باور کنیم فرزند ما هم در خطر است/ سخت‌گیر و سهل‌گیر نباشیم
رئیس گروه پیشگیری از اعتیاد سازمان بهزیستی یکی از مهم‌ترین مشکلات پیشگیری از اعتیاد را باور نداشتن والدین به احتمال اعتیاد فرزندشان دانست و گفت: اگر در خیابان معتادی دیدیم برای فرزندمان توضیح دهیم که موضوع چیست.
به گزارش کودک پرس ، ماریت قازاریان، رئیس گروه پیشگیری از اعتیاد سازمان بهزیستی به تشریح طرح «همکاری خانه و مدرسه (فست)» که یک طرح بین‌المللی در راستای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی از جمله اعتیاد است پرداخت و گفت: این طرح پروژه‌ای مشترک بین ستاد مبارزه با مواد مخدر، سازمان بهزیستی، وزارت آموزش و پرورش و بخش جرم و مواد سازمان ملل متحد است و سازمان ملل از اجرای این برنامه در کشورها حمایت مالی می‌کند.
وی افزود: این طرح با کمک‌های سازمان ملل در ۶۲ کشور جهان در حال اجرا است. در ایران نیز اجرای آن از سال ۹۳ آغاز شده است. ما این برنامه را به ایران آورده، بومی سازی کرده و به صورت آزمایشی اجرا کردیم که اجرای آزمایشی آن موفقیت آمیز بود به همین دلیل اکنون در کل استان‌ها در حال اجرا است.
قازاریان با اشاره به اینکه این برنامه برای والدینی که بچه‌های کلاس اول دارند توسط آموزش و پرورش و برای والدینی که بچه‌های مهد کودکی دارند توسط بهزیستی اجرا می‌شود، گفت: در این برنامه کل خانواده شرکت داده می‌شوند و به مدت هشت هفته و در هر برنامه ۱۰ خانواده حضور دارند که دور یک میز می‌نشینند و چهار نفر عضو تیم آموزشی برنامه را اجرا می‌کند.
وی از موفقیت بالا و رضایت کامل مربیان و والدینی که در این طرح شرکت کرده‌اند سخن گفت، اما خاطرنشان کرد که کمبود بودجه مانعی برای توسعه این طرح در تمام نقاط کشور است.
رئیس گروه پیشگیری از اعتیاد سازمان بهزیستی تشریح کرد: چالش بزرگ ما این است که تربیت مربی این برنامه بسیار زمان‌بر و هزینه‌بر است. از سوی دیگر برای برگزاری هر دوره اعتبار مالی زیادی لازم است به همین دلیل سریع نمی‌توانیم این برنامه را توسعه دهیم. اما توسعه این برنامه ضرورت دارد چرا که خانواده‌ها باید یاد بگیرند برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی از جمله اعتیاد رفتار مناسب با فرزندان خود داشته و آموزش‌های لازم را به آنها ارائه دهند.
مشکل این است: والدین فکر می‌کنند همه چیز را می‌دانند
وی در پاسخ به این سؤال که مهم‌ترین دلیلی که موجب گرایش افراد به مصرف مواد می‌شود چیست؟ گفت: در خانواده‌ها اولین نکته عدم آگاهی والدین است. والدین فکر می‌کنند همه چیز را می‌دانند و مشکلاتی که در جامعه وجود دارد مربوط به بچه‌ها و خانواده آنها نیست و فقط مربوط به دیگران است به همین دلیل لازم است در جامعه حساس سازی و آگاه سازی صورت گیرد. کل برنامه پیشگیری اولیه هم آگاه کردن، اطلاع رسانی کردن و حساس سازی خانواده‌ها است.
قازاریان در ادامه به بیان عوامل محافظت کننده از فرزندان در مقابل آسیب‌های اجتماعی پرداخت و گفت: ارتباط با دوستان و فامیل‌هایی که اهل مصرف مواد نیستند و فراهم کردن یک محیط امن روانی برای اعضای خانواده از مهم‌ترین عوامل پیشگیری از اعتیاد فرزندان است. والدین باید بدانند اگر یک محیط آرام برای فرزندان خود فراهم کنند این اقدام تضمین کننده کاهش گرایش به مصرف مواد است.
وی افزود: یک مسئله مهم دیگر دلبستگی و پیوندهای عاطفی بین والدین و فرزندان است که متأسفانه در جامعه شاهد کم رنگ شدن این مسئله هستیم. تشکیل پیوندهای عاطفی قوی بین اعضای خانواده یکی از عوامل مهم محافظت کننده در برابر اعتیاد است و استفاده از برنامه‌های تلویزیونی و شبکه‌های اجتماعی و … نباید مانعی در ایجاد ارتباط قوی بین اعضای خانواده شود.
نظارت قوی بدون سخت‌گیری/ قوانین خانواده باید شفاف باشد
قازاریان از لزوم نظارت قوی والدین که البته جنبه سختگیرانه نداشته باشد سخن گفت و اظهار کرد: باید قانون و قواعدی در خانواده وجود داشته باشد، همه این قوانین را رعایت و والدین نیز بر اجرای آن نظارت کنند. البته این اقدام به معنای سخت‌گیری نیست بلکه به معنای شفاف بودن و داشتن حساب و کتاب در خانواده است. آگاهی از اینکه دوستان فرزندمان چه کسانی هستند و او اوقات فراغت خود را چگونه می‌گذراند می‌توانند تضمین کننده داشتن یک فرزند سالم در آینده باشن.
وی با تأکید بر اینکه والدین باید به صورت شفاف انتظارات خود را از فرزندانشان بیان کنند، گفت: البته عوامل خطرزایی نیز در رفتار والدین وجود دارد که خانواده‌ها باید از آنها آگاه بوده پرهیز کنند.
قازاریان تشریح کرد: عوامل خطرزایی وجود دارد که احتمال گرایش به اعتیاد را افزایش می‌دهد از جمله بودن در محیط‌های آلوده. اگر کودک در یک محیط آسیب‌خیز زندگی کند که دسترسی به مواد برایش بسیار راحت است، در چنین محل‌هایی احتمال گرایش کودکان به مواد زیاد است و ما سعی می‌کنیم با آگاه کردن والدین از این خطر پیشگیری را افزایش دهیم.
سخت‌گیری و سهل‌گیری هر دو عامل گرایش به مواد مخدر هستند
سخت‌گیری‌های زیاد، سهل‌‌گیری‌های زیاد، دعواهایی که در خانواده رخ می‌دهد، وجود مشکل در مدیریت خانواده، وجود کشمکش زیاد در خانواده، نگرش‌های مثبت خانواده به مصرف سیگار، قلیان و مواد مخدر توسط والدین عوامل خطرزایی هستند که احتمال گرایش به مواد مخدر را در فرزندان افزایش می‌دهند. حتی در خانواده‌هایی که مصرف مواد به عنوان دارو صورت می‌گیرد هم نگرش مثبت در کودک نسبت به مواد ایجاد می‌شود که باید مراقب این نوع نگرش‌ها باشیم.
رئیس گروه پیشگیری از اعتیاد سازمان بهزیستی با تأکید بر اینکه والدین باید با بچه‌هایشان متناسب با سنشان در خصوص آسیب‌های اجتماعی از جمله مواد مخدر صحبت کنند، گفت: چشم و گوش بچه‌ها اکنون بسته نیست. اگر در خیابان معتادی را می‌بینیم باید برای بچه‌ها توضیح دهیم که این مسئله از کجا نشأت گرفته و چگونه باید مراقب خود باشد.
وی در پایان گفت: اینکه والدین با همدیگر و با فرزندان خود درست صحبت کردن را یاد بگیرند یک عامل مهم محافظت کننده است. اما مشکل این است که همه این واقعیت را می‌دانند اما آن را رعایت نمی‌کنند. همه می‌دانند مشاجره در خانواده آسیب‌زا است اما این دانش تبدیل به رفتار نشده است و ما باید به حدی این مسائل را تمرین کنیم تا به مهارت تبدیل شود.
منبع: ایکنا
ارسال دیدگاه