به گزارش خبرنگار کودک پرس کردهای عراق همواره آماج حملات نیروهای تحت امر صدام بودند و در یورشی معروف به« انفال» ده‌ها هزار نفر از آنان در جنایتی آشکار جان خود را از دست دادند. بمباران شیمیایی حلبچه یکی از شهرهای کردنشین عراق نیز در آستانه نوروز سال 1366 یکی دیگر از جنایت‌های بزرگ صدام علیه ملت کرد است. این جنایت بنا به قول مشهور بیش از 5000 نفر قربانی و چندین هزار مصدوم برجای گذاشت. همچنین مردم این شهر را ناچار از فرار به کوهستان‌های اطراف و یا پناه آوردن به خاک جمهوری اسلامی کرد. در این میان افراد بسیاری بویژه کودکان معصوم از جمع خانواده‌ها جدا شده واز سرنوشتشان خبری در دست نیست. پس از سقوط رژیم ستمکار بعث عراق فعالیت‌های چندی برای یافتن افراد گمشده و یا حداقل کسب خبری در ارتباط با آنان آغاز شده است و در همین راستا کمیته‌های متعددی به کار تفحص مفقودین مشغول هستند. استانداری حلبچه نیز با تشکیل کمیته‌ای به جستوجوی مفقودین بویژه کودکان اقدام کرده و در جهت اهداف خود با مراجعه به «ایران» درخواست طرح موضوع از طریق درج استمداد این کمیته در صفحه پایداری را کرده است تا از هموطنان عزیز، بویژه مرزنشینان همجوار با این استان کمیته جستوجوی کودکان گمشده را یاری رسانیده و در صورت هرگونه اطلاعی از سرنوشت کودکان حلبچه با «ایران» تماس بگیرند.
استان حلبچه چهارمین استان اقلیم کردستان و نوزدهمین استان عراق محسوب می‌شود که در سال‌های اخیر با توجه به قرارصادر شده از طرف حکومت عراق و اقلیم کردستان، به رسمیت شناخته شده است. دلیل اصلی استان شدن حلبچه آن است که این شهر در 25 اسفند 1366 قربانی بزرگ بمباران شیمیایی بود. در قرار هیأت وزیران دولت عراق آمده است« حلبچه به پاس خون شهدای آن، به عنوان نوزدهمین استان عراق اعلام می‌شود ودولت عراق و اقلیم کردستان نیز به آن رسمیت می‌دهند واین را به تمام ملت‌های دنیا اعلام می‌دارند. همچنین با قرار مجلس شورای عراق و کردستان نیز به استان حلبچه لقب مرکز صلح بخشیده شده است.»
استان حلبچه از نظر مساحت یک استان کوچک است وعلاوه برشهر حلبچه که مرکز استان است شهرستان‌های «سیروان»، «خورمال»، «بیاره» و «به مو» را نیز دربر می‌گیرد. جغرافیای استان حلبچه بسیار زیبا و دلنشین است و دارای بسیاری مکان‌های گردشگری است.همچنین زمین‌های کشاورزی و دامداری و باغ‌های فراوانی دارد.
تاریخ حلبچه یک تاریخ مشتقت بار است. یکی از فجایع بزرگی که بر سر این شهر آمد، بمباران شیمیایی این شهر بود. در 25 اسفند 1366، در اثر بمباران شیمیایی قریب 5000 نفراعم از پیر و جوان وکودک و زن و مرد شهید شدند که تا به حال نیز عواقب مشقت باراین فاجعه ودیگر تأثیرات آن روی مردم شهردیده می‌شود. یکی از این عواقب گم شدن شماری از کودکان شهر حلبچه است که موقع بمباران شهر گم شدند و تا به حال خبری از آنها نیست.
از آنجایی که جمهوری اسلامی ایران تنها پناه مردم حلبچه در آن واقعه بوده و با آغوش باز پذیرای پناهجویان حلبچه‌ای بود، احتمالاً این کودکان اکنون ساکن جمهوری اسلامی ایران هستند ودر روستاها و شهرهای کوچک زندگی می‌کنند. اکنون پدران و مادران حلبچه‌ای که فرزندانشان مفقود هستند در جستوجوی عزیزان خود دست نیاز به سوی شهروندان ایرانی دراز می‌کنند و انتظار دارند که با کمک انساندوستانه ملت بزرگ و پر مهر وعاطفه ایران نشانی از فرزندانشان بیابند و انتظارتلخشان با شیرینی در آغوش کشیدن عزیزانشان جبران شود.
در همین رابطه از طرف اقلیم کردستان تلاش‌های زیادی برای یافتن کودکان گمشده صورت گرفته است و با تبدیل حلبچه به استان این فعالیت‌ها به صورتی گسترده و با تشکیل کمیته ای متشکل از اولیای مفقودین، مسئولان استان و وزارت شهدای اقلیم کردستان در حال پیگیری است.این کمیته به دنبال راهکار‌های عملی جهت دستیابی به مقصود است و درصدد است تا هر چه زودتر اخبار خوشی را به اطلاع خانواده‌ها برساند.فعالیت این کمیته شامل جست‌و‌جو و تعیین موارد مورد تشکیک از طریق آزمایش دی ان ای است.
خوشبختانه این کمیته در طول عمر کوتاه خود تاکنون توانسته سه کودک را که در ایران زندگی می‌کردند شناسایی و به خانواده‌هایشان باز گرداند. جا دارد بار دیگر از خانواده‌های ایرانی که از آوارگان حلبچه، بویژه کودکان مظلوم و بی‌پناه این شهر مصیبت زده حمایت وسرپرستی کردندقدردانی و تشکر به عمل آید.ما از مردم شریف و میهمان نواز و دولت محترم جمهوری اسلامی ایران انتظار داریم با مساعدت خود ما را در این اقدام انسانی یاری دهند و از طرق ممکن و با استفاده از امکانات هلال احمر جمهوری اسلامی ایران و همچنین سازمان بهزیستی به این امر انسانی مبادرت ورزند.
در این مورد گفتنی‌های زیادی داریم و از نشریات و صدا و سیمای ایران درخواست داریم تا با انتشار تصاویر کودکان گمشده به ما در یافتن کودکانمان کمک کنند.با این کار جستوجوی عزیزانمان تسهیل شده و شانس یافتن آنان چندین برابر خواهد شد. در پایان بار دیگر عاجزانه از مردم خوب و مسئولان محترم ایران درخواست می‌کنیم همچون گذشته یار و یاور مردم کرد بوده و در راستای اهداف انساندوستانه خود به ما در پایان دادن به اضطراب مادران و پدران دردمند یاری رسانند.
ارسال دیدگاه