۷۷ کودک مبتلا به کرونا کشته شدند

عضو کمیته کرونا در بیمارستان کودکان مفید با اشاره به جامعه آماری کودکانِ مبتلا به کووید و فوت بخشی از افراد سالم و همچنین دارندگان بیماری‌های زمینه‌ای، تاکید کرد که مردم باید نسبت به این شرایط احساس نگرانی کنند.

به گزارش کودک پرس ،شهناز آرمین، فوق تخصص عفونی اطفال در مصاحبه با برنامه “صبح وگفتگو” رادیو گفتگو ضمن اعلام آماری درباره از دست دادنِ جان کودکانی که با بیماری زمینه‌ای به کرونا مبتلا شده‌اند، اظهار کرد: در ابتدای پاندمی تصور می‌شد این بیماری مختص کودکان نیست، ولی خیلی زود دریافتیم که بیماری بچه‌ها را هم درگیر می‌کند.

وی مشکلات ریوی در کودکان را جزئی‌تر خواند و افزود: وقتی بچه‌ها درگیر می‌شوند، حتی آن‌هایی که هیچ علامتی ندارند، به عنوان ناقلان بی علامت شناخته می‌شوند که ویروس را به درون خانواده می‌کشانند.

آرمین ادامه داد: به مرور که پاندمی فزونی گرفت، دیدیم سندرمی در کودکان به وجود می‌آید که ارگان‌های مختلف نظیر کبد، قلب، کلیه، مخاط و… را درگیر می‌سازد. این حالت در افراد بالغ بسیار نادر است.

وی با ابراز تاسف نسبت به بستری شدن ۱۲۰۰ مورد در بیمارستان مفید تهران اظهار کرد: از این میان تا امروز ۷۷ بیمار را از دست داده‌ایم.

آرمین این آمار را تنها مختص بخش کوویدِ بیمارستان دانست و افزود: ۷۷ مورد حدود ۶ درصدِ آمار جهانی را در بر می‌گیرد، ولی به طور کلی نسبت به آمارِ اولیه که حدود ۱ تا ۲ درصدِ اطفالِ درگیر را نشان می‌داد، آمار بالایی است.

این پزشک متخصص اضافه کرد: کودکانی که بیماری‌های زمینه‌ای نظیر قلبی و ریوی دارند، بیش از سایرین از دست می‌روند که ۹۲ درصد فوتی‌ها را شامل می‌شوند.

آرمین با اشاره به جامعه آماری از اطفالی که در کل کشور تستِ پی سی آر مثبت داشتند، اظهار کرد: در بررسی این‌ها دیدیم ۴ درصد فوتی داشتیم. یعنی عدد و رقم‌ها خوشایند نیست و بیش از آن چیزی است که از ابتدای انتشار کووید اعلام می‌شد.

وی افزود: امروز پس از گذشته حدود دو سال، می‌بینیم بسیاری افراد تحصیل کرده درباره ابتلای بچه‌ها نیز می‌پرسند و این بسیار بد است، چون خانواده‌ها مراقبت خوبی از فرزندان نمی‌کنند.

آرمین در مصاحبه با رادیو گفتگو اظهار کرد: تصور می‌کنم مردم باید نگران باشند، چون کووید شوخی ندارد و آن‌ها عزیزانشان را از دست می‌دهند.

وی در رادیو گفتگو افزود: این بیماری پولدار و فقیر و جوان و پیر نمی‌شناسد و قابل پیش بینی نیست. مگر افراد کمی داشتیم که سالم و قوی بودند؟ مگر علی انصاریان عزیز را از دست ندادیم؟ او سالم و جوان و ورزشکار بود، ولی از دست ما رفت. از طرفی فردی دیگر با ۷۰ سال سن مبتلا می‌شود و شکرخدا بهبود می‌یابد.