هر کودک، هنگام اضطراب علائم خاصی را از خود نشان میدهد؛ اما علائم عمومی از این قرارند: تغییر در میزان فعالیت، عرقکردن، سستشدن پاها، درد معده، سردرد یا نشانههای رفتاری مانند گریهکردن، جویدن ناخن، کندن مو یا کوبیدن سر به جایی. فارغ از موقعیتی که این وضعیت را برای کودکتان ایجاد کرده است، شما میتوانید از راهبردهایی برای جلوگیری از بروز اضطراب یا برای کاهش آن استفاده کنید.
کودک در بدو تولد، موجودی کاملاً وابسته و ناتوان است و اگر مادر یا مراقب اولیهاش به او رسیدگی و از او حمایت نکند، قادر به ادامه حیات نخواهدبود. به مرور و با رشد فکری و جسمی انسان از میزان این وابستگی به طرز چشمگیری کاسته میشود، اما مشکل وقتی پدیدار میشود که وابستگی اولیه با شدت و در تمام امور ادامه پیدا کند. گاهی رشد شخصیت انسان به گونهای است که ویژگیهای وابستگی در او به شکل بارز باقی میمانند و با شکل دادن الگوهای پایدار و فراگیر فکری، احساسی و رفتاری، به ویژگیهای شخصیتی فرد تبدیل میشوند. گاهی این ویژگیهای شخصیتی آنچنان شدید و فراگیرند که باعث بروز اختلال در عملکرد اجتماعی، تحصیلی، شغلی و خانوادگی فرد میشوند: اختلال شخصیت وابسته.
بسیاری از پدران و مادران پیشاپیش رویای پیشرفت کودک خردسال خود را در سر می پرورانند اما بیشتر کودکان فقط از نظر والدین خود نابغه هستند. با وجود این برخی کودکان واقعا بااستعداد هستند؛ آیا کودک شما نیز جزء این گروه است؟