روانشناسی بازی کردن کودک

به گزارش کودک پرس، عظیم عظیمی منطقه کرمانشاه، از بازی به عنوان یک امر لازم برای رشد کودک یاد کرد و افزود: شاید در ذهن کودک بازی فقط تفریح و لذت و سرگرمی باشد، اما از نظر روانشناسی زمینه‌های رشد کودک در ابعاد مختلف شناختی، عاطفی و تربیتی را بوجود می‌آورد. همچنین بازی در تقویت هوش کودک اثرگذار است.
وی با بیان اینکه بازی در سنین مختلف تاثیر متفاوتی بر کودک بر جای می‌گذارد، گفت: بازی کردن کودک در سنین نوزادی اغلب با اندام‌هایش است و این نوع بازی کردن باعث تقویت اندام‌های حسی و حرکتی نوزاد می‌شود. با رشد کودک، بازی کردن در پرورش جنبه شناختی او بیشتر اثرگذار می‌شود و کم کم زمینه‌های رشد حواس، تخیلات، تفکر و تجسم را در کودک بوجود می‌آورد.
عظیمی، آموزش هنجارهای اجتماعی را یکی دیگر از کارکردهای بازی‌ دانست و گفت: به عنوان مثال کودک با بازی دزد و پلیس به اهمیت شغل پلیس و بدی‌ها و نادرستی‌های شغل دزدی پی می‌برد و از این طریق با باید و نبایدهای جامعه آشنا می‌شود.
عظیمی اضافه کرد: از نظر روانشناسی و روانکاوی، بازی علاوه بر اینکه زمینه‌های رشد کودک را فراهم می‌آورد، باعث آرامش بخشیدن به کودک هم می‌شود.
این روانشناس کودک و نوجوان به بیان ویژگی‌های یک بازی خوب پرداخت و گفت: بازی خوب از نظر یک مربی تربیتی و از نظر روانشناسان و جامعه شناسان، بازی است که بتواند جنبه‌های رشد نیافته کودک را رشد دهد، در حالیکه شاید از نظر پدر و مادرها بازی تنها کودک را سرگرم می‌کند.
عظیمی تاکید کرد: باید انتخاب بازی برای کودکان آگاهانه باشد، چون به همان اندازه که یک بازی خوب می‌تواند به پرورش جنبه‌های شناختی کودک کمک کند، به همان اندازه هم خواهد توانست در صورت نامناسب بودن مانع رشد مناسب کودک شود. به عنوان مثال بازی‌های کامپیوتری و استفاده مداوم از آن‌ها می‌تواند خطرهایی را متوجه رشد کودکان کند، چرا که پرداختن بیش از حد به آن‌ها مانع پرداختن کودک به فرآیندهایی می‌شود که رشد طبیعی او را در پی دارند.

مرجع: ایسنا