رفتار درمانی در کودکان، چیست؟

دکتر علی باغبانیان روانپزشک؛ اظهار داشت: کسی که قرار است با کودک سر و کار داشته باشد باید زبان او را بداند و شناخت زبان کودک یعنی درک او و اینکه چه می‌گوید.

به گزارش کودک پرس ، رفتار مناسب با کودک می‌تواند او را تبدیل به فردی جسور، شجاع با روابط عمومی بالا، خلاق و احساس قدرت مدیریت کند در حالی که نداشتن رفتار مناسب می‌تواند کودک را ترسو، غیرفعال، درون‌گرا و وابسته به دیگران تربیت کند. این کودکان معمولاً تمام درخواست‌های خود را منوط به خواست والدین و دیگران می‌دانند و کارهایی انجام می‌دهند که اطرافیانشان دوست دارند.

کودکانی که با آنها رفتار شایسته‌ای نمی‌شود خود را سرزنش کرده، احساس گناه می کنند و زیر بار مسئولیت نمی‌روند بنابراین لازم است والدین به این نکته توجه کنند که رفتار آنها در شخصیت کودک چه تأثیری خواهد گذاشت.

کودک مطیع خطرناک‌تر است
مطیع بار آوردن کودک خطرناک‌تر است زیرا از خود اراده‌ای ندارد و خواسته‌های دیگران را بدون تجزیه و تحلیل می‌پذیرد معمولاً والدین این کودکان از آنها انتظار دارند که رشته تحصیلی همسر آینده و حتی غذا و شغلی که آنها دوست دارند را انتخاب کنند.

کودک را مستقل تربیت کنید
آنچه برای سلامت روان کودک مضر است تربیت کودک به گونه‌ای است که او برای هر کاری از دیگران اجازه بگیرد و قدرت «نه» گفتن نداشته باشد این کودکان معمولاً کاملاً تابع محیط هستند و خواسته‌ها، عواطف، امیال و اهداف دیگران را دنبال می‌کنند.

متأسفانه برخی والدین کودکان آرام، سر به زیر، محجوب و خجالتی را ترجیح می‌دهند و کودکان پرجنب‌وجوش نمی‌پسندند این در حالی است که کودک باید توان ابراز نظرات خود را داشته باشد.

باغبانیان با تأکید بر مقدم بودن تربیت کودک بر تأمین نیازهای جسمانی او اظهار داشت: به والدین توصیه می‌شود قبل از تهیه سیسمونی در زمینه شیوه‌های فرزندپروری آموزش ببینند تا کودکانی سالم و بانشاط تربیت کنند.

متخصصان حوزه بهداشت روان شامل روانشناسان، روانپزشکان و مشاوران در این زمینه کمک‌کننده هستند همچنین تماشای برنامه‌هایی مرتبط با تربیت کودک و خواندن کتاب می‌تواند به والدین کمک کند.

دخالت نه،‌ نظارت آری
والدین به جای دخالت در رفتار کودک ناظر اعمال او باشند زیرا کودکان مطیع پرخاشگر می‌شوند و هر چند در حضور والدین و از ترس تنگی برخی رفتارها را انجام نمی‌دهند اما خشم خود را به گونه‌ای دیگر مثلاً تخریب اشیاء خانه جابه‌جا یا در فرصتی که والدینشان حضور ندارند آن را بر خواهر و برادر کوچکتر و همسالان خود تخلیه می‌کنند.