جایگاه نظر خانواده‌ها در سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک

به گزارش کودک پرس ،آموزش و پرورش با مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی مسئولیت تربیت کودکان صفر تا 18 سال را عهده‌دار خواهد شد و قرار است سازمان ملی تعلیم و تربیت کودکان ایجاد شود.

هم‌اکنون جلسات مربوط به شکل‌گیری سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک در شورای عالی انقلاب فرهنگی در حال برگزاری است و اساسنامه سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک نهایی و آماده رأی‌گیری شده است.

طبق گفته‌های سعیدرضا عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در ترکیب هیئت امنای سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک پیش‌بینی شده است که علاوه بر نمایندگان دستگاه‌ها، یک نفر از شخصیت‌های علمی و فرهنگی فعال و متخصص در حوزه تعلیم و تربیت به پیشنهاد تشکل‌های قانونی مربوطه و دو نفر از نمایندگان مؤسسان و مدیران مهدهای کودک و مراکز پیش‌دبستانی و نگهداری کودکان و دو نفر به نمایندگی از طرف خانواده‌ها با انتخاب انجمن ملی اولیا و مربیان حضور داشته باشند.

اما درباره سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک که قرار است سیاست‌گذاری در حوزه تربیت کودکان را عهده‌دار شود، پرسش‌هایی مطرح است و مهمترین آن دخیل کردن خانواده‌ها و اطلاع از نظرات آنها برای سیاست‌گذاری در این حوزه است.

آیا قرار است سیاست‌‌ها در حوزه تربیت کودکان بدون حضور مردم تهیه و ابلاغ شود و خانواده‌ها باید آن را اجرا کنند؟ نتیجه سیاست‌گذاری‌‌ پشت درهای بسته تا چه میزان می‌تواند موفق باشد و اهداف مدنظر را محقق کند؟

حال آنچه تصمیم‌گیران درباره تأسیس سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک باید به آن پاسخ دهند، این است که تا چه اندازه در پژوهش‌ها و بررسی‌های خود نظرات خانواده‌ها، چالش‌ها و کاستی‌های مربوط به تربیت کودک از نگاه آنها را مدنظر قرار داده‌اند؟ اگرچه در هیئت امنای این سازمان نمایندگی از طرف خانواده‌ها حضور خواهند داشت اما در تدوین اساسنامه مربوطه تا چه میزان نظرات خانواده‌ها ملاک عمل بوده است و اساساً با شکل‌گیری این سازمان قرار است چه اتفاقاتی در حوزه تعلیم و تربیت کودک رخ دهد؟ آیا صرفاً قرار است اختیارات دولت در این حوزه افزایش پیدا کند؟

تربیت کودک در 4 سال اول زندگی با محوریت خانواده

در همین رابطه رضوان حکیم زاده معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در پاسخ به این پرسش که ورود دولت به حوزه تربیت کودکان به ویژه کودکان زیر سه سال چگونه  عملیاتی خواهد شد؟ آیا  برای سیاست‌گذاری در این حوزه نظرات خانواده‌ها نیز مدنظر قرار گرفته است؟ اظهار کرد: طبق گزارش سازمان بهزیستی 80 درصد کودکان 4 تا 6 سال و 20 درصد یعنی حدود 130 هزار نفر از جمعیت زیر 4 سال در مهدهای کودک هستند.

وی افزود: برنامه آموزش و پرورش، تربیت در 4 سال اول زندگی با محوریت خانواده است و برای دو سال قبل از دبستان مرکز تعلیم و تربیت کودک در این حوزه فعالیت می‌‌کند و دولت نقش خانواده را به عهده می‌گیرد.

توانمندسازی خانواده‌هایی که فرزندان خود را به مهدکودک نمی‌سپارند

حکیم‌زاده گفت: سیاست‌گذاری درباره تربیت کودکانی که مادران آنها را به مهدکودک می‌سپارند باید براساس برنامه و محتوای مناسب باشد همچنین درباره خانواده‌هایی که فرزندشان را به مهدکودک نمی‌سپارند باید با توانمندسازی آنها کمک کنیم تا وظیفه تربیت کودک را به خوبی انجام  دهند.

معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: یکی از اقدامات سازمان تعلیم و تربیت کودک،  برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری برای تربیت یکپارچه در 4 سال اول زندگی است البته محور باید خانواده باشد.

وی در پاسخ به این پرسش که تکلیف شیرخوارگاه‌ها چه می‌شود؟ آیا آموزش و پرورش عهده‌دار آنها خواهد شد؟ متذکر شد:‌ موضوع شیرخوارگاه‌ها متفاوت است و بهزیستی خدمات رفاهی را به آنها ارائه خواهد داد، هر مرکزی که وظیفه تعلیم و تربیت کودکان را به عهده دارد زیرمجموعه آموزش و پرورش خواهد بود و حرکت از نگهداری به سمت تربیت کودک است چون حتی در سنین اولیه کودکان تأثیرپذیر هستند و محیط بر آنها تأثیر می‌گذارد.

حکیم‌زاده با اشاره به اینکه سند تربیت کودک در بسیاری از کشورها مانند استرالیا، کانادا و… .وجود دارد، گفت: در این کشورها سیاست‌گذاری برای تربیت کودک یکپارچه و ملی است و حتی قبل از اینکه کودک متولد شد، مراقبت دوران بارداری را دارند تا فرزندان سالمتری متولد شوند.

معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: موضوع سیاست‌گذاری در حوزه کودکان یک امر جهانی است چون تربیت کودک بسیار مهم است و خانواده‌ها و زوج‌های جوان علاقه دارند با روش صحیح کودکان خود را تربیت کنند دولت قرار نیست جای خانواده را بگیرد بلکه نقش حمایتی را دارد.

وی گفت: اگر خانواده‌ها مایل بودند فرزند خود را به مهد کودک بسپارند طبیعی است برنامه‌های ارائه شده متناسب با برنامه‌های بومی و هویت ملی باشد، مهدهای کودک برای ادامه فعالیت مشکلی نخواهند داشت و جای نگرانی نیست البته پس از ابلاغ سیاست‌ها باید خود را با آن هماهنگ کنند و متناسب با رویکردهای تربیتی برخی شرایط تغییر می‌کند.