چگونه فناوری جان ۱۲ کودک را نجات داد

به گزارش کودک پرس ، در پاسخ باید گفت فناوری در تمام لحظات جست‌وجو و همچنین عملیات امداد و نجات این 13 نفر حضوری حیاتی و نقشی اساسی داشت.

 

 شناسایی تیم فوتبال با یک فناوری قدیمی
23 ژوئن بود که تیم فوتبال نوجوانان تایلند پس از تمرین فوتبال، به همراه مربی‌ خود راهی گردش علمی شدند و در نهایت برای اردوی خود، غاری در استان شمالی چیانگ را انتخاب کردند. اما ظاهراً آنها باران‌های سیل آسای فصلی و پدیده مونسون را در نظر نگرفته بودند. بارندگی‌های شدید فصلی موجب طغیان سیل و مسدود شدن غار شد و این 13 نفر ناپدید شدند. نگرانی خانواده‌ها وقتی بیشتر شد که با وجود جست‌وجوی گروه امداد و نجات، هیچ اثری از آنها یافت نشد. اینجا بود که حضور نیروهای کمکی از دیگر کشورها که به هر نوعی بتوانند به پیدا شدن این گروه کمک کنند ضروری تلقی شد. در نهایت تیم‌های نجات و غواصان از چین، استرالیا، بریتانیا، لائوس، میانمار و امریکا به یاری تایلندی‌ها شتافتند و در حالی که خانواده‌ها دست به دعا برداشته بودند و هر روز امید آنها برای زنده پیدا شدن این تیم کمتر می‌شد، در دهمین روز گم شدن آنها، خبر خوشی از سوی غواصان بریتانیایی منتشر شد.

یکی از غواصان این تیم بریتانیایی گفت: این 13 نفر با استفاده از یک فناوری قدیمی یعنی  HeyPhones پیدا شدند؛ فناوری‌ای که 20 سال قبل در بریتانیا برای ارتباط گرفتن با غارنوردان طراحی شده بود. این فناوری درواقع یک رادیوی بسیار بزرگ است که از فرکانس‌هایی با طول موج بسیار پایین استفاده می‌کند و به همین دلیل سیگنال‌ها می‌توانند از سخت‌ترین سنگ‌ها هم عبور کنند.
با پیدا شدن منطقه احتمالی حضور این نوجوانان، فناوری دیگری وارد عملیات جست و جو و نجات شد. در ادامه، پهپادهایی خاص که به لنزهایی با قابلیت زوم 30 برابری و همچنین دوربین‌های حرارتی مجهز هستند به کار گرفته شدند تا محل دقیق اعضای این تیم را به مأموران جست و جو و نجات نشان دهند. این پهپادها همچنین با تهیه نقشه سه‌بعدی هوایی از منطقه و نیز مشخص کردن راه‌های دسترسی به غار، اطلاعات بیشتری را در اختیار امدادگران قرار دادند.

یکی دیگر از کمپانی‌های فناوری که در این عملیات امداد و نجات حضور داشتند،  Calgary بود که نقشه تفصیلی از کل غار را تهیه کرد؛ تصاویر سه بعدی از درون غار که همه فرورفتگی‌ها، برآمدگی‌ها و… را پوشش داد تا عملیات نجات را ساده‌تر کند.
غواصان پس از ورود به غار باز هم برای پیدا کردن محل دقیق این گروه با مشکلاتی مواجه بودند. اینجا بود که سازمان Derbyshire بریتانیا وارد عمل شد و تجهیزات رادیویی ویژه‌ای برای غواصان ارسال کرد؛ رادیوهایی بسیار قوی که ارتباط گروه امدادگر را با اعضای تیم حتی از فاصله دور و بدون وجود زیرساخت ارتباطی فراهم می‌کرد اما این امکانات کافی نبود.

باید گفت در این منطقه به دلیل بارش باران‌های سیل آسا، فیبرهای نوری زیر زمین و نیز دکل‌های شبکه‌های تلفن همراه روی زمین که وظیفه برقرار کردن اطلاعات در روزهای معمولی را دارد، آسیب دیده و عملاً کارآمد نبودند. Radwin یک کمپانی از آسیای شمالی راه حلی برای این مشکل داشت و راهکار پهنای باند نقطه به نقطه را ارائه داد تا گروه امداد بتوانند با یکدیگر ارتباط بگیرند.
یک تیم از این کمپانی به منطقه‌ای که غار در آن موجود است، گسیل شدند تا زیرساخت‌های شبکه بی‌سیم و تجهیزات وایرلس خود را در اختیار گروه نجات قرار دهند. درواقع این کمپانی، نوعی از ارتباطات اضطراری را فراهم می‌کند تا ارتباط بین اعضای گروه نجات برقرار بماند ولی نمی‌توانست هیچ تأثیری بر ایجاد ارتباط با فضای درون غار داشته باشد. درواقع این کمپانی با استفاده از یک شبکه وایرلس، به ارتباط گرفتن در مناطقی همچون جنگل‌های انبوه، مناطق صعب‌العبور و… که در آن اینترنت بسیار ضعیف است یا اصلاً وجود ندارد کمک می‌کند.

اما برای ارتباط گرفتن با 13 گرفتار در غار باید فکری دیگر می‌شد. برای حل این مشکل نیز یک شرکت خارجی با نام Maxtech Networks ، 17 تجهیزات حرفه‌ای موبایل و رادیویی خود را در اختیار گروه نجات قرار داد تا بتوانند در این شرایط بحرانی با تیم نوجوانان ارتباط برقرار کنند. در این غار هیچ زیرساخت فیزیکی برای ارتباط گرفتن وجود ندارد و این تجهیزات پیشرفته ارتباطی کمک بزرگی به نوجوانان بود. Maxtech نیازی به دکل تلفن همراه ندارد و از فناوری آن به عنوان یک راهکار برای دریافت اطلاعات از وضعیت این تیم و نیز چت ویدئویی با کسانی که دوست داشتند، استفاده می‌شد.

ورود غول فناوری به عملیات امداد و نجات

با مشخص شدن محل دقیق اعضای تیم، هر یک از غواص‌ها با دو کپسول اکسیژن وارد عمل شدند ولی در طول عملیات، یکی از غواصان تایلندی که پیش از این عضو نیروی دریایی بود، در اثر کمبود اکسیژن جان خود را از دست داد. همین موضوع نگرانی‌ها را دو برابر کرد.
مرگ این عضو نیروی دریایی نگرانی‌ها را بیشتر کرد و نیاز به کمک‌های زیاد و فناورانه را بیشتر کرد چون میزان اکسیژن غار به جای 21 درصد معمولی به میزان حداقلی یعنی 15 درصد رسید که در این شرایط، تنها با مدیتیشن و تنفس آرام می‌توان به زندگی ادامه داد. این دغدغه در کنار احتمال بارش دوباره باران و احتمال بالا آمدن آب در غار، نگرانی‌ها را افزایش داد چرا که این نوجوانان 11 تا 16ساله نه شناگران ماهری بودند و نه از غواصی و مدیتیشن اطلاعی داشتند.

سوم ژوئیه بود که یکی از کاربران توئیتر از بزرگان عرصه فناوری خواست به یاری این نوجوانان بشتابند و البته تنها «ایلان ماسک»، مدیرعامل کمپانی تسلا و شرکت فضایی اسپیس ایکس بود که در قالب یک توئیت نوشت: تلاش‌ها برای ساخت یک کپسول بسیار کوچک و در سایز کودکان در حال انجام است.

ایلان ماسک در طول دو هفته اقدام به ساخت یک زیردریایی بسیار باریک کرد که سرانجام هم مرحله آزمایشی را با موفقیت پشت سر گذاشت. وی با استفاده از یک بخش جدا شده از راکت اسپیس ایکس فالکون، یک کپسول آلومینیومی سبک، مشابه زیردریایی ساخت که به اندازه ابعاد بدن یک کودک است و می‌تواند از تمام نقاط باریک غار عبور کند. برای نجات هر پسر بچه باید دو غواص وی را اسکورت می‌کردند تا از گذرگاه باریک غار (لابیرنت) عبور کرده و مسیر 5 کیلومتری را شنا کنند ولی ایلان ماسک مدعی بود که این زیردریایی تنها به یک غواص نیاز دارد. این کپسول 90 پوند وزن دارد و البته می‌تواند 4 کپسول اکسیژن را حمل کند. ایلان ماسک معتقد است این زیردریایی در واقع یک آزمایش عملی برای فعالیت‌های فضایی و کاوش مریخ توسط کمپانی اسپیس ایکس محسوب می‌شود. هرچند ایلان ماسک در نهایت این مینی زیردریایی را به تایلند رساند اما همه اعضای گرفتار در غار، بدون استفاده از این فناوری فضایی  نجات یافتند.

در کنار ایلان ماسک، کمپانی Arcata نیز با ابداع و ساخت آزمایشی غلاف‌هایی (pods) خاص به این عرصه پا گذاشتند. این غلاف‌های بادی به اندازه یک نفر گنجایش دارد و امید می‌رفت بتواند در بخش‌هایی از مسیر به نوجوانان کمک کند که از غار نجات پیدا کنند. البته این فناوری هم مورد استفاده قرار نگرفت.

 

 

 

 

منبع: ایران آنلاین