خاطره‌بازی با دیدنی‌های دهه شصت
مجری قدیمی برنامه‌های کودک و نوجوان گفت: امیدوارم این برنامه فتح بابی برای یک اتفاق خوب در تلویزیون باشد زیرا تصور می‌کنم تلویزیون این سال‌ها کمی راهش را گم کرده و آن طور که باید جایگاهش را در میان مردم ندارد.
به گزارش کودک پرس ، «صبحی دیگر» عنوان برنامه زنده صبحگاهی است که هر روز ساعت ۹:۳۰ در قالب جنگ صبحگاهی با حضور کارشناسان در حوزه‌های مختلفی همچون بخش‌های علمی، ادبی، فرهنگی و دینی روی آنتن می‌رود. بتازگی بخش جدیدی به این برنامه اضافه شده که بر جذابیت آن افزوده است و آن هم حضور مجری قدیمی و نام آشنای تلویزیون الهه رضایی است که اجرای بخشی از این برنامه را تحت عنوان «خاطره بازی» برعهده دارد. این بخش به مرور برنامه‌ها و سریال‌های تلویزیونی که در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ پخش می‌شد، می‌پردازد. ضمن این که حضور دوباره این مجری قدیمی و دوست داشتنی در تلویزیون یادآور خاطرات خوشی برای نسل‌های گذشته است. به بهانه پخش این برنامه با الهه رضایی به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
■ حضور دوباره شما در تلویزیون یادآور نوستالژی‌های بسیاری برای مخاطبان است. چه شد که دوباره به تلویزیون بازگشتید و اجرای این بخش به شما پیشنهاد شد؟
از طرف تیم تهیه برنامه «صبحی دیگر» با من تماس گرفته شد و اعلام کردند که مشغول تدارک برنامه‌ای هستند که حال و هوای خاطره بازی و نوستالژیک دارد و می‌خواهند به نخستین و برترین برنامه هایی که از ابتدا در تلویزیون جمهوری اسلامی تولید و پخش شد، بپردازند و راجع به آن‌ها صحبت کنند و قرار است امسال هم که در چهلمین سالگی پیروزی انقلاب اسلامی هستیم به طور مفصل به این تولیدات پرداخته شود. در نهایت دنبال مجری بودند و دکتر شهرام کجوری که مدیرگروه مهارت‌های تخصصی شبکه آموزش هستند من را پیشنهاد دادند.
■ مردم در «خاطره بازی» با چه آیتمی مواجه‌اند و چه برنامه‌ای برایشان تدارک دیده‌اید؟
تلویزیون ما از ۴۰ سال قبل و با پیروزی انقلاب اسلامی با یک روش جدید کار خود را شروع کرد و در همین راستا برنامه‌سازی و تولید محتوایی که صورت گرفت با توجه به شرایط جدید کشور و علایق مردم انجام شد و گروه‌ها شروع به برنامه‌سازی کردند. ما در این بخش این برنامه‌ها را معرفی می‌کنیم و به این نکته می‌پردازیم که این برنامه‌ها در ابتدا چگونه بودند و در هر حوزه‌ای هم این بررسی و کنکاش را پوشش می‌دهیم؛ از برنامه‌های کودک گرفته تا سریال‌هایی که ساخته شده و دیگر برنامه‌هایی که در حوزه موسیقی، معارفی و بخش‌های سرگرمی تولید شده، مد نظر ماست. در بخش کودک ونوجوان و بخش بزرگسال که شامل سریال‌های تلویزیونی و بخش موسیقی است به آثار ماندگاری اشاره می‌کنیم که در آن سال‌ها خیلی گل کردند و امروز هم در ذهن ما هستند، به طور مثال در همین سال‌ها هم وقتی به ۲۲ بهمن می‌رسیم اولین چیزی که در ذهن همه ما زنده می‌شود سرود «ای ایران» رضا رویگری است. سریال «شاه دزد»، «سلطان و شبان»، «پاییز صحرا» و… که هر کدام از این‌ها در دوران خودش بسیار شاخص و پرطرفدار بودند، از مجموعه‌هایی هستند که درباره آن‌ها مفصل صحبت می‌کنیم، در مورد برنامه‌های کودک هم همین گونه است. در واقع هدف کلی این بخش این است که با معرفی این برنامه‌ها مخاطب را به سال‌های دور ببرد و خاطره بازی کند. ضمن این که می‌خواهد بگوید ما در این ۴۰ سال چه سیری را پشت سرگذاشتیم و از کجا به کجا رسیدیم. البته امیدوارم این برنامه فتح بابی برای یک اتفاق خوب در تلویزیون باشد، زیرا تصور می‌کنم تلویزیون این سال‌ها کمی راهش را گم کرده و آن طور که باید جایگاهش را در میان مردم ندارد.
■ بازخورد مخاطبان نسبت به این برنامه چگونه بوده است؟
خوشبختانه بازخوردی که من تاکنون شاهد آن بودم بسیار خوب بوده است. وقتی هم که در شبکه‌های اجتماعی این برنامه را رصد می‌کنم، می‌بینم بیشترین بازدید مخاطبان و کاربرها از آیتم‌های «خاطره بازی» است.
■ با توجه به امکانات اندک دهه ۶۰ و ۷۰ و غیرقابل قیاس بودنش با شرایط حال حاضر، اگر برنامه‌ای ساخته می‌شد بقدری موفق بود که می‌بینیم بعد از گذر چند دهه هنوز یاد آن‌ها در اذهان مردم جاری است. در حالی که امروز با حجم وسیعی از تولیدات مواجه‌ایم اما شاید به آن اندازه قدرت ندارند. راز ماندگاری آثار قدیمی در چیست؟
به نظرم وجود نیروهای انسانی متخصص، اهل فن و به کارگیری این افراد در موقعیت‌هایی که کار را می‌شناسند و در اجرای آن تبحر دارند، عامل اصلی برای ساخته شدن یک برنامه و موفقیت آن و دیده شدنش است؛ اتفاقی که در آن زمان افتاد این بود. شاید یکی از عوامل کمرنگ شدن رسانه‌هایی همچون تلویزیون وجود شبکه‌های اجتماعی است که در زندگی مردم تأثیرگذار شده است و شاید در این شبکه‌ها علایق مردم بیشتر نشان داده می‌شود در حالی که به این علایق آن قدر در تلویزیون پرداخته نمی‌شود و به خواسته‌ها و علایق مردم هم کمتر توجه می‌شود. افرادی که آن زمان کار می‌کردند، فعال بودند و برنامه‌های موفقی می‌ساختند و به نظرم باید در این دوران هم در ساخت برنامه‌ها به عنوان کارشناس مورد استفاده قرار بگیرند. آن‌ها می‌توانند باز هم کارهای بسیار خوبی بسازند، اما متأسفانه امکانش فراهم نمی‌شود.
■ شما تجربه کار با کودکان و نوجوانان در نسل‌های مختلف را داشته‌اید. چه زمانی که در دهه شصت از مجریان تأثیرگذار کودک در تلویزیون بودید و چه امروز که این تجربه را به صورت مستقیم با آن‌ها در مهدکودک دارید. ارتباط میان رسانه و کودکان در چند دهه گذشته با امروز چه تفاوتی کرده است؟
به نظرم فرق این نسل‌ها با هم بسیار زیاد است. شاید یکی از مهم‌ترین دلایلش این باشد که در آن زمان شبکه‌های اجتماعی و آموزشی برای بچه‌های نسل قبل وجود نداشت و تنها دو کانال تلویزیونی و یک ساعت پخش کارتون برای کودکان فراهم بود، در حالی که امروز رسانه‌ها در اختیار بچه‌هاست و همه امکانات برایشان فراهم است و از آن مهم‌تر اینکه امکان دسترسی هم کاملاً برای آن‌ها فراهم است.
البته باید این نکته را هم گوشزد کنم همین پدر و مادرهایی که در زمان ما دوران کودکی خود را گذراندند و در این دوران هم خودشان پدر و مادر شده‌اند احساس می‌کنند که در حقشان ظلم شده است و آن طور که دلشان می‌خواسته از همه چیز استفاده نکردند و در نتیجه فرزندانشان را رها کردند. در نتیجه منجر به این می‌شود که بچه‌ها هرکاری می‌خواهند انجام می‌دهند و در مقابل والدین هم جوابی را که می‌خواهند، نمی‌توانند بگیرند.
■ نسبت به یکی دو دهه گذشته و با تعدد شبکه‌های تلویزیونی برنامه‌های متنوعی برای گروه سنی کودک و نوجوان ساخته می‌شود. کیفیت این برنامه‌ها را در بعد سرگرمی و آموزشی چگونه ارزیابی می‌کنید؟
مدت‌هاست که من برنامه‌های کودک را رصد نمی‌کنم و از اطرافیان در مورد آن‌ها سؤال می‌کنم، اما در مجموع می‌بینم که عموم مردم راضی نیستند. شاید به این دلیل که ساختار برنامه ساختارهای قوی نیست. البته نمی‌توان همه برنامه‌ها را تعمیم داد و در این میان برنامه‌های موفق هم وجود دارد، اما عمدتاً این برنامه‌ها ساختار قوی ندارند. ببینید خود ما وقتی سریالی را تماشا می‌کنیم در همان قسمت اول متوجه می‌شویم که آیا این سریال کشش و جذابیتی برای ما دارد یا خیر، آیا علاقه داریم این سریال را دنبال کنیم. در مورد برنامه‌های کودک هم همین گونه است. اگر برنامه‌ها قوی و خوب ساخته شوند و مهم‌تر از آن خانواده‌ها نیز همراه فرزندانشان برنامه‌ها را تماشا کنند و از آن فراری نباشند می‌توانند چند و چون ساخت و کیفیت محتوا را بررسی کنند، در نتیجه می‌توانند برنامه‌های بهتری را برای فرزندان خود انتخاب کنند و همچنین می‌توانند بازخوردی که از برنامه می‌گیرند را به برنامه سازان انتقال دهند.
■ به جز برنامه «صبحی دیگر» پیشنهادی داشته‌اید و خودتان کاری در حوزه کودک انجام می‌دهید؟
واقعیتش این است که من به همراه جمعی از همکاران قدیمی سایتی را به نام «قاب کودک» راه‌اندازی کردیم و در این سایت یک سری اتفاقات خوبی در حال رقم خوردن است و قرار است بزودی بخش‌های دیگری هم به سایت اضافه شود. ما به علایق و بخش‌هایی که می‌دانیم می‌تواند برای بچه‌ها جذاب باشد فکر می‌کنیم. بخشی داریم که قصه‌هایی که در سال‌های گذشته خودم برای بچه‌ها تعریف می‌کردم را در سایت آورده‌ایم. بازخوردی که از این کار می‌گیرم این بوده که بچه‌ها خیلی آن را دوست داشتند و دنبال می‌کنند.
شاید خیلی از برنامه‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شوند گفت‌وگو محور باشند، اما می‌توانند مخاطب را پای تلویزیون بنشانند، به دلیل این که افرادی برای این کار انتخاب می‌شوند که مردم به آن‌ها اعتماد دارند و علاقه‌مند هستند.
منبع: قدس آنلاین
ارسال دیدگاه