ضرورت فکر اساسی برای تئاتر کودک و نوجوان
یک بازیگر تئاتر و تلویزیون گفت: متأسفانه همه‌ی کارهای حال حاضر به ویژه کارهای کودک و نوجوان، از نظر کیفی نسبت به سال‌های پیش، افت داشتند که این مسئله فقر فرهنگی است و باید فکر اساسی برای آن شود.
به گزارش کودک پرس ،عباس جمشیدی فر در حاشیه بیست‌وهفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان پیرامون بهترین نوع نمایش برای کودکان، اظهار کرد: اگر کودک بودم، حق انتخاب نداشتم. اگر من کودک داشتم بیشترین تلاشم این بود که بچه‌هایم بیشتر خیمه شب بازی ببینند چون هم با تئاتر عروسکی و هم با فرهنگ کم رنگ شده‌ی کشور آشنا می‌شوند. نوع نگاه این نمایش به شدت رویکرد کمدی و انتقادی دارد و موسیقی درونش جاری است بنابراین بچه‌ی من از کودکی یاد می‌گیرد که نگاهش به موسیقی، نمایش و کمدی چگونه باشد، چگونه راحت حرف بزند و بتواند نمایش آیینی ببیند.
جمشیدی تصریح کرد: کار کردن برای کودکان به شدت سخت است چون ارتباط با کودک، کار راحتی نیست و لازم است تا هم‌ذات پنداری با کودک، صورت بگیرد تا بتوانیم مطالب را به راحتی القا کنیم و رابطه‌ای که می‌خواهیم، صورت بگیرد.
وی خاطرنشان کرد: نمایش کودک مستلزم این نیست که صرفاً کودک بود و با لحن و لهجه کودکانه کار کرد بلکه در ابتدا باید کودک، من را به عنوان آدم بزرگ با تفکر کودکانه قبول کند تا اگر پیامی در نمایش است به کودک منتقل شود.
این بازیگر تئاتر با اشاره به اهمیت عنصر خیال در کارهای کودک، مطرح کرد: کودکان به دنبال یک خیال پردازی هستند و تخیل از کودکی برای انسان شکل می‌گیرد. اگر این خیال پردازی را نداشته باشند در بزرگسالی به مشکل خواهیم خورد. وقتی کودکان با خیال ذهنی بازی می‌کنند یک سری تصاویر را خلق می‌کنند اما باید کنترل شده باشد و کسی که می‌تواند این عنصر را ایجاد کند، به راحتی می‌تواند با کودکان ارتباط بگیرد.
جمشیدی با بیان اینکه فضای مجازی هیچ ضربه‌ای به کار کودک و نوجوان و حتی بزرگسالان نخواهد زد، توضیح داد: فضای مجازی در جهان همه‌گیر است و نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم چون دنیا، دنیای ارتباطات مجازی است. ما باید کارهایی تولید کنیم که با کیفیت باشد. متأسفانه همه‌ی کارهای حال حاضر به ویژه کارهای کودک و نوجوان، از نظر کیفی نسبت به سال‌های پیش، افت داشتند. قبلاً کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان، فعالیت‌های جذابی داشت اما الان در مقایسه با دهه گذشته، نمایش کودک به شدت تغییر کرده و از نظر کیفی به سطح پایینی آمده به نحوی که در تهران، به اندازه انگشتان یک دست، نمایش کودک خوب داشتیم که این مسئله فقر فرهنگی است و باید فکر اساسی برای آن شود.
وی در رابطه با غیررقابتی شدن جشنواره‌ها توضیح داد: در رابطه با این مسائل، خیلی صحبت شده اما باید رویکرد فستیوال‌ها را درست کنیم و بعد ببینیم می‌توانیم فستیوال را غیررقابتی کنیم یا نه. جشنواره بین‌المللی کودک آنقدر باید سطح کیفی رو به رشدی داشته باشد تا من به عنوان کارگردان و بازیگر، حضور در جشنواره جزئی از افتخاراتم باشد. جشنواره تئاتر کودک برای جامعه مهم است اما اگر سطح آن پایین باشد غیررقابتی بودن معنایی ندارد.
ارسال دیدگاه