به گزارش کودک پرس ، جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان به مناسب رو جهانی لغو کار کودک بیانیه‌ای صادر و در آن مبرم‌ترین و محوری‌ترین وظیفه فعالان جنبش “لغو کار کودک” در ایران و جهان و همصدایی و همدلی در پیشبرد شعار “لغو کار کودک، همین امروز” تاکید شد.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
۱۲ ژوئن روز جهانی مبارزه با کار کودکان گرامی باد
اعلام این روز از سوی سازمان جهانی کار(ILo) در واقع در پاسخ به مطالبه پرقدرت جهانی برای “لغو کار کودکان” صورت گرفت. زمانی که به ابتکار فعالان لغو کار کودکان هندی و آسیائی “گلوبال مارش”، کودکان کار را پیاده از آسیا تا شهر فلورانس ایتالیا بردند تا در کنفرانس بین‌المللی سازمان جهانی کار، صدای کودکان کار سرتاسر جهان باشند.
با گذشت نزدیک به دو دهه از زمان این دادخواهی مدرن و انسانی، شرایط زندگی کودکان جهان هر روز سخت‌تر و وحشتناک‌تر شده است. جنگ‌ها و مهاجرت در سال‌های اخیر افزون بر فقر و فلاکت و بیکاری، عمیق تر و فاجعه‌بارتر شده و این خود زمینه‌ای جدی برای افزایش آمار صدها میلیونی کودکان کار و تحت ستم و بهره‌کشی جهان شده است.
“مسئول این فجایع کیست؟” پرسشی است صریح از سوی جامعه انسانی در مقابل سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی و نمایندگان قدرت‌ها و دولت‌ها، که این ظلم و بی‌عدالتی در حق کودکان را برنمی‌تابند. از زاویه نگاه و خواست کودکان، این پرسش مستلزم پاسخ فوری و بدون قید و شرط است. چراکه کودکی فرصتی است که دو بار نصیب هیچ انسانی نمی‌شود و هیچ مصلحتی نباید این فرصت را از این انسان‌های کوچک دریغ کند و هیچ فرد یا مرجعی اجازه تعرض به این حق بنیادی کودکان را نبایست داشته باشد.
سازمان ملل، یونیسف، آی ال او، نهادها و مراجعی هستند که در ظاهر برای پاسخگویی به این موارد بوجود آمده‌اند. اما درحقیقت این سازمان‌ها تنها برای تأمین منافع قدرت‌ها و دولت‌های عضو طراحی شده‌اند و در جهت منافع توده‌های مردم واکنش نشان نمی‌دهند. این مسئله در چارچوب کشورها هم اتفاق می‌افتد. پارلمان‌ها، مجالس و مراجع قانونگذاری، دولت‌ها و سازمان‌های اجرایی و موظف، سیاست و برنامه‌های خود را نه در جهت منافع آحاد و گروه‌های اجتماعی مثل کودکان، که در جهت منافع حاکمان طراحی و تنظیم می‌کنند.
برای مقابله با این فجایع چه باید کرد؟
برای توقف کار کودکان چه کاری انجام می‌دهیم؟
توقف کار کودکان مطالبه‌ای است تاریخی- جهانی و روزمره که با خواست رفاه و توزیع عادلانه ثروت که از سوی مزدبران و زحمتکشان جامعه مطرح می‌شود، پیوند دارد. این خواسته گاه خود را به شکل مبارزه بر سر افزایش دستمزد و بالا بردن سطح رفاه و معیشت نشان می‌دهد و گاهی هم در کنش واکنش عمومی بر سر دستیابی به حقوق بنیادینی نظیر: حق آموزش و تحصیل کیفی و رایگان، بهداشت و خدمات درمانی رایگان، گسترش خدمات و امکانات اجتماعی و بیمه‌های همگانی و فراگیر و …
اما این کافی نیست!
محو پدیده کار کودکان، از طریق تأکید هر روزه این خواسته‌ها و بردنشان بر سر میز متولیان امر و موظفان پاسخ‌گوئی به این خواست انسانی توسط پیشروان “لغو کار کودک” میسر است. فشار بر روی مسئولیت مراجع حقوقی و اجرائی و تأکید بر روی به اجرا درآوردن فوری مطالبات و خواسته‌های پایه‌ای کودکان و بویژه کودکان کار امری ضروری و هر روزه است.
شرح عمومی موانع و نواقص و کمبودهای قوانین و مقررات دستگاه‌های ذیربط، به منظور به مشارکت کشاندن همه جامعه در مسیر دست یابی کودکان به زندگی شاد، مرفه و انسانی از دیگر مواردی‌ست که بایست بر آن پای فشرد.
ارائه راهکارهای کاربردی و فوری دستیابی به حقوق کودکان، با دعوت از آحاد و گروه‌های اجتماعی برای عمومی کردن و ضرورت پاسخ همه‌جانبه به منافع عالیه کودکان نظیر بیمه تحصیلی و تأمین اجتماعی، متضمن دستیابی به این حقوق پایه‌ای است.
و اما مبرم‌ترین و محوری‌ترین وظیفه فعالان جنبش “لغو کار کودک” در ایران و جهان، همصدایی و همدلی در پیشبرد شعار “لغو کار کودک، همین امروز” خلاصه شده و تنها با اتحاد و هماهنگی قادر به دستیابی به این خواست قلبی کودکان کار سراسر دنیا هستیم که رو به جهان می‌خوانند؛ “ما همانقدر آینده‌ایم، که اکنونیم …”*
۱۲ ژوئن ۲۰۱۸ (۲۲ خرداد ۱۳۹۷)
جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان
*- بندی از قطع‌نامه کنفرانس بین‌المللی کودکان کار سرتاسر جهان در شهر فلورانس- ۱۲ ژوئن ۲۰۰۲
منبع: ایلنا
ارسال دیدگاه