سلامت ذهنی نوجوانان در مواجهه با فناوری‌های نوین!

به گزارش کودک پرس ، امروزه رشد نوجوان‌ها در دنیای دیجیتال می‌گذرد و روزانه ساعت‌های زیادی را صرف کار با تلفن همراه می‌کنند؛ به همین دلیل نگرانی والدین افزایش یافته است. اما چگونه می‌توان این مشکلات را رفع کرد؟

براساس یک تصور عمومی، تلفن‌های هوشمند، جوانان نسل بعد را نابود می‌کنند و منجر به افزایش افسردگی، اضطراب و خودکشی در آن‌ها می‌شوند. با وجود تمام این حملات عصبی، با قطعیت نمی‌توان گفت که اسکرین تایم (زمان سپری‌شده روی صفحات نمایش دیجیتال)، مقصر اصلی مشکلات سلامت ذهنی در نوجوانان است.

کودکان و نوجوانان از شبکه‌های اجتماعی دست نمی‌کشند و براساس پژوهش‌های جدید شاید هم نیازی به این کار نداشته باشند. پژوهشگرها با ردیابی مصرف تلفن هوشمند در میان نوجوانان آمریکایی به این نتیجه رسیدند که افزایش زمان صفحه‌ی نمایش یا به عبارتی زمان استفاده از تلفن هوشمند ربطی به کاهش سلامت ذهنی ندارد.

حتی گاهی اوقات استفاده از فناوری می‌تواند حس نگرانی و علائمی مثل افسردگی را کاهش دهد. به‌گفته‌ی میچائلین جنسن، روانشناس از دانشگاه کارولینای شمالی در گرینسبرو:

برخلاف این باور متداول که شبکه‌های اجتماعی و تلفن‌های هوشمند به سلامت ذهنی نوجوانان آسیب می‌زنند، هیچ رابطه‌ای بین زمان سپری‌شده روی گوشی‌های همراه و افزایش خطر سلامت روانی وجود ندارد.

جنسن و همکاران او برای این پژوهش به بررسی بیش از ۲۰۰۰ نوجوان بین ۹ تا ۱۵ سال در یک مدرسه‌ی دولتی کارولینای شمالی پرداختند که تنوع نژادی و اقتصادی بالایی دارد. از شرکت‌کنندگان، سه مرتبه طی روز سؤال‌هایی درباره‌ی علائم سلامت روانی پرسیدند و در پایانِ هر روز گزارش مصرف روزانه‌ی فناوری را ارائه دادند.

یک سال بعد، پژوهشگرها در بازه‌ی زمانی دو هفته به ردیابی استفاده از تلفن همراه در زیرنمونه‌ای شامل تقریبا ۴۰۰ شرکت‌کننده با تکرار چند مرتبه در روز پرداختند. براساس بررسی طولی روی زمانی‌که نوجوانان به تلفن همراه اختصاص می‌دهند، شواهد اندکی برای رابطه‌ی همبستگی یا علت و معلولی بین استفاده از فناوری دیجیتال و علائم سلامت ذهنی وجود دارد. حتی برخلاف تصور، پژوهشگرها به بعضی مزایای استفاده از تلفن همراه اشاره کردند. برای مثال نوجوانانی که بیشتر به یکدیگر پیام می‌دهند، افسردگی کمتری را تجربه می‌کنند. آن‌ها می‌گویند:

متوجه شده‌ایم، نوجوان‌هایی که زمان زیادی را صرف کار با فناوری و تولید محتوا می‌کنند، از سلامت ذهنی بهتری برخوردار هستند.

یافته‌های پژوهش در گروه‌های متنوع با اندازه‌ی تأثیر جزئی قرار می‌گیرند. بررسی‌های گذشته به روابطی بین استفاده از شبکه‌های اجتماعی و سلامت ذهنی رسیده بودند اما تعدادی از دیگر بررسی‌های طولی نشان می‌دهند، ارتباط بسیاری اندکی بین این دو فاکتور وجود دارد که در اغلب اوقات حتی معنادار هم نیست. برای مثال در سال ۲۰۱۷، جین تونگ روانشناس، مقاله‌ای برگرفته از کتاب خود در مجله‌ی آتلانتیک منتشر کرد که بازدید زیادی دریافت کرد. او در این مقاله تأثیر استفاده از دستگاه‌های دیجیتال را انکارناپذیر می‌داند و به خطر افزایش یک سومی افسردگی در میان کاربران پرمصرف اشاره می‌کند.

با این حال به مرور زمان، نتایج تونگ زیر سؤال رفته‌اند. پژوهشگرهای دانشگاه آکسفورد با استفاده از داده‌های مشابه به نتیجه‌ی مشابه تونگ نرسیدند بلکه متوجه شدند، در میان کاربران پرمصرف، اولویت نیاز به استفاده از عینک بیشتر از احتمال بروز مشکلات روانی است. با این‌ حال باز هم برای نتیجه‌گیری درباره‌ی تأثیر فناوری بر نسل جدید و سلامت ذهنی آن‌ها خیلی زود است. تمرکز بر اسکرین تایم و تکرار آن هم می‌تواند موضوعی انحرافی باشد. به‌گفته‌ی مؤلفان یک بررسی جدید:

پژوهش‌های موجود بر اهمیت اندازه‌گیری کیفیت و کمیت انواع مختلف فعالیت‌های آنلاین نوجوانان تأکید می‌کنند و صرفا بر مجموعه‌‌ی ناخالص زمان سپری‌شده در صفحه‌ی نمایش متمرکز نیستند چرا که کار با صفحه‌ی نمایش هم دارای مزایایی مثل ارتباط اجتماعی با دوستان نزدیک و معایبی مثل مرور محتوای کاذب است.

به بیان دیگر، کلید درک نقش فناوری در سلامت ذهنی می‌تواند در نحوه‌ی استفاده از فناوری نهفته باشد، نه میزان استفاده از آن. این روزها کودکان و نوجوانان رابطه‌ی اجتماعی بیشتری را از طریق شبکه‌های آنلاین تجربه می‌کنند و دور نگه‌داشتن آن‌ها از منابع آنلاین می‌تواند منجر به انزوای آن‌ها شود. از سوی دیگر، ساعت‌ها مرور بی‌هدف و تماشای ویدئو می‌تواند تکالیف مدرسه را به تعویق بیندازد.

پیشنهاد پژوهشگرها این است که از این به بعد، کمتر به اسکرین تایم توجه شود و بیشترین تمرکز روی روش آموزش و پشتیبانی از نوجوانان عصر دیجیتال باشد. به‌گفته‌ی کاندیس اوجرز، روانشناس دانشگاه ایروین کالیفرنیا:

زمان آن رسیده است که والدین بحث درباره‌ی بد یا خوب بودن تلفن‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی برای سلامت ذهنی نوجوانان را به پایان برسانند و در عوض به‌دنبال راه‌حلی برای حمایت آفلاین و آنلاین از آن‌ها باشند.