اگر ارتباطی صحیح و دوستانه بین والدین و نوجوان وجود داشته باشد تهدید بسیاری از آسیبهای اجتماعی و رفتارهای پرخطر از نوجوانان دور میشود.
خشونتهای مکرر در برنامههای تلویزیونی، ممکن است حساسیت کودک را به خشونت از بین ببرد و رفتارهای پرخاشگرانه را طبیعی و قابل قبول جلوه دهد.
در تحقیقات دانشگاه پنیسیلوانیا آمده است برخی از ناهنجاریهای رفتاری در کودکان به خصوص اختلالات عاطفی و اجتماعی کودک را میتوان با اضافه نمودن کلسیم و امگا3 بهبود بخشید.
یک روانشناس در رابطه با بحث اجتماعی شدن مبارزه با مواد مخدر گفت: برنامههای پیشگیری از اعتیاد باید سبب افزایش عوامل حفاظت کننده و کاهش عوامل خطرزا شوند.
کتک زدن فرزندان می تواند آثار منفی و نامطلوبی بر رفتار آنان بر جای گذارد و میزان پرخاشگری و تهاجم را در آنان افزایش دهد.
این یک موضوع نگران کننده برای هر پدر و مادری است که کودکش رفتار پرخاشگرانه از خود نشان میدهد. اما بقیه به شما اطمینان میدهند که تنها نیستید. پرخاشگری در کودکان کوچک، رایجتر از آنی است که فکر میکنید و برخی اقدامات ساده ولی استوار و ثابت وجود دارند که میتوانید انجام دهید تا آن را کنترل کنید.
یک روانشناس تربیتی ضمن معرفی سبکهای فرزند پروری گفت: سبک استبدادی یا دستور صادر کردن، سبک سهلگیرانه یا حق انتخاب دادن و سبک مقتدرانه 3مورد از رایجترین سبکهای فرزند پروری در خانوادهها است.
محققان اثر خوراکیها با رنگ مصنوعی را با اثر حذف این خوراکیها مقایسه کردند و نتیجهگیری آنها این بود که وقتی کودکان مواد خوراکی با رنگ مصنوعی مینوشند، بیشتر احتمال دارد که «بیشفعال» شوند.
انتشارات آستان قدس رضوی برای نخستین بار کتاب " رشد اجتماعی کودک من " را در راستای ارائه راهکارهایی برای تربیت یک کودک اجتماعی منتشر و روانه بازار نشر کشور کرد.
کودکان ممکن است گاهی با پرخاشگری و فاصله گرفتن از دیگران باعث ناراحتی شما و اطرافیان بشوند اما از طرفی اگر شما نیز آنان را طرد کنید عملا شاهد بیشتر شدن بدرفتاری خواهید بود.
یکی از شکایتهای رایج والدین در مورد فرزندانشان، پرخاشگری و رفتارهای خشن است که متاسفانه برای والدین دغدغه شده اما معمولا تا زمانی که این پرخاشگری به حد خطرناک نرسد سعی در درمان آن نمیشود.
فائزه دشتی*: کودک موجودی است که با توانایی کم به دنیا می آید و در محیط به جست وجو و کشف می پردازد. کشف محیط کودک مانند بزرگسالان نیست. بسیاری از مفاهیمی که در نظر ما نادرست است ممکن است از نظر کودک درست باشد. در اینگونه موارد بزرگسالان باید خود را به جای کودک قرار دهند و دنیا را از دید کودکان ببینند.دعوای کودکان امری عادی است اما متاسفانه بزرگسالان به آن با دید منفی می نگرند. کودک در حین بازی دعوا می کند، دعوا برای او نوعی کشف محیط و دنیای بزرگسالان است. در این دعواهای کودکانه کودک خود را به جای بزرگسالان قرار می دهد و خود را بزرگ می بیند. دعوای کودکان علت های گوناگونی دارد.
بدترین نوع تنبیه که با وجود فرهنگسازی و اطلاعرسانیهای وسیع هنوز هم موارد مختلف در درجات گوناگون از آن دیده میشود تنبیه فیزیکی یا کتک است. درباره تاثیرات سوء این رفتار بر روی کودک زیاد گفته شد و بر کسی پوشیده نیست که با کتک زدن چه صدمات روحی و شخصیتی به کودک وارد میکنند.
در دنیای رایانه، آن چه بیشتر کودکان را شیفته خود می کند همان چیزی است که به آن « بازی های رایانه ای » می گویند.