آیتالله میرعمادی در تفسیر آیه ششم سوره زمر و تربیت کودک نکاتی را بیان فرمود و همچنین گفت: سپردن بچه به مهدکودک و پرورشگاه جدا کردن کودک از محبت مادر است.
پسر کوچولوی شما بیش از دخترتان نیاز دارد که او را در آغوش بگیرید. بنابراین اگر او در حال گریه کردن است، این کار شما او را بسیار آرام و ساکت می نماید.
نقش مادر در شکل گیری اعتماد به نفس و عزت نفس کودک بسیار مهم تر از پدر است و یکی از مهم ترین راه های رفع نیاز عاطفی کودک در آغوش گرفتن و نوازش وی تا زمانی است که این نیاز در آن رفع شده و به آرامش برسد.
تربیت، جزئی لاینفک ازهرکاری است که برای کودک و با کودک انجام می دهیم.
نخستین بار که او را در آغوش مادر یا پدر میگذارند، همهی محبت خود را با بوسه نثار طفلش میکند اما همین که دختر یا پسر کمی بزرگتر شد شاید دلش برای بوسیدن فرزندش غنج برود اما هر کاری میکند نمیتواند مانند دوران کودکی فرزندش را بغل بگیرد و بدین وسیله محبتش را نشان دهد. حالا بماند پدر و مادرهایی که از این کار اکراه دارند و معتقدند بوسیدن بچه کار ناپسندی است و به قول معروف او را لوس و وابسته بار میآورد در حالی که با نگاهی به روایات و سیرهی معصومین (علیهم السلام) دستمان میآید که همین عمل ساده چقدر میتواند محبت و مودت را میان پدر و مادر و فرزندان بیشتر کند
درنوزاد سالم، ادرار به رنگ زرد کمرنگ تا پررنگ است..!!
اینکه یک کودک چقدر تربیت پذیر باشد، در درجه اول بستگی به این دارد که احساس کند چقدر مورد محبت قرار دارد و چقدر به عنوان یک انسان و عضو خانواده او را به حساب می آورند. تربیت، جزئی لاینفک ازهرکاری است که برای کودک و با کودک انجام می دهیم.
بعضی از والدین به دلیل ترس از بدآموزی برای فرزندانشان، از ارتباط های ساده و صمیمانه- حتی ابراز محبت های معمولی در حضور بچه ها هم پرهیز می کنند...
بزه کاری در کودکان و نوجوانان، از عوامل گوناگون اثر می پذیرد. از آنجا که محیط خانواده، نخستین محیطی است که فرد در آن رشد می کند، می توان آن را مهم ترین این عوامل دانست.
ما در این نوشتار بر آنیم كه نوع رفتاری والدین را مورد بررسی قرار دهیم.شاید این جمله را بارها شنیده باشید كه كودكان آیینه رفتاری پدر و مادرشان هستند. آنها از ریزترین جزئیات رفتاری والدینشان الگوبرداری میكنند. از این لحاظ، بحث رفتار والدین با فرزندان، در مباحث روانشناسی كودك از جایگاه ویژهای برخوردار است. همانگونه كه فرزندان نمیتوانند هرگونه رفتاری با والدینشان داشته باشند، والدین هم نمیتوانند هر گونه رفتاری داشته باشند. باید بدانیم كه زندگی هر فردی وقتی موفقیتآمیز خواهد بود كه بتواند میان نیازهای عاطفی خود، تعادل برقرار كند و به شیوههای مطلوب آنها را ارضا كند. از این رو، شناخت و ارضای مطلوب این نیازها از وظایف مهم والدین است. اگر به این نیازها اجازه بروز و شكوفایی داده نشود، در بزرگسالی فرزندانمان باید منتظر اقداماتی غیرمنتظره و كارهایی باشیم كه ریشه در یك عقده نهفته در درون آنها دارد. ممكن است كودكان ما مورد سوءاستفاده افرادی واقع شوند كه با شناسایی نیازهای نهفته در آنها به دنبال اغفال آنها باشند، اما در مقابل، رفتار صحیح و ارضای نیازهای عاطفی فرزندانمان باعث وقار و وجهه اجتماعی آنها و خودمان میشود. توجه به این نكته ضروری است كه بسیاری از عكسالعملهای پرخاشگرانه و نامناسب فرزندان نسبت به والدین و جامعه، به خاطر اشكالات رفتاری والدین و سهلانگاری در تربیت بموقع فرزندان است. آنها زمان مناسب در تربیت فرزندانشان را رها كرده و میخواهند موقعی كه شخصیت و اسكلت اخلاقی فرزندانشان شكل گرفته است، او را تربیت كنند. بنابراین، دانستن زمان تربیت و نحوه رفتار در آن دوره اهمیت ویژهای دارد.