مراقبت، نوعی ابراز عشق و حمایت از کودکان است اما وقتی از حد بگذرد، به محدودیتی تبدیل میشود که مانع رشد و خودشناسی کودک میشود. از انتخاب لباس و دوستان گرفته تا انتخاب رشته و ورزش، برخی از کودکان به بهانه مراقبت و نگرانی زیر یوغ کنترل والدینشان زندگی میکنند.
یک حقوقدان و پژوهشگر حقوق کودک به خبرآنلاین میگوید: «اختلال در آموزش، احساس ناامنی مداوم و انتقال آسیبهای روانی به نسلهای بعدی، سرمایه انسانی و اجتماعی ایران را تهدید میکند و نرخ ترک تحصیل را افزایش میدهد. همچنین، قرار گرفتن کودکان در معرض اخبار خشونتبار، «فرهنگ اضطراب» را در آنها نهادینه کرده که به کاهش اعتماد اجتماعی و مشارکت مدنی منجر میشود.»
تمام شد… ۱۲ روز پر از دلهره. هر صدا و هر هشداری دلهایمان را میلرزاند. تلاش برای ادامهی یک زندگی عادی از توان بسیاری خارج بود. این گزارش، مروری است بر ترسها و نگرانیهای روزهای گذشته؛ ترسهایی که هنوز هم در دلهایمان زندهاند… و شاید پایان این روزها را هنوز هم بهطور کامل باور نکردهایم.