وقتی نوجوان‌ها جهان را دوباره می‌سازند – حوزه هنری

مهسا فرزان-فعال فرهنگی: به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، کار با گروه سنی کودک و نوجوان کار روی لبه تیغ است چرا که این مخاطب در عین کم سنی بسیار آگاه و باهوش است به راحتی نمی‌خندد و به راحتی جذب نمی‌شود.

در عین روایت و داستان روان، موسیقی و تصویر و ریتم خوب هم می‌خواهد

اگر بازی ضعیف باشد حرف می‌زند و نقد می‌کند و اصطلاحا با یک کلمه کل کار را به باد می‌دهد

حالا دنیا و یه روز عجیب حرکت خلاقانه در فضای کودک و نوجوان گرچه هر کار جدیدی ایرادهایی دارد اما اگر بخواهیم جانب انصاف را پیش بگیریم این نمایش موزیکال حال بچه‌ها رو خوب می‌کند

و به موضوعی نزدیک به روحیه همین گروه سنی می‌پردازد

یا درست آن آرزوهای عجیب متصل است به سن نوجوانی و عضو لاینفک این سن است

ضمن اینکه کلاً از سنین اندک این خیالات وجود دارد و کم و زیاد می‌شود 

که قلاب در جای درست و با موضوع درست گیر کند

همه این‌ها سبب شد تا با جمعی از راهی دنیا و یه روز عجیب شویم جمعی ۲۰ نفره که به همراه فرزندانمان برای این نمایش موزیکال به تالار اندیشه رفتیم 

کنار هم نشستیم و کارگردان و نویسنده این اثر روی صحنه آمد با بچه‌ها حرف زد و به همه ما خوش آمد گفت

گروه کر یا سرود این نمایش شروع کردند با آنکه انرژی شان کم بود که احتمالاً نشان می‌داد مستقیم از مدرسه آمده بودند اما حضور ۱۰ ۱۲ دختر بچه با قبا مدیریت رهبری یک زن حسی نو و جدید داشت

مشتاق بودم تا روایت داستان شروع شود دخترهای نوجوان که احتمالاً در دوران تحصیلی راهنمایی هستند بازیگران این تئاتر بودند. شروع کردند وارد روایت داستان شدیم داستان یک تولد با آرزوهای عجیب

تعامل دوستان با یکدیگر، نقش بچه‌ها در کار جمعی، وظایف شخصی و ارتباط با مادر احترام به طبیعت و توجه به تدبیر خدا موضوعاتی بود که در خط به خط این نمایشنامه حس می‌شد لازمه تربیتی این گروه سنی بود

داستان پیش می‌رود و در بخش‌هایی بچه‌ها با دست زدن نشان می‌دهند که خسته نشده و داستان را دنبال می‌کنند

این نمایش حدوداً ۴۰ دقیقه‌ای تقسیم بندی خوبی از داستان چیده تا جایی که در یک سوم پایانی با موسیقی طراحی صحنه لباس کاملاً به جا درگیر می‌کند و همچنین حضور نزدیک به ۵۰ کودک روی صحنه ارزشی جدید به این کار اضافه می‌کند

دنیا و یک روز عجیب موضوع خلقت هستی و آرزوهای عجیب در سن نوجوانی را یک داستان تخیلی با بهره گیری از موسیقی، روان‌ و شیوا روایت می‌کند که لبخند رضایت مادرها و فرزندانشان و عکس‌های بیرون از سالن نشان می‌دهند که این موضوع به مخاطب هدف خود نزدیک بوده و هست.

منبع