سینمای کودک و نوجوان باید به روزهای خوبش برگردد

به گزارش کودک پرس ، حسین ریگی می‌گوید در دهه 1360، سینمای کودک و نوجوان ایران با ساخت آثاری مثل «دونده»، «باشو غریبه کوچک» و … روزهای خوبی را سپری می‌کرد اما در دهه 1370 و 1380 و بعد از آن، کارگردانان ما آرام آرام از سینمای کودک دور شدند و اکثرشان به سمت ساخت فیلم‌های طنز، اجتماعی و عاشقانه رفتند. همین موضوع باعث ایجاد ضعف بزرگی در سینمای کودک و نوجوان شد.

حسین ریگی، متولد ۱۳۵۷ در زاهدان است. او فعالیت فیلمسازی خود را از سال ۱۳۷۴ با گذراندن دوره فیلمسازی در موسسه سینمایی پارسا فیلم تهران آغاز کرد و پس از گذراندن این دوره همکاری خود را با انجمن سینمای جوانان ایران آغاز نمود و تا کنون توانست بیش از ۲۰ فیلم کوتاه داستانی، مستند و انیمیشن کارگردانی کند و همچنین در چندین جشنواره ی داخلی و خارجی حضور داشته و موفق به دریافت جوایزی گردیده است . او در سال ۱۳۸۰ شرکت سینمایی نگاران را با شعار بومی بمانیم و جهانی فکر کنیم ثبت کرده و توانست در مدتی کوتاه شرکت را به یکی از شرکت های فعال در زمینه تولید فیلم و مجموعه های تلویزیونی تبدیل کند. وی امسال با فیلم میرو در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.

حسین ریگی درباره اینکه اسم فیلم چگونه انتخاب شده است گفت: «اسم فیلم «میرو» به نوعی یک اسم بلوچی است، سالها پیش یک مستند کار می‌کردم که یکی از بچه های روستا اسمش میرو بود و زمانی که داشتم طرح را می‌نوشتم اولین اسمی که برای این شخصیت به ذهنم اومد میرو بود.»

وی درباره قصه فیلم گفت: «قصه فیلم درباره پسر بچه نوجوانی است که شیطنت های دوران نوجوانی خودش را دارد و برای اثبات خودش به مادر و اثبات بزرگسالی خودش دل را به دریا می‌زند و تصمیم بزرگی می‌گیرد که این تصمیم زندگی اش را تغییر می‌دهد.»

ریگی در پاسخ به اینکه برای انتخاب بازیگر در فیلم هایش معمولا چه می‌کند گفت: «من اصولا در کنار بازیگران چهره ای که برای فیلمم انتخاب می‌کنم از بچه های سیستان و بلوچستان نیز استفاده می‌کنم، مثلا برای فیلم «میرو» در کنار بازیگران شناخته شده ای چون سودابه بیضایی، امیررضا دلاوری، آرزو تاج نیاو بازیگر بومی حرفه ای آقای ایوب افشار و مجید شریف، از 18 بازیگر بومی برای اولین با جلوی دوربین رفتند و از همان منطقه انتخاب شدند.

ریگی درباره سختی‌های تولید این فیلم گفت: آغاز فیلمبرداری ما در سیستان و بلوچستان از شهریور بود و فیلمبرداری در شرایط جوی سخت و گرمای هوا، کار گروه تولید را بسیار سخت می‌کرد. جالب است بدانید درجه هوا در شهریور سیستان و بلوچستان دو و گهگاه چند برابر درجه هوا در تهران است. علاوه بر سختی‌های فیلمسازی در هوای گرم و شرجی جنوب کشور باید به سختی‌های کار با بازیگران نوجوان که عمده‌شان برای نخستین بار مقابل دوربین رفته اند نیز اشاره کنم.

وی افزود: در «میرو» 24 بازیگر داشتیم که از بین آنها تنها ۶ هنرمند، تجربه حرفه‌ای بازیگری و حضور مقابل دوربین را داشتند. سودابه بیضایی به همراه امیررضا دلاوری، ایوب افشار، حمید ابراهیمی، ابوالفضل همراه و آرزو تاج‌نیا بازیگران دوربین دیده ما بودند و 18 بازیگر دیگر که همه‌شان بومی بودند، برای نخستین بار مقابل دوربین قرار می‌گرفتند. این موضوع چالش بسیار سختی در تولید فیلم بود.

این کارگردان با اشاره به لزوم توجه بیشتر به سینمای کودک و نوجوان گفت: در دهه 1360، سینمای کودک و نوجوان ایران با ساخت آثاری مثل «دونده»، «باشو غریبه کوچک» و … روزهای خوبی را سپری می‌کرد اما در دهه 1370 و 1380 و بعد از آن، کارگردانان ما آرام آرام از سینمای کودک دور شدند و اکثرشان به سمت ساخت فیلم‌های طنز، اجتماعی و عاشقانه رفتند. همین موضوع باعث ایجاد ضعف بزرگی در سینمای کودک و نوجوان شد. شخصاً به ساخت فیلم، چه کوتاه و چه بلند برای این رده سنی توجه ویژه‌ای دارم و 4-5 سال است که تمام توان خود را روی سوژه نوجوان گذاشته‌ام.

وی در رابطه با اینکه فیلمی در جشنواره فجر دارد و حس و حالش گفت: «هیچ وقت، چه در زمانی که مستند کار می‌کردم، چه فیلم کوتاه چه تلویزیونی و حتی سینمایی به جایزه و تقدیر فکر نمی‌کردم. هیچ کس از جایزه بدش نمی‌آید و حتما حضور در جشنواره و جایره گرفتن به آدم انگیزه می‌دهد ولی واقعا تنها هدفی که در فیلم سازی تا به الان داشتم این بوده که بتوانم نماینده خوبی برای مردم سیستان و بلوچستان در ایران باشم.»

وی در پاسخ به اینکه جایگاه جشنواره فیلم فجر در بین هنرمندان و مردم چگونه است و نقاط قوت و ضعف این جشنواره گفت: «قاعدتا هر جشنواره ای که در حال برگزاری است نقطه ضعف هایی دارد و این نقطه ضعف ها در صورتی که برای سال های بعد برطرف شود می‌شود گفت جشنواره رو به رشد بوده است. چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر که هنوز برگزار نشده است و ما خیلی نمی‌توانیم راجب کیفیت و روند برگزاری اش صحبت کنیم ولی اصولا اعتقاد دارم که اگر در یک جشنواره از سلایق مختلف و از نوع نگاه های مختلف فیلم وجود داشته باشد، قائدتا جشنواره می‌تواند یک گفتمان بهتری را در آثار سینمایی که در کشور تولید می‌شود شکل دهد و امیدوارم جشنواره چهل و دوم نسبت به سال های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته باشد.»

وی افزود: «همیشه جشنواره ها مخصوصا جشنواره فیلم فجر ویترین سینمای ایران هستند ولی این ویترین برای مردم و مدیران و اهالی سینما ویترین مهمی است، مثلا اینکه فیلمی در جشنواره فیلم فجر حضور پیدا کند و بر فرض مثال جوایزی هم دریافت کند می‌تواند برای آن فیلم و عوامل اتفاق خوبی باشد.»

حسین ریگی در ادامه سخنان خود یک خاطره از دوران مدرسه و نوجوانی‌اش تعریف کرد و گفت:« یکی از خاطرات خوبی که از دوران مدرسه همیشه به یاد من ماند و باعث شد که باانگیزه بیشتری هنر را ادامه دهم این بود که در ابتدای نوجوانی یک تئاتری را نوشته بودم و آماده کرده بودم تا برای جشنواره تئاتر استانی که همه مدارس شرکت می‌کردند اجرا داشته باشیم، بازیگر اصلی تئاتر من حدوداً 4 روز مانده به اجرا مشکلی برایش پیش آمد و گفت نمی‌توانم در تئاتر حضورداشته باشم، من هم که دلم نمی‌خواست تئاتری که این‌قدر برایش زحمت‌کشیده‌ام از بین برود مسئولیت تمام و کمال کارم را به عهده گرفتم و خودم نقش آن بازیگر را ایفا کردم.»

وی ادامه داد:« زمانی که روی صحنه تئاتر رفتم، تئاتر 30 دقیقه‌ای را بعد از گذشت 10 دقیقه تمام کردم چراکه تمام دیالوگ‌ها یادم رفته بود و زدم زیر گریه و از داورها عذرخواهی کردم و ماجرا را برایشان تعریف کردم و از صحنه خارج شدم بعدها در روز اختتامیه به‌عنوان دانش‌آموز متعهد و فعال لوح تقدیر گرفتم و از سمت همه مورد تشویق و تحسین قرار گرفتم، آن لوح تقدیر برای من انگیزه‌ای شد تا هیچ‌وقت دست از تلاش برندارم و خارج از اینکه فقط به کیفیت و درجه‌یک بودن کار فکر کنم به تلاشی که در آن مسیر شکل می‌گیرد فکر کنم.»

ریگی در پایان به دانش‌آموزان و نوجوانان امروزه گفت:« زندگی پر از فراز و نشیب است و ممکن است به مسیری که دلتان می‌خواهد خیلی دیر برسید اما مهم آن، لذت بعد از رسیدن و نگاه به تمام تلاش‌های در مسیر است. لطفاً هیچ‌گاه دست از تلاش برندارید که خدا همیشه و در هر جا با شما است.»

حسین ریگی در پایان خطاب به کودک و نوجوان امروز گفت: «آینده دست شما است، هرچقدر درست برنامه ریزی کنیم و درست عمل کنیم آینده بهتری خواهیم داشت.»