به گزارش کودک پرس ، دکتر علیرضا رضایی گفت : کاهش شنوایی یکی از مهمترین معلولیت‌های عضوی است که نسبتا شایع می‌باشد و جالب این است که میزان قابل توجهی از این موارد قابل پیشگیری می‌باشند.
والدین و دیگر مراقبان کودک باید نسبت به علائم هشداردهنده در مورد ضعف شنوایی در کودک هوشیار باشند. علائم ضعف شنوایی می‌تواند برای کودکان مختلف متفاوت باشد و درجهٔ ضعف شنوایی نیز می‌تواند مختلف باشد.
علائم هشداردهنده به خودی خود ممکن است موضوع نگران‌کننده‌ای نباشد. برای مثال، شاید خواب کودکتان خیلی سنگین است یا شاید قولنج یا کولیک دارد و با هیچ نوع راهکار تسکین‌دهنده‌ای آرام نمی‌شود، اما در هر صورت و برای اطمینان از نبود مشکلی بهتر است هر کدام از علائم هشداردهنده در رابطه با ضعف شنوایی را در فرزندتان مشاهده کردید، به پزشک کودکتان مراجعه کنید.
*تا سه ماهگی فرزندتان در صورت مشاهدهٔ هر کدام از موارد زیر در او لازم است برای اطمینان به پزشک مراجعه کنید:
کودک در واکنش به صدای بلند ناگهانی از جا نمی‌پرد.
به اصوات، موسیقی یا صدای اشخاص پاسخی نمی‌دهد.
با صدا‌های ملایم و نرم تسکین پیدا نمی‌کند.
وقتی در یک اتاق ساکت خوابیده است، در پاسخ به صدای افراد یا سروصدا‌های مجاور تکان نمی‌خورد یا بیدار نمی‌شود.
تا دو ماهگی برخی حروف صدادار یا مصوت‌هایی مثل «اُه» را به زبان نمی‌آورد.
تا دو ماهگی در پاسخ به صدای اشخاص آشنا ساکت و آرام نمی‌شود.
*کودک چهار تا هشت ماهه
اگر در کودک خود بین سن چهار تا هشت ماهگی‌اش هر کدام از موارد زیر را مشاهده کردید، لازم است به پزشک اطفال مراجعه کنید تا موضوع را بررسی کند:
کودکتان سر یا چشم‌هایش را به سمت صدایی که منبعش را نمی‌بیند برنمی‌گرداند.
وقتی در یک محیط آرام نشسته است، حالت صورتش با شنیدن صدای یک شخص یا سروصدای بلند تغییر نمی‌کند.
به نظر نمی‌رسد که از تکان دادن جغجغه، به صدا درآوردن یک زنگوله یا فشار دادن اشیای صدادار لذت ببرد.
تا شش ماهگی برای تقلید صدا‌ها تلاش نمی‌کند.
شروع به غان و غون با خودش یا با کسانی که با او صحبت می‌کنند نکرده است.
به حرف «نه» یا دیگر تغییرات در تن صدا واکنشی نشان نمی‌دهد.
به نظر می‌رسد که فقط برخی صدا‌ها را می‌شنود و صدا‌های دیگر را نمی‌شنود.
به نظر می‌رسد فقط به صدا‌هایی که با ویبره یا لرزش و تکان همراه هستند پاسخ می‌دهد، اما به خود صدا‌ها به تنهایی واکنشی نشان نمی‌دهد.
*کودک ۹ تا ۱۲ ماهه
اگر در کودک ۹ تا ۱۲ ماههٔ خود هر یک از موارد زیر را دیدید، لازم است هر مورد نگرانی خودتان را با پزشک کودکتان در میان بگذارید:
اگر کودک سریع یا مستقیماً به سمت منبع یک سروصدای ملایم یا «هیس» گفتن کسی برنمی‌گردد.
به اسم خودش پاسخی نمی‌دهد.
هنگام غان و غون کردن، زیر و بم صدایش را تغییر نمی‌دهد.
هنگام غان و غون کردن، از حروف صامت متعددی مثل «م، پ، ب، گ» استفاده نمی‌کند.
با گوش کردن، ورجه‌ورجه کردن یا همخوانی به شنیدن موسیقی واکنش نشان نمی‌دهد.
در یک سالگی، کلمات ساده مثل «دادا» یا «ماما» را به زبان نمی‌آورد.
در یک سالگی، در ابتدای کلمات حروف صدادار یا مصوت‌های متفاوت زیادی را تلفظ نمی‌کند.
معنای کلمات برای اشیای معمولی، حرکات بدنی مثل دست تکان دادن به عنوان خداحافظی یا دستورات مثل «بیا اینجا» را متوجه نمی‌شود.
با دوستانتان به اشتراک بگذارید
ارسال دیدگاه