گزارشی از استقبال خانواده های اصفهانی از جشنواره کودک

به گزارش خبرنگار کودک پرس،  سینماهایی که حالا رو به جشنواره آغوش باز کرده اند تا میزبان استقبال کنندگانی باشند که به ندرت به این مکان ها می آیند.

این موضوع به خصوص در مرکز شهر و چهارباغ به دلیل همهمه مسافران و بچه های جشنواره جایی برای سوزن انداختن نیست بیشتر مشخص است. فرقی نمی کند، پردیس باشد یا سپاهان یا فلسطین این روزها سینماها به روی رهگذران لبخند می زنند و گیشه ها داغ است.

دسته های افرادی که با جمع خانواده برای دیدن فیلم راهی خیابانها شده اند، سیمای شهر را تغییر داده است و مردم به تکاپو افتاده اند تا برای یکی از مهمترین اتفاقات فرهنگی شهر از غافله عقب نیافتند.

با همه هیاهو و خستگی های قبل جشنواره ، شلوغی ها فرصتی ست برای احیای دوباره اکثر سینماهایی که تا قبل از این زیاد از استقبال کنندگان راضی نبودند.

وقتی از مسیر خیابان انقلاب وارد قدیمی ترین خیابان اصفهان بشوی سرت را که بگردانی انگار از تمام گروه های سنی در سبد جشنواره جمع شده اند.

اولین چیزی که در نگاه اول به چشم می آید شلوغی و ازدحام است و صفی که جلوی در ورودی سینما بسته شده است. گیشه های شلوغ فهرست مخاطب پسند فیلم ها را به مردم معرفی می کنند، فیلم های جشنواره کشکولی از سلایق مختلف است که باعث می شود استقبال کنندگان کمتر ناراضی باشند. سر صحبت را که باز کنی رضایت توی چهره ها و جمله هایی که هیچ رنگی از گلایه ندارد .

بماند که در این شلوغی، بچه ها خوشحال ترند. نمونه اش پارسا است، به زور سنش به ۶ سال می رسد و مرتب از مادرش می پرسد، کله آهنی ؟ فیلمش هست؟ نمونه کامل نسلی است که با اینترنت و فضای دیجیتالی بزرگ شده اند نام کله آهنی هم به واسطه همین مناسبت ها برایش جذاب شده، مادرش اما اصرار دارد زاغک کوچک را ببیند، اما حریف فرزندسالاری امروز نمی شود.

معصومه ۳۸ ساله است و اعتقاد دارد؛ سینمای کودک باید بیش از اینها قدرتمند عمل کند. شسته ، رفته حرف می زند و می گوید: روانشناسی خوانده و کودکان را خوب می شناسد. به نظر او کودک نیاز به فضای کودکانه دارد و بیشتر از اینها نیازمند فیلم های کودک هستیم و نه اینکه فقط به جشنواره کودک بسنده کنیم.

زینب سادات ،زن میانسالی که حرف های ما را می شنود مشتاق است که نظرش را بگوید، به اعتقاد او هم نوه هایش بیشتر باید با سینمایی آشنا شوند که از فیلم های خشن و بی محتوا دور شوند. معلم بازنشسته آموزش پرورش است و با همان لحن معلم واری که بعد از ۳۰ سال فعالیت خودش را وقف آن کرده است ادامه می دهد: نوه هایم نیاز دارند که فیلم خوب ببینند.

خیلی های دیگر هم که به سینما آمده اند در حالیکه به قول خودشان سال تا ماه رنگ سینما را نمی دیده اند همین نظر را دارند، به نظر آنها شادی که در شهر طی روزهای رفته و آمده جاری است خیلی اتفاق خوبی است و به نظر آنها ای کاش که این محفل همیشگی بود تا تمام سال بچه ها می توانستند فیلم هایی که مربوط به خودشان است را ببینند.

برای مصطفی ماندنی که پدر دو بچه است همین موضوع مهم است. اگر با بچه ها به سینما بیاییم باید آنها فیلم هایی را ببینند که مناسب سنشان نیست، از طرفی اگر آنها را به سینما نیاوریم خودمان هم نمی توانیم از این مراکز فرهنگی استفاده کنیم اما جشنواره کودک گویا مال همه است، خانواده هایی که کنار بچه هایشان می نشینند و لحظاتی از اوقاتشان طعم شیرینی می گیرد که فراموش کردنش سخت است….