به گزارش کودک پرس ، درخودماندگی نوعی اختلال رشدی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علت اصلی اختلال ناشناخته است و وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و تحصیلات والدین نقشی در بروز آن ندارد. گفته می‌شود که برخی از علائم بیماری درخودماندگی نظیر اختلال توجه و نیز حساسیت بیش از حد و یا کمتر از حد در افراد درخودمانده به دلیل وجود اختلال در دستگاه شنوایی آن ها و وجود اختلالات پردازش مرکزی شنوایی است.
ممکن است که فقدان درک معانی گفتار در فرد درخودمانده از سوی دیگران به‌گونه‌ای تعبیر شود که او نمی‌خواهد به حرف دیگران گوش دهد و از آن ها اطاعت کند. درحالی‌که او اصلا قادر به فهم مطالب گفته‌شده نیست. منطقه‌ی هیپوکامپ (قسمتی عصبی در مغز) مسئول درون دادهای حسی و نیز یادگیری و حافظه می‌باشد. منطقه‌ی هیپوکامپ در دستگاه لیمبیک افراد درخودمانده، از لحاظ عصب شناختی ناکامل و نارس می باشد.
در افراد درخودمانده ممکن است پس از پردازش اطلاعات شنیداری در هیپوکامپ، این اطلاعات به درستی وارد حافظه‌ی بلندمدت نشود. در اغلب اوقات از درخودماندگی به عنوان یک مشکل ارتباطی- اجتماعی یاد می‌شود و همانطور که می‌دانیم پردازش اطلاعات شنیداری نقش محوری و مهم در ارتباطات اجتماعی دارد.
هرچه کودک درخودمانده بتواند اطلاعات شنیداری را بهتر پردازش نماید،خیلی بهتر می‌تواند محیط اطراف خود را از لحاظ اجتماعی و علمی درک نماید و هرچه شناخت ما از کودک درخودمانده بیشتر باشد بهتر می‌توانیم راهکارهای مناسب برای ایجاد رفتارهای مطلوب را در این کودکان شناسایی نماییم. ازاین‌رو، روش‌های مختلفی از صوت درمانی طراحی گشته‌اند تا موجب بهبود عملکرد شنوایی افراد درخودمانده شوند. در این جا به تکنیکهای آموزش یکپارچگی شنوایی اشاره می کنیم.
- پردازش شنوایی
آزمایش پردازش شـنیداری از راه دو رویـه امکان پذیر است. کودک برای عکس‌های استاندارد شده و مشخص که متناسب با سـن و درک و فـهم بـاشد، کلمات یا نکات را تکرار می‌کند و فرایند اندازه‌گیری شنوایی استاندارد را طی می‌کند. بعضی بـچه‌ها که از لحاظ گفتاری نارسایی دارند، تنها آنچه را که به آن ها گفته می‌شود تـکرار می‌کنند و شنوایی کودک بـا تـکرار آنچه ما به او می‌گوییم تشخیص داده می‌شود.
اساسی‌ترین بخش پردازش شنیداری که ما باید برای هر کودک ارزیابی کنیم، عبارت است از ارزیابی توانایی تشخیص کلمه در حالت طبیعی و مکالمه‌ی راحت در مکانی سـاکت و همچنین در محل پر سر و صدا. در تجربه‌های بالینی عمده ای از بچه‌ها به خوبی قادر به ایفای این نقش هستند و کسانی که در رسایی کلام و صدا محدودیت دارند هم توانایی انجام چنین کاری را دارند.
- صـوت‌درمانی
این روش درمانی ساده‌ترین تعریف را دارد: استفاده از امواج صوتی برای بهبود بیماری‌ها.
امواج صوتی می‌توانند نیرویی قدرتمند برای خیر یا شر باشند،اما این امواج را در روش صوت‌درمانی با این قصد استفاده می‌کنند کـه بـه بدن انسان کمک کنند تا خود را درمان کند. درمانگران صوت‌درمانی می‌گویند همه یاخته‌ها و اندام‌های بدن ما شبیه قلب عمل می‌کنند و همه بیماری‌ها در تغییر اساسی بسامد یا ارتعاش انرژی تـولیدی بـدن جلوه‌گر می‌شوند. این‌گونه تغییر می‌تواند در گروه‌های سلولی یا در یک اندام بدن یا در کل بدن جلوه کند.
کاربرد صوت‌درمانی در درمان درخودماندگی
یکی از مهمترین اختلالات در کودکان درخـودمانده، عـدم تـوانایی در ارتباط می‌باشد. برخی از کودکان درخـودمانده هـیچگاه قـادر به صحبت کردن نمی‌باشند. صوت‌درمانی راه مناسبی برای شروع گفتار و برقراری ارتباط در این کودکان است. یکی از روش‌های صوت‌درمانی که در درمان کودکان درخـودمانده کـاربرد دارد، تـکنیک آموزش یکپارچگی شنوایی است که به شرح ایـن روش مـی‌پردازیم.
وجود مشکلات شنوایی در افراد مبتلا به درخودماندگی امری عادی است. آموزش یکپارچگی شنوایی (AIT)، بـر اسـاس صـوت باعث ایجاد پیشرفت‌های قابل توجهی در بیماران مبتلا به درخودماندگی مـی‌شود. در (AIT) گـوش‌دادن به موسیقی به ویژه موسیقی پردازش شده به مدت ده ساعت طی بـیست جـلسه‌ی نـیم ساعته در یک دوره 10 تا 20 روزه گوش می‌دهد. بلندی صدا براساس میزان راحتی هر شرکت‌کننده که مـعمولا بـه‌طور تـقریبی حدود 60dBA است تنظیم می‌شود.
شرکت‌کنندگان در یک صندلی خوابیده واقع در اتاقک دو جداره‌ی دارای تنظیم نـور و صـدا و با حفاظ الکتریکی می‌نشینند. این اتاقک مجهز به یک آیفون فعال شونده توسط صـدا جـهت حـفظ تماس صوتی با شرکت‌کنندگان و یک دوربین ویدیویی جهت حفظ تماس تصویری می‌باشد. دستور العـمل‌های کـلامی از طریق آیفون به شرکت‌کننده داده می‌شود و به شرکت کنندگان گفته می‌شود تا در طی کـار چـشمان خـود را بسته نگه دارند. اصوات به شیوه‌ای شبه تصادفی منتقل می‌شوند به گونه‌ای که از دنبال هـم آمـدن یک صوت کم تراکم توسط یک صوت کم‌تراکم دیگر جلوگیری می‌شود.
علی‌رغم اینکه تأثیر AIT به خوبی شناخته شده است، سازوکار عامل اثر بخشی آن شناخته شده نیست. امیدوارکننده‌ترین نظریه مربوط به افزایش توجه است. مـوسیقی AIT را مـی‌توان عامل جلب توجه بـه شـمار آورد که در آن به نظر می‌رسد موسیقی تنظیم‌شده می‌تواند توجه فرد را برای مدت زمان نسبتا طولانی به خود جلب نماید.ب هبود در موج 300P نیز بیانگر بهبود توجه است. احتمال می‌رود توجه بهتر بـه یـک محرک منجر به افزایش ذخیره‌سازی و بازیابی اطلاعات از حافظه‌ی بلندمدت می‌شود به علاوه بهبود در رفتار پس از AIT را می‌توان با توجه بیشتر به محیط فرد که می‌تواند موجب کاهش سردرگمی،فشار روانی و اضطراب شـود تـوضیح داد.
پیشنهادها
1- تـشخیص سریع و زودهنگام درخودمانده در سنین پیش از دبستان امری ضروری است. تشخیص زودهنگام موجب افزایش بـازده راهبردهای درمانی است.
2- والدین، عامل اصلی در درمان موفقیت‌آمیز هستند. بنابراین، بـرنامه‌های درمـانی بـاید به والدین آموزش داده شود تا آن ها همین روند را در خانه ادامه دهند.
3- از آنجا که اغلب کودکان درخودمانده گـاهی‌اوقات بـه جای صحبت کردن شروع به آواز خواندن می‌کنند از این فرصت می‌توان استفاده نمود و فـعالیت‌های مـوسیقی غـیرکلامی را به‌طور منظم روی گفتار شروع نمود.
4- به علت وجود تفاوت‌های فردی در افراد درخود مانده، نمی‌توان از قـوانین درمانی همگانی استفاده نمود زیرا احتمال دارد یک بیمار به تکنیک ویژه‌ای پاسخ مـثبت دهد ولی همین تکنیک بـرای بـیمار دیگر زیان‌آور باشد.
5- AIT درمانی است برای اختلالات شنوایی، بنابراین کودک باید ارزیابی کامل شنوایی شود و این‌کار باید به وسیله‌ی شنوایی شناس انجام شود.
6- آسیب‌شناسان و درمانگران باید اهداف واقعی خود را در مورد آنچه کـه انتظار دارند تحقق بخشند و به عبارت دیگر AIT باید تنها یک بخش از برنامه‌ی درمان باشد.
7- بچه‌هایی که از AIT استفاده می‌کنند باید به عضویت یک برنامه‌ی آموزشی درآیند و از سایر خدمات آموزشی بهره‌مند شوند.
منبع : فرزندپرتال
ارسال دیدگاه