دنیای بچه ها خیلی آزادتر و جذاب تر از دنیای آدم بزرگ هاست. بچه ها متحیر میشوند، علاقهمند میشوند، رؤیا دارند و رویاهای شان مرز ندارد.
برای بچه ها یقینی در کار نیست. وقتی چیزی را میخواهند فکر می کنند حتما میشود به دستش آورد. ما به آن ها «نه» را یاد می دهیم. ما از ان ها میخواهیم آدم های عاقل و ارجمند و بدون رؤیایی بشوند.
ما به انها سرخوردگی ها را یاد میدهیم و بعد وقتی دارند مثل ما از ملال می میرند میگوییم آدم درستی از کار درآمده. من بچه ها را با دنیاهای شگفت انگیزشان خیلی دوست دارم.
ارسال دیدگاه