چطور آسیب‌های تلخ طلاق را برای کودکان کاهش دهیم

به گزارش کودک پرس ، بسیاری از والدین با این که نگران تاثیرات منفی طلاق بر روح و روان کودکانشان هستند، اما سرانجام زندگی‌شان به طلاق می‌انجامد و بر اثر آن مشکلاتی جدی برای کودک پس از جدایی والدین به‌وجود می‌آید که در این فرصت به ارائه نکاتی در ارتباط با این موضوع می‌پردازیم که کودک پس از اتفاق ناخوشایند طلاق آسیب کمتری ببیند.

حضانت و پذیرش مسئولیت
بهتر است حضانت فرزند را کسی به‌عهده گیرد که بیشتر احساس مسئولیت می‌کند و نیازهای کودک را بهتر می‌شناسد. البته پذیرش حضانت به معنای سلب مسئولیت از والد دیگر نیست. هر یک از والدین باید به نوبه خود، وظایف‌شان را در قبال فرزندشان به سرانجام برسانند و در مسیر درست تربیت نیز، همسر سابق خود را تا به زمان بزرگسالی و جوانی کودکشان همراهی کنند.

حفظ روال عادی زندگی کودک
کودک باید در یک فضای ایمن و زیر چتر حمایتی پدر و مادر دوران کودکی را بگذراند. پریشانی‌ و ناراحتی‌های بسیار والدین حین و بعد از طلاق، روند عادی زندگی کودک را مختل می‌کند. بسیاری از والدین نسبت به این مساله بی‌توجه هستند و فراتر از ظرفیت پذیرش، دانش و آگاهی کودک، درون او را مملو از اطلاعات دنیای بزرگسالانه‌ای می‌کنند که نه تنها در حیطه درک و فهم کودک نیست بلکه برای سلامت روان و جسم او نیز بسیار مضر و آسیب‌زاست. سعی کنید شرایط و واقعیت‌های حاضر زندگی‌تان را آن طور که باید پذیرش کنید و فرزندتان را کمتر درگیر مسائلی نمایید که چاره‌ای جز تحمل آن ندارد. مدبرانه پیش بروید و اجازه دهید فرزندتان در کمال آرامش تنها با مصائب عدم حضور والدین در کنار هم، خود را سازگار و هماهنگ کند.

بی‌تردید اگر او شاهد روند طبیعی زندگی شما باشد و طلاق را عامل نابودی خود و والدینش نپندارد، قادر خواهد بود در آرامش نسبی و با نگاهی مثبت مسائل اجتناب‌ناپذیر و لاینحل زندگی والدینش را پذیرش کند و کمتر در معرض ابتلا به آسیب‌های بی امان قرار گیرد. البته شایان ذکر است در این مسیر والدین نقش بسیار بسزایی دارند و هر دو باید پاسخگوی نیازهای کودک مطابق با وظایف والدینی‌شان باشند. یادتان باشد کودک مسبب اشتباه والدین نیست، زندگی سالم حق مسلم اوست.

خوش‌بینی و واقع بینی
ناامیدی، افسردگی و منفی‌نگری از مهم‌ترین پیامدهای منفی طلاق است. بسیاری از کودکان بعد از طلاق مانند والدین‌شان احساس پوچی و وحشت می‌کنند و تفکرات منفی و فاجعه‌بار بسیاری در ذهن‌شان دارند. در چنین شرایطی شایسته است والدین بر شرایط ناخوشایند روحی خودشان مسلط باشند و مانع سرایت آن به فرزندانشان شوند همچنین در یک ارزیابی واقع‌بینانه شرایط جدید زندگی و برنامه‌های مفید و متعالی آن را برای کودک توضیح دهند.

تشویق به صحبت کردن
برای جلب حمایت و آشنایی کودک با شرایط جدید زندگی، به کرات و به طرق مختلف و به‌واسطه افراد معتمد و دلسوز با او سخن بگویید. اجازه دهید بدون ترس و واهمه درباره ماجرای زندگی نافرجام والدینش کسب اطلاعات کند و سوالاتی که دانستن پاسخ آنها رهگشای مسیر نامعلوم زندگی اوست را به‌درستی و به دور از امید واهی و یا حتی دروغ، جوابگو باشید. ابراز احساسات منفی و تالم خاطر او را مرهم شوید و سعی کنید همدرد، همراه و شریک آلام او باشید.
ندانم کاری‌های والدین و از همه مهمتر منفی جلوه دادن والد دیگر، آسیب‌های مضاعف جبران ناپذیری را بر روح و روان آسیب دیده کودک تحمیل می‌کند.

تنظیم قوانین مشترک
قوانین و مقررات هر دو خانه باید تقریبا مشابه به هم باشد. زمانی که کودک یک روش پایدار و موثر را در هر دو خانه دنبال کند، کمتر دچار سردرگمی می‌شود. قوانین مشترک خط و مرزهایی را برای رفتار کودک مشخص می‌کند که مورد تائید هر دو والد است و مانع از دوقطبی شدن کودک می‌شود.

گروکشی والدین
در برخی مواقع شاهد گروکشی والدین از طریق کودکان یا متهم کردن طرف مقابل به سوءرفتار با فرزندشان هستیم، گرچه گاهی نیز یکی از والدین یا هردو، برای جلب رضایت و همراه کردن همیشگی کودک با خود، به طرق مختلف به او باج می‌دهند یا حتی در شرایط خاصی متوسل به حق‌السکوت می‌شوند. بی‌تردید ادامه این روند مخرب، نه‌تنها باعث بروز اختلالاتی در روان و شخصیت کودک می‌شود بلکه تربیت کودک را با موانع بزرگی مواجه می‌کند که در نهایت سلامت آینده زندگی کودک نیز مخدوش خواهد شد.

 

 

 

منبع: سیمرغ