به گزارش کودک پرس ، کودکان اتیستیک توسط پدیده هایی مانند لمس، صدا و نور بیش از حد تحریک می شوند. آن ها همچنین ممکن است توسط رویدادهای غیر منتظره روزمره مانند تغییرات در روتین عادی زندگی شان نیز کلافه شوند. از آنجا که کودکان اوتیستیک اغلب به سختی می توانند تجربیات خود را درک کنند و یا با دیگران ارتباط برقرار کنند، ممکن است دچار بحران های احساسی شوند.
در زمان رخ دادن این بحران های احساسی، کودک ممکن است فریاد بزند، پرخاشگر شود، به این سو و آن سو ضربه بزند، به اموال دیگران صدمه وارد کند و یا حتی با خشونت با دیگران رفتار کند. کودکان اتیستیک معمولا زیاد تحریک می شوند، بنابراین مهم است والدین آن ها بدانند چگونه آن ها را آرام کنند. هر کودکی با کودک دیگر متفاوت است بنابراین چندین تکنیک را امتحان کنید و ببینید که کدام تکنیک برای کودک شما موثرتر است.
۱- پیدا کردن دلیل بحران های احساسی
علت یابی می تواند به شما در دور کردن فرزندتان از چیزی که باعث ناراحتی او شده است، کمک کند. که این کار در نهایت به آرام شدن کودکان اوتیستیک منجر خواهد شد. بر رفتار فرزندتان نظارت داشته باشید و سعی کنید علت رفتار های مختلف او را جویا باشید. اگر والدین کودک از عوامل محرک او آگاه باشند، ممکن است بتوانند از رخ دادن بحران های احساسی جلوگیری کنند.
برای جلوگیری از وقوع بحران های احساسی، در یک دفترچه تمامی عواملی را که فرزندتان را تحریک می کنند را یادداشت کنید. شما همچنین می توانید در گوشی هوشمندتان تمامی بحران هایی که برای کودک تان رخ می دهند و رویداد های عامل این بحران ها را ثبت کنید.
برخی از عوامل مؤثر در بروز بحران در کودکان اتیستیک، عبارتند از: تغییرات در روال روزمره زندگی، اضطراب، تحریک بیش از حد و مشکلات ارتباطی.
بحران احساسی با قشقرق متفاوت است. کودک شما به صورت هدفمند و به عنوان یک بازی قدرت، قشقرق به پا می کند و زمانی که شما تسلیم شوید این کار را متوقف می کند اما بحران های احساسی هنگامی رخ می دهند که یک فرد مبتلا به اتیستیک آنقدر استرس زده می شود که نمی تواند خود را کنترل کند. او احساس بی قدرتی می کند و تا زمانی که بحران به پایان برسد قادر به کنترل کردن خود نخواهند بود.
۲- پیروی از یک روتین ثابت
وقتی از یک روتین ثابت پیروی کنید، کودک می تواند اتفاقاتی که خواهند افتاد را پیش بینی کند که این پدیده به حفظ آرامش کودک کمک خواهد کرد.
برنامه های تدوین شده و مکتوب می توانند به کودک کمک کنند که از روتین روزانه خود آگاه باشد.
اگر می دانید در یک روز خاص تغییراتی در این روتین رخ خواهد داد، اطمینان حاصل کنید که کودک خود را برای این پدیده آماده کنید. پیش از آن روز با او صحبت کنید و این تغییرات را واضح و صبورانه برای او بیان کنید.
هنگام معرفی یک محیط جدید به فرزندتان، بهتر است این کار را زمانی انجام دهید که عوامل محرک کمتری در این محیط وجود داشته باشند. این به این معنی است که محیط را زمانی که سر و صدای کمتر و افراد کمتری در آن محیط است، به فرزندتان معرفی کنید.
۳- صحبت کردن واضح با فرزند
ارتباطات کلامی یکی از دلایل اصلی کلافه شدن کودکان اتیستیک است. با صبر و شکیبایی با فرزندتان صحبت کنید و مسائل را به روشنی شرح دهید.
از فریاد زدن و لحن و رفتار تهاجمی اجتناب کنید، زیرا ممکن است موجب تشدید بحران شود.
اگر ارتباط کلامی برای کودک شما دشوار است، سعی کنید از طریق تصاویر و یا سایر اشکال با او ارتباط برقرار کنید.
به یاد داشته باشید که ارتباط جاده ای دو طرفه است. همیشه به حرف های فرزندتان گوش دهید و نشان دهید که برای چیز هایی که می گوید ارزش و احترام قائل هستید. در صورت نیاز به شفاف سازی عوامل ایجاد کننده بحران، برای جلوگیری از وقوع بحران های احساسی، از او در این باره سؤال کنید.
۴- پرت کردن حواس کودک از موضوعی که علت بحران احساسی و یا روانی دارد
هنگامی که فرزند شما ناراحت می شود، می توانید با پرت کردن حواسش او را آرام کنید. سعی کنید با اشتیاق با اسباب بازی مورد علاقه او، با او بازی کنید، یک ویدیو مورد علاقه او را با هم تماشا کنید و یا با او به یک آهنگ مورد علاقه اش گوش کنید. در صورت امکان، علایق خاص او را در این کار شامل کنید.
پرت کردن حواس کودک تان همیشه در حل بحران موثر نخواهد بود. به عنوان مثال، صحبت کردن درباره کلکسیون سنگ خواهرتان ممکن است ترس او از واکسن زدن را برطرف کند، اما برای مثال اگر او درز لباسش را به صورت بسیار ناخوشایند و دردناکی بر روی پوستش احساس کند، پرت کردن حواس او مشکلی را حل نخواهد کرد.
هنگامی که کودک آرام شد، بهتر است که با او درباره دلیل تحریک شدن و ناراحت شدنش صحبت کنید. از او بپرسید که چه اتفاقی افتاده و با کمک یکدیگر برای جلوگیری از رخ دادن دوباره این پدیده، راه هایی پیدا کنید.
۵- تغییر محیط اطراف فرزند
کلافگی فرزند شما ممکن است به دلیل حساسیت و تحریک بیش از حد باشد. هنگامی که این اتفاق می افتد، جهت رفع بحران، کودک را به یک محیط جدید ببرید و یا ویژگی های فیزیکی محیط فعلی او را تغییر دهید (مثلا موسیقی بلند را قطع کنید). انجام این کار در کاهش اضطراب او موثر خواهد بود.
به عنوان مثال، اگر نور چراغ های فلوئورسنت فرزند شما را اذیت می کند، فرزندتان را به یک اتاق که با نوعی دیگر از چراغ روشن شده ببرید. فرزندتان را مجبور نکنید چیزی که اذیتش می کند را تحمل کند.
اگر فرزندتان در محیطی قرار دارد که این محیط به سادگی تغییر پذیر نیست، برای پیشگیری از بحران، اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهید. به عنوان مثال، به کودک تان عینک آفتابی (برای جلوگیری از حساسیت به نور) و یا گوش گیر (برای جلوگیری از حساسیت به سر و صدا) بدهید تا در مکان های عمومی در صورت نیاز از این وسایل استفاده کند. درباره اقدامات احتیاطی و دلیل آن ها با فرزندتان صحبت کنید.
۶- فضا و زمان دادن به کودک
گاهی اوقات، کودکان به زمان نیاز دارند تا برای ارتباط دوباره احساس آمادگی کنند. اجازه دهید فرزندتان چند دقیقه در محیطی که محرک های احساسی کمی داشته باشد، بنشیند تا آرام شود.
ایمنی را در نظر بگیرید. هرگز یک کودک را تنها رها نکنید و در اتاق را روی او قفل نکنید. اطمینان حاصل کنید که جای کودک امن باشد و قادر باشد هر زمانی که خواست محیط را ترک کند.
۷- صحبت کردن درباره آن با فرزند، پس از پایان بحران
از یک رویکرد مبتنی بر یافتن راه حل استفاده کنید. این یعنی به جای این که فرزندتان را سرزنش و یا مجازات کنید، در مورد راه های پیشگیری از بحران و راه های بهتر کنار آمدن با استرسش با او صحبت کنید. برخی از موضوعاتی که می توانید درباره آن ها صحبت کنید در زیر آمده است:
به نظر فرزندتان چه اتفاقی باعث بحران شده است (صبورانه به حرف های او گوش دهید).
چگونه می توان در آینده از شرایط مشابه پیشگیری کرد.
به او استراتژی هایی برای کنار آمدن با شرایط ارائه دهید (استراحت، شمردن از یک تا ده، تنفس عمیق، خواستن از یک نفر که محیط را ترک کند و …).
برای مقابله با بحران های آینده به او یک «نقشه فرار» ارائه دهید.
ارسال دیدگاه