قانون و کودک آزاری
با مشاهده صحنه‌هایی نظیر استفاده از کودکان کار که از مصادیق کودک‌آزاری محسوب می‌شوند، این پرسش مطرح می‌شود که قانون در مورد کودک‌آزاری چه تدبیری در نظر گرفته است.
به گزارش کودک پرس ،کودکان یکی از گروه‌های آسیب‌پذیر در هر جامعه‌ای هستند و خطر تعرض افراد گوناگون در خانواده و اجتماع همواره آنها را تهدید می‌کند، یکی از خطرات باالقوه در مورد کودکان، کودک آزاری است. بر اساس مفاد پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک، کودک به کسی گفته می‌شود که سن او کمتر از ۱۸ سال است. کودک آزاری عبارت است از هر گونه فعل یا ترک فعلی که باعث آزار روحی و جسمی و ایجاد آثار ماندگار در وجود یک کودک شود.
طبق تحقیقات میدانی صورت گرفته بزرگسالانی که در کودکی مورد کودک آزاری و یا آزار جنسی قرار گرفته اند، از ترس‌های درونی بسیاری رنج می‌برند، حتی تمایل بیشتری به مصرف مواد الکلی، مواد مخدر، خودکشی و خشونت دارند. صدمات جسمانی وارده از طریق کودک آزاری گاهی سبب نقص عضو، وحشت، و حتی مرگ کودک می‌شود. کودک آزاری به عنوان یک پدیده اجتماعی منفور، نشان دهنده بحران فرهنگی و اجتماعی در یک جامعه است که متاسفانه امروزه روند رو به رشدی را طی می‌کند.
در همین رابطه امیرحسین صفدری در مورد مجازات کودک‌آزاری به خبرنگار قضایی گروه اجتماعی خبرگزاری آنا گفت: طبق ماده ۲ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که منجر آسیب رساندن اعم از جسمانی یا روانی و اخلاقی، به آنان شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد ممنوع است. علاوه براین براساس ماده ۵ همین قانون کودک‌آزاری از جرائم عمومی بوده و احتیاج به شکایت شاکی خصوصی ندارد.
این کارشناس مسائل حقوقی در پایان یادآور شد: همچنین برای کاهش پدیده کودک آزاری و پیشگیری از آن معتقدم علاوه بر موانع قانونی در راستای کاهش این پدیده اجتماعی فرهنگ‌سازی شود. ایجاد دفاتر حمایت حقوقی و قضایی از کودکان در مراجع قضایی با اختیارات لازم و مقتضی جهت دفاع از کودکان آزار دیده نیز بسیار ضروری است.
ارسال دیدگاه