به گزارش کودک پرس، شاید بسیار مواجه شده باشیم با مادرانی که فرزندانی در سنین کودکی یا نوجوانی دارند و از پرتوقعی و مسئولیت پذیری کم فرزندانشان نالان هستند. در مورد فرزندان امروزی شاید کمتر پیش بیاید که فکر کنند که خواسته ها و رفتارشان چه تاثیری بر اطرفیان خواهد گذاشت؟ به عنوان مثال: آیا همکلاسی ام که توان مالی ضعیف تری دارد در مواجهه با نحوه مصرف “من” دچار حسرت نمی شود؟ آیا به پدر و مادرم به خاطر خواسته های پی در پی من فشار نمی آید؟ آیا پدر و مادرم موظف هستند که هزینه تحصیل من را تا انتها و به شکل تمام و کمال بدهند؟…
نتیجه تربیتی که بر اساس تفکر اومانیستی و انسان محور باشد، انسانی است که در مواجهه با جهان اطرافش بیشتر احساس ” توقع” خواهد داشت و نه ” وظیفه” یا ” تکلیف”. درحالیکه در جهان بینی الهی” حق” و ” تکلیف” در کنار هم هستند. اما مصادیق تربیت اومانیستی در زندگی روزمره ما چیست؟ به نظر می رسد یکی از مصادیق روشن این نوع تربیت، سبک جشن تولدهای امروزی است.
برای تولد فرزند، مادر رنج و سختی بسیاری متحمل شده است. صبوری و تحمل سختی های دوران بارداری از یک سو و رنج و درد زایمان از سوی دیگر، شیرینی تولد فرزند را برای مادر دو چندان می کند!! لذا سالروز تولد هر فرد درحقیقت می تواند جشن قدردانی او از مادرش باشد. مادری که سختی های زیاد بارداری و زایمان را تحمل کرده است شایسته قدردانی از سوی فرزند و همسرش در سالگرد این روز می باشد. و قدردانی و برپایی جشن برای فرزند، باید به مسائلی مترتب شود که او نیز در آن مسئله، “تلاش و کوشش” بسیار داشته است. به عنوان نمونه: جشن از پوشک گرفتن! جشنی به مناسبت اینکه خودش لباسش را به تن می کند، جشنی به مناسبت اینکه در انجام کارهای خانه مشارکت می کند….
به عبارت دیگر برپایی جشن که نوعی اعطای پاداش و تشویق برای فرزند محسوب می شود باید در قبال تلاش او باشد. اعطای پاداش در قبال امری که فرزند در آن نقش ویژه ای نداشته چندان معقول به نظر نمی رسد. درحالیکه برپایی جشن وهدیه دادن به مادر به رسم قدردانی در سالروز تولد، چندین درس آموزنده برای فرزند خواهد داشت: اول اینکه می فهمد مادرش طی این سالها چه اندازه سختی و زحمت کشیده است. دوم اینکه با قدردانی از مادر جایگاه مادر در نزد فرزند بیشتر خواهد شد و احترام به مادر را می آموزد. از طرف دیگر اگر این قدردانی با همراهی پدر باشد جایگاه حقیقی زن در خانواده برای او دلنشین و با اهمیت خواهد شد. و این مهم هم در تربیت دختران و هم در تربیت پسران به عنوان زنان و مردان آینده، بسیار موثر خواهد بود.
فرزانه فرزام
ارسال دیدگاه