به گزارش کودک پرس ،اگرچه تعداد سمن‌ها در ایران کم است و متأسفانه اثرگذاری کمی هم روی مسئولان و دولت دارد، اما می‌توان سه سؤال را در این حوزه مطرح کرد:
آیا سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند نقشی را در رشد فرهنگی گروه سنی پیش‌دبستان ایفا کنند؟
الزامات مشارکت سمن‌ها در این جریان چیست؟
مطالبات سمن‌ها از دستگاه‌های دولتی چیست؟
در پاسخ به پرسش اول می‌توان گفت بله، سازمان‌های مردم‌نهاد در پیشبرد و رشد پیش‌دبستانی می‌توانند مؤثر باشند.طبعا این جریان دوزبانگی را هم دربر می‌گیرد و همه سازمان‌های مردم‌نهاد در حوزه کودک به این توجه دارند که کودک در زمان مادری خود لالایی داشته باشد، افسانه داشته باشد، قصه داشته باشد و از نسلي به نسلی دیگر این آثار منتقل شود. بر همین اساس سمن‌ها در حوزه کودک به دنبال دستیابی به این هدف هستند که بتوانند محتوای مناسب برای کودکان تولید کنند. کودک با ادبیات تبدیل به انسان و وجود پیش‌رونده می‌شود. کودک با کتاب درسی رشد نمی‌کند. ما با کتاب آموزشی ارتباط نداریم و آنچه مدنظر ماست، ادبیات کودکان است. در پاسخ به سؤال دوم نیز می‌توان گفت سازمان‌های مردم‌نهاد باید همیشه آموزنده باشند چه برای خودشان و چه برای جامعه‌شان. این سازمان‌ها باید همیشه پذیرا باشند. سازمان مردم‌نهاد با نیروهای داوطلب فعالیت می‌کند و از دولت کمکی دریافت نمی‌کند. سازمان‌های مردم‌نهاد رئیس و مرئوسی نیستند و همه با عشق، علاقه و آرمان کار می‌کنند بر همین اساس خیلی سریع‌تر به سمت خلاقیت و نوآوری می‌روند. در بحث مطالبات نیز می‌توان گفت اولین اولویت سازمان‌های مردم‌نهاد، دیده‌شدن است. چون خیلی از این سازمان‌ها که در سطح جهانی به واسطه عملکرد خوبشان شناخته‌شده هستند، در ایران این وضعیت را ندارند. بحث ثبت‌شدن سازمان‌های مردم‌نهاد است. سمن‌ها در این سال‌ها ادبیات بی‌نظیری را برای کودکان تولید کرده‌اند از فرهنگ‌نامه کودکان بگیرید تا کتاب مرجع تولیدشده در مؤسسه پژوهشی کودکان دنیا. آنچه در تارک ادبیات کودکان و منابع کودک می‌درخشد نه محصول دانشگاه و نه محصول وزارتخانه‌های دولتی، بلکه محصول تلاش سازمان‌های مردم‌نهاد در حوزه کودک است. جوانان در فضاهای دانشگاهی به درستی نمی‌آموزند و با سازمان‌های مردم‌نهاد آشنایی کافی ندارند. باید در هر دانشگاهی یک دفتر به سازمان‌های مردم‌نهاد اختصاص داده شود.
منبع:روزنامه شرق
ارسال دیدگاه