یکی از شکایتهای رایج والدین در مورد فرزندانشان، پرخاشگری و رفتارهای خشن است که متاسفانه برای والدین دغدغه شده اما معمولا تا زمانی که این پرخاشگری به حد خطرناک نرسد سعی در درمان آن نمیشود.
فائزه دشتی*: کودک موجودی است که با توانایی کم به دنیا می آید و در محیط به جست وجو و کشف می پردازد. کشف محیط کودک مانند بزرگسالان نیست. بسیاری از مفاهیمی که در نظر ما نادرست است ممکن است از نظر کودک درست باشد. در اینگونه موارد بزرگسالان باید خود را به جای کودک قرار دهند و دنیا را از دید کودکان ببینند.دعوای کودکان امری عادی است اما متاسفانه بزرگسالان به آن با دید منفی می نگرند. کودک در حین بازی دعوا می کند، دعوا برای او نوعی کشف محیط و دنیای بزرگسالان است. در این دعواهای کودکانه کودک خود را به جای بزرگسالان قرار می دهد و خود را بزرگ می بیند. دعوای کودکان علت های گوناگونی دارد.
بدترین نوع تنبیه که با وجود فرهنگسازی و اطلاعرسانیهای وسیع هنوز هم موارد مختلف در درجات گوناگون از آن دیده میشود تنبیه فیزیکی یا کتک است. درباره تاثیرات سوء این رفتار بر روی کودک زیاد گفته شد و بر کسی پوشیده نیست که با کتک زدن چه صدمات روحی و شخصیتی به کودک وارد میکنند.
در دنیای رایانه، آن چه بیشتر کودکان را شیفته خود می کند همان چیزی است که به آن « بازی های رایانه ای » می گویند.