به گزارش کودک پرس ،پریسا پیرخندان، مددکار اجتماعی با حضور در برنامه «گفتگوی اجتماعی» در مورد بهزیستی و کودکان کار در خیابان گفت: تفکیک قائل شدن بین کودکان کار و کودکان خیابانی با توجه به اینکه وضعیت متنفاوتی دارند امری ضروری است.
وی افزود: در زمینه کودکان کار که در خیابان‌ها کار می‌کنند، بر اساس پژوهش‌های انجام شده در مرکز تحقیقات رفاه دانشگاه علوم بهزیستی تعداد کودکان کار در سال 95، 46 درصد ایرانی و 53 درصد کودکان اتباع افغانی بوده که در سال 99 تعداد کودکان ایرانی به 62. 5 درصد و کودکان اتباع 37. 5 درصد است.
این مددکار اجتماعی ادامه داد: طرح حمایتی آموزشی، توانمندسازی کودک و خانواده سازمان بهزیستی جز طرح‌های خوب، کارآمد و موفق است که به دلیل مشارکت نهادهای مدنی و دولت شکل گرفته و به شکل اصولی پیش می‌رود و مددکاران طی یک دوره 5 ساله طرح توانمندسازی را انجام می‌دهند.
وی افزود: بیشترین نقد ما به طرح جمع آوری کودکان کار بهزیستی که با همکاری شهرداری انجام می‌شود است چرا که این طرح رویکرد ضربتی دارد و در این طرح کودکان را دستگیر و به مراکز نگه داری که با توجه به شرایط کرونا اغلب مراکز بسته‌ای هم هستند منتقل و 21 روز در آنجا نگه داری می‌کنند.
پیر خندان با تاکید بر ضرورت اتخاذرویکرد کودک محور در سیاستگذاری‌های کلان گفت: قوانین زیادی در بخش داخلی و بین المللی برای مقابله با کار کودکان وجود دارد که نیازمند ضمانت اجرایی است.
وی در بخش دیگری از این برنامه در پاسخ به اینکه چند درصد کودکان کار مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند گفت: از آزار جنسی کودکان کار آمار دقیق و جدی وجود ندارد.
این مددکار اجتماعی افزود: طی سالهای فعالیت‌های مددکاری خود به مواردی در این مورد برخورد کرده‌ام، ولی اغلب به دلیل نبود ساز و کار لازم برای مطرح کردن این آزارها و یا اینکه کودکان در برخی موارد متوجه آزار نمی‌شوند و یا بیم شکستن تابو‌ها را دارند و یا ترس از مطرح کردن نوع آزارها دارند، و یا در مواردی مشابه به دلیل وجود یک سری خلاء‌های قانونی حمات‌های لازم را دریافت نکرده‌اند و از شکایت خود پشیمان شده‌اند، آماری از آزارها وجود ندارد.
ارسال دیدگاه