به گزارش کودک پرس ، نمایش «جادوی پاهای» من نوشته زهرا شایان‌فر و کارگردانی مشترک او و سیاوش قلعه‌وردی، پنجشنبه و جمعه هر هفته (تا ۳۰ هفته) ساعت ۱۶:۳۰ در سالن شماره یک عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه می‌رود. جادوی پاهای من داستان دختربچه‌ای با ذهن پرسشگر است که هر مسئله ساده برایش معمای پیچیده می‌شود، او با همراهی تماشاگران در یک ماجرای پلیسی به حل معما می‌پردازد.
زهرا شایان‌فر درباره تمایلش به اجرای کار کودک گفت: بله ما همیشه در گروه تئاتر صلح کار بزرگسال انجام می‌دادیم حتی کار کمدی هم نداشتیم، همه مذهبی یا جدی بود که البته رویکرد و فلسفه خاصی را دنبال می‌کرد. بعد از نمایش «برج‌های خاموش» جلسه‌ای با گروه داشتیم به این نتیجه رسیدیم «جادوی پاهای من» را که سال ۹۲ نوشته بودمروی صحنه ببریم.
وی افزود: این نمایش حرف جهان شمول می‌زند، ضمن اینکه رویکرد تجربی دارد و شعار ما هم در گروهمان تجربه‌گرایی است. بنابراین بچه‌ها هم این نمایشنامه را پسندیدند و تلاش کردیم تا تجربه خوبی در این عرصه داشته باشیم.
این نمایشنامه‌نویس توضیح داد: فضای «جادوی پاهای من» در یک لابیرنت (هزارتو) اتفاق می‌افتد که در آن باید قهرمان داستان نشانه‌هایی را ردیابی کند تا پدربزرگ پدرش را پیدا کند. این خود یک کار جستجویی و معماگونه بود که بخش‌های داستانی هم دارد و بازیگر و تماشاگر هر دو با هم در این بازی قرار می‌گیرند ، یعنی بازی که خود اهالی قصه آن را ترتیب داده‌اند.
وی درباره استقبال کودکان از این نمایش گفت: بیش از نیم سالن پُر می‌رود. شب‌هایی که خودم در سالن و بین تماشاگران حضور دارم به عینه می‌بینم که چقدر بچه‌ها به راحتی و خوب درگیر ماجرا می‌شوند، پیشنهادات خوب می‌دهند و کار برایشان جذاب است، حتی کدها را به خوبی می‌گیرند و مفاهیم را درک می‌کنند و با بازیگران همراه می‌شوند و بر روی صحنه شروع به جستجو می‌کنند.
شایان‌فر ادامه داد: در بخش‌هایی پدر و مادرها هم تعامل می‌کنند چرا که ما نمی‌گذاریم هیچکدام از تماشاگران بیکار باشند و فقط تماشا کنند، اصلا این نمایش برای این شکل گرفته که تماشاگر روی صندلی ننشیند و فقط به دیدن بدون عکس‌العمل بپردازد، در این مسیر هم بچه‌ها را به جنبش و جستجو وادار می‌کنیم تا سوال بپرسند، تحلیل کنند و در این مسیر به نتیجه برسند.
وی در پایان از بالارفتن هزینه تولید کارهای نمایشی ابراز نگرانی کرد.
منبع: فارس
ارسال دیدگاه