به گزارش کودک پرس کودکان ناشنوا با مهارتهای زبانی محدود بصورت مثبت به فعالیتهای عادی پاسخ می دهند و پیش بینی محیط آنها بگونه ای است که حسی از حرکات محیطی داشته و احساس امنیت می کنند. این احساس، یک نیاز رشدی طبیعی است و به مرور که کودک قادر به بیان افکار خود می شود و آنچه را که در محیط رخ می دهد درک کرده و سوال می کند کاهش می یابد. اگر این نیازها رفع نشود کودک از رفتار برای بیان خواسته ها و نیازها و کنترل رفتار دیگران استفتده می کند. این رفتارها می تواند رفتار پرخاشگرانه مخرب و یا ناشی از افسردگی باشد.
درمان :
روشهای درمانی زیادی برای اصلاح و درمان اختلالات رفتاری و هیجانی دانش آموزان ناشنوا بکارگرفته شده است.
که از جمله این درمانه می توان به درمان شناختی رفتاری، آموزش مهارتهای اجتماعی، روان درمانی فردی و بازی درمانی، آموزش والدین، مدیریت وابستگی و مداخلات کلاسی اشاره کرد. آموزش چگونگی تربیت کودک ناشنوا به خانواده ها، بسیار مفید است و در اکثر مواقع به والدین برای درک این که مشکلات رفتاری شکلی از رفتار بوده و می تواند به جایگزینی رفتار مناسب منجر شود، کمک کند. همسویی و هماهنگی فعالیت های انجام شده در خانه و مدرسه مهم ترین عامل در اصلاح رفتار دانش آموزان ناشنوا است.
آموزش :
دانش آموزان ناشنوا با اختلالات رفتاری هیجانی ابراز استدلال کافی برای انجام کارها را ندارند از این رو ممکن است احساس شکست بکنند و یا به روشهای دیگری از جمله اجتناب از موقعیتهای بالقوه عدم موفقیت، روی بیاورند. برای آنها این موقعیتها شامل مداد، کاغذ، کتاب یا سایر جنبه های کار تحصیلی است. دانش آموزان با اختلال رفتاری برای اجتناب از این موقعیتها ممکن است با از بین بردن وسایل، دشنام دادن، استفاده از رفتارهای پرخاشگرانه فیزیکی یا تهدید آمیز و یا فرار کردن، در فعالیت وقفه ایجاد کنند. از آنجایی که این رفتارها برای اجتناب از تکلیف معمولا مؤثر هستند، دانش آموزان تقویت منفی شده و در ایجاد وقفه در موقعیتهای یادگیری تحصیلی هر روز ماهرتر می گردند. در نتیجه وقتی از انجام کارهای تحصیلی اجتناب می کنند دچار عقب ماندگی تحصیلی می ش.وند که فراتر از تواناییهای آنها است.
توجه به شرایط زیر در بهبود شرایط دانش آموزان ناشنوا با اختلالات رفتاری می تواند مفید باشد :
*دانش آموزانی را که مشکلات رفتاری دارند در نزدیکترین محل به معلم بنشانید.
*دانش آموز را روی یک متکای بادی مواج بنشانید. این کار اجازه می دهد کودک بدون اینکه میز خود را ترک کند، حرکت نماید.
*انتظارات آموزشی را بگونه ای تغییر دهید که دانش آموزان احساس کنند مهارتهای ارایه شده را می توانند انجام دهند.
*به دانش آموزان آموزش دهید از خودگویی برای کمک به سازماندهی تکالیفشان، بهره ببرند.
*آموزش های چندحسی را بکار ببرید و فرصتهایی فراهم آورید که حرکات معنادار، مثل درگیری دانش آموزان در بازی نقش و تجربیات، از جمله فعالیتهای عملی آن باشد.
*در یک تاق کوچک آموزش دهید. در یک کلاس بزرگ یا سالن کنفرانس استفاده از نور، ضربه، لمس شانه برای درخواست از دانش آموز برای توجه به کلاس یا حرف نزدن وجود ندارد.
*زمان بیشتری برای انجام و تکمیل تکالیف اختصاص دهید. در تکمیل تکالیف حتی الامکان از وسایل کمکی بهره بگیرید.
*به خاطر داشته باشید دانش آموزان ناشنوا به همان دلیلی که دانش آموزان شنوا با یکدیگر صحبت می کنند و ارتباط بر قرار می کنند، اگر یک کودک چه دختر چه پسر نتواند بفهمد که در اطراف او چه می گذرد، کسل شده و بسیاری از کارها و عادات غلط در او رشد می کند و این مسأله منجر به فعالیت بیش از حد و رفتار های تکانشی در او می گردد. از این رو قبل از مداخلات رفتاری، ارزیابی کامل و کلی برای مشخص ساختن عوامل زمینه ساز، ضروری است.
منبع: فرزند پروری
ارسال دیدگاه