روزهای بدون پدر؛ سهم یک کودک از زندگی/ چگونه تو را تروریست می‌خوانند؟!
امروز کشوری که خود سلاح کودک‌کشی را فراهم می‌کند و برایش خون ریختن انسان‌ها تفاوتی نمی‌کند، پاسداران فداکار نظام اسلامی را تروریست می‌خواند. چطور می‌شود کشوری که خود عامل جنایات بی‌شماری است، حال انسان‌هایی اینچنین فداکار را تروریست بنامد.
به گزارش کودک پرس ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سازمانی نظامی است که در نخستین روزهای پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ به فرمان امام خمینی(بنیانگذار و رهبر نظام جمهوری اسلامی ایران) تشکیل شد.
امام خمینی(ره) در دوم اردیبهشت سال ۱۳۵۸ طی فرمانی به شورای انقلاب اسلامی رسماً تأسیس این نهاد را اعلام کرد و شورای انقلاب با تأسیس شورای فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، گام اساسی را در راستای سازماندهی این نهاد برداشت. سپاه نهادی نظامی و بازوی مسلح برای پاسداری از نظام جمهوری اسلامی است.
در ۱۹ فروردین ۱۳۹۸ دولت ایالات متحده آمریکا سپاه را گروهی تروریستی نامید. در واکنش به این اقدام شورای عالی امنیت ملی ایران نیز ستاد فرماندهی ارتش آمریکا در خاورمیانه و شرق آفریقا را تروریستی اعلام کرد.
سبزپوشان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تمام بلایای کشور و حتی ناامنی در کشورهای دیگر ورود پیدا کرده و هرجا که حس کردند می‌توانند در کاهش آلام انسان‌ها موثر باشند، کوتاهی نکردند.
در همین حادثه سیل اخیر که تمام کشور درگیر بلایی طبیعی بودند، سپاه پاسداران با تمام توان در راستای کاهش درد این مردم تلاش کردند. انگار برایشان فرقی نمی‌کند، هرکجا باشد از پلدختر تا سوریه خدمت رسانی می‌کنند حتی اگر جان خودشان در خطر باشد و خانواده‌هایشان که همیشه چشم انتظار آنانند.
در خراسان‌جنوبی نیز غیور مردانی در لباس سبز سپاه وجود دارند که به ارزش‌های اسلامی و انقلابی معتقد بوده و خود را فدای ارزش‌های اسلامی می‌کنند.
شهید «مرتضی بصیری‌پور»، اولین شهید مدافع حرم استان و از نیروهای سپاه انصارالرضا(علیه‌السلام) خراسان‌جنوبی بود که برای دفاع از حریم حرم حضرت زینب(سلام‌الله علیها) به سوریه رفت و به شهادت رسید.
ستوان یکم پاسدار مرتضی بصیری‌پور از نیروهای سپاه انصار الرضای استان در درگیری با تروریست‌ها در دفاع از حرم اهل بیت(علیهم‌السلام) در سوریه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
او خانواده و فرزند سه ساله‌اش را به خدا سپرد و برای دفاع از حرم بانوی صبر به سوریه رفت و عروجی عاشقانه داشت.
این شهید در آخرین نامه‌اش به پسر سه ساله‌اش نوشت: «از طرف اینجانب مرتضی بصیری پور خدمت پسرم، عزیزم، طاها بصیری‌پور. الان که این نامه را برای جنابعالی می‌نویسم، شب سفرم به سوریه می‌باشد. ممکن است که بنده با این سفر دیگر برگشت نداشته باشم. از جنابعالی خواهش دارم مواظب قلب من یعنی مادرت باشی و بدانی که نباید ایشان را آزرده خاطر کنی و بدانی که بنده در همه حال پیش شما هستم؛ ان شاءالله.در ضمن بدان که خیلی دوستت دارم پسرک گلم».
همسر این شهید پنج سال بیشتر با همسرش زندگی نکرده است. شاید برای هر دختری که در ابتدای راه زندگی مشترک است سخت باشد که از همسرش که پناه زندگی‌اش است بگذرد اما هنوز هم زنان جوانی هستند که در اوج جوانی باورها و اعتقادات خود را بر شادی‌های زودگذر دنیوی ترجیح می‌دهند.
حال چطور می‌تواند فردی که برای دفاع از حریم اهل بیت(علیهم‌السلام) از خانواده و فرزند سه ساله‌اش که تازه شیرین زبانی‌هایش آغاز شده، بگذرد، قلبی به ناپاکی یک تروریست داشته باشد؟
او می‌توانست همانند دیگر هم سن و سالانش جوانی کند و از زندگی‌اش در کنار همسر، پدر و مادر و پسرش لذت ببرد اما این لذت را فروخت به بهای شهادت.
حال امروز کشوری که خود سلاح کودک‌کشی را فراهم می‌کند و برایش خون ریختن انسان‌ها تفاوتی نمی‌کند، امثال این شهید را تروریست می‌خواند. چطور می‌شود کشوری که خود عامل جنایات بی شماری است، حال انسان‌هایی این چنین فداکار را تروریست بنامد.
با گذشت چهار دهه از انقلاب حالا این نهاد به عنوان یکی از نهادهای بارور انقلابی و از اصلی‌ترین ارگان‌های این کشور است، و این سخن‌ها و تهمت‌ها اندکی آنان را از اهداف انقلابی شان دور نمی‌کند.
منبع: ایکنا
ارسال دیدگاه