به گزارش کودک پرس ، در آن روز بخصوص لازم نبود کار دیگری بکنیم. مادرها اخلاقشان نرم میشد و اگر تمام طول سال تحصیلی داشتند سرِ نوشتن بموقع مشقها و خواندن درسها با ما کلنجار میرفتند، آن یک روز را کاری به کارمان نداشتند. خیلی کیف داشت وقتی مجری، کارتونها را پشت سر هم معرفی میکرد و ما میدانستیم پایانی در کار نیست. دیگر همهمان فهمیده بودیم آن روز چه خبر است، آنقدر که مجری گفته بود و بهمان تبریک گفته بود. روز جهانی کودک. آن روز روزی برای ما بود که در عالم بچگی فکر میکردیم بهترین کاری که میتوانیم در آن بکنیم، این است که بنشینیم و از صبح تا شب کارتون ببینیم. کسانی هم که برایمان برنامه میساختند، حتماً همین فکر را میکردند. ما کارتونها را میدیدیم و خودمان را جای شخصیتهای آن میگذاشتیم. با دختری که شهر به شهر دنبال مادرش میگشت، غصه میخوردیم و از پیروزیهای کوچک موجود کوچک فضایی بر هیولای سیاهپوش ذوق میکردیم.
روز کودک که تمام میشد، باز برمیگشتیم به شرایط قبل. یک ساعت مشخص برای برنامه کودک که وقتی به آخرش نزدیک میشد، غصهمان میگرفت و خداخدا میکردیم که مجری خداحافظی نکند.
خلاصه که سالی یک روز حسابی خوش میگذشت بهمان. حالا خیلی از آن روزها گذشته. الان هم روز جهانی کودک داریم و هم هفته ملی کودک. برنامههای زیادی هم اجرا میشود. هر روز هفته یک اسم دارد برای خودش. در این هفته اگر جایی مثل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بروید، حسابی میتوانید خوش بگذرانید و در برنامههایی که برایتان تدارک دیدهاند، شرکت کنید.
همهاش اما این نیست. قرار است شما 30 سال دیگر مسئولیت کارهای مهم را در کشورمان به عهده بگیرید. آن موقع ما دیگر پیر شدهایم و تمام امیدمان به شماست. پس شما باید خیلی کارها بکنید. خیلی کارهایی که شاید ما نکردهایم. اگر شما حسابی تلاش کنید، حتماً آینده بهتری خواهیم داشت. شعار هفته کودک امسال هم همین است: آینده را باید ساخت.
منبع: ایران آنلاین
ارسال دیدگاه