اگر سند 2030 اجرا شود میراث سالها تمدن ایران به زوال نابودی می‌رود
اگر مفاد این سند شوم در ایران پیاده می شد، مطمئنا در سالهای آینده، نسلی تحویل جامعه ایران می شد که هیچ سنخیتی با معیارهای تراز ایران نداشت و حقیقتا، میراث قرن ها و قرن ها تمدن و تاریخ ایران عزیز، رو به زوال نابودی می رفت و ایران مانند کشوری مستاصل، بی تمدن و بی گذشته ی درخشان، می باید راهی را می رفت که فراماسونرهای دهکده نوین جهانی از آن می خواهند.
به گزارش کودک پرس، محمدرضا پورحسین سردبیر ماهنامه کودک و فعال رسانه ای در یادداشتی اختصاصی برای کودک پرس به تحلیل و بررسی سند 2030 پرداخت.
سند 2030، یک فرآیند تحولی، رشدی و همه جانبه در تراز فرهنگ و تمدن غرب است و می توان آن را به نوعی سند تحول فرهنگی ایران نیز قلمداد کرد که غرب برای این سرزمین نسخه ی آن را پیچیده بود. سندی که در آن سعی می شد تا در آینده ای نه چندان دور، نظام فرهنگی و آموزشی ایران را به آن چه نظریه پردازان “دهکده نوین جهانی” می خواهند، پیوند دهد و همان خروجی ای از آن به دست آید که مورد تایید و دلخواه زرسالاران است. خوشبختانه این سند با درایت و ریز بینی رهبر معظم انقلاب در ایران عزیز اجرایی نشد و این جای بسی شکر و امتنان به درگاه خداوند متعال را دارد، چه این که اگر مفاد این سند شوم در ایران پیاده می شد، مطمئنا در سالهای آینده، نسلی تحویل جامعه ایران می شد که هیچ سنخیتی با معیارهای تراز ایران نداشت و حقیقتا، میراث قرن ها و قرن ها تمدن و تاریخ ایران عزیز، رو به زوال نابودی می رفت و ایران مانند کشوری مستاصل، بی تمدن و بی گذشته ی درخشان، می باید راهی را می رفت که فراماسونرهای دهکده نوین جهانی از آن می خواهند.
این سند می خواست ملیت، دین، هویت ایرانی اسلامی، رشد متعالی، صیرورت، تعالی همه جانبه، تفکر و از همه مهم تر عفاف و حیای تاریخی و پرآوازه ایران را مبدل به هم جنس گرایی، بی قیدی، لامذهبی و بولهوسی، بی تمدنی و پوچ گرایی کند و در قبال این زوال مفرط هم عملا چیزی عاید فرهنگ و تمدن ایران نشود.
در اجرای این سند قرار بود هم جنس گرایی، عدم پرداخت به آداب و رسوم مسائل دینی و ملی، آموزش های جنسی قبل از بلوغ و نهادینه کردن بلوغ زودرس، حذف مفاهیم متعالی و قرآنی، حذف الگوی خانواده و اجتماع سالم، حذف فرهنگ ایثار، جهاد، شهادت از کتب درسی و فعالیت های مدارس، عدم پرداخت به الگوهای دینی و ملی و نظایر آنها به کودکان و نوجوانان ایران تحمیل شود و به راستی اگر این سند به اجرا در می آمد، در سالهایی نزدیک، شاهد نسلی بودیم که فرسنگ ها از هویت و تمدن ایرانی اسلامی فاصله می داشت و دیگر هیچ نیرویی نمی توانست ایران را از بلای عظیم “بی فرهنگی” رهایی دهد.
جا دارد نهادهای بالادستی فرهنگی، مجلس شورای اسلامی، همه دستگاهها و نهادهای فرهنگی و آموزشی و دغدغه مندان حوزه کودک و نوجوان، بیش از این برای حفظ و صیانت آینده و هویت ایران عزیز تلاش کنند تا شاهد این نوع حرکات برخی از جریان های واداده نباشیم.
همه باید تلاش کنیم که ایران بماند و کودک و نوجوان ایرانی به رشد تعالی همه جانبه دست پیدا نماید و این جز با بیداری و هشیاری امکان پذیر نیست.
محمدرضا پورحسین سردبیر ماهنامه کودک و فعال رسانه
ارسال دیدگاه