افراط در محبت کردن
معنای محبت عبارت است از: دوست داشتن واقعی و ابراز این علاقه به گونه ای که با مصالح و منافع محبوب در زمان حال و آینده متضاد نباشد. نکته مهم در محبت به فرزند دقت در اندازه و تشخیص جای درست برای محبت نمودن است. طبق این تعریف بسیاری از رفتارها که به قصد محبت انجام می شود اما متحمل ضرری برای کودک است جزء محبت به حساب نمی آید.
به گزارش کودک پرس ،تأیید رفتارهای نادرست کودک، با خندیدن به حرف های ناشایست، بخشیدن های بی حساب و … نمونه هایی از انحراف در محبت هستند. گاهی مخفی ساختن محبت، از محبت ناشی می شود. محبت نباید فرصت های مناسبی را که در دوران کودکی می تواند موجب تجربه اندوزی و سخت کوشی فرزندان گردد، را سلب کند. با یاری رساندن احمقانه، کودک به خدمت دیگران عادت می‌کند اظهار نگرانی شدید به هنگام یک حادثه معمولی مشکلی را حل نمی کند و فقط کودک را از فهم درست وقایع محروم می سازد.
والدین مهمترین تاثیر را در رشد و تربیت فرزندان خود دارند بدیهی است که افراط و تفریط در این امر عواقبی را به دنبال دارد. بعضی والدین مخصوصا والدین تک فرزندی به فرزند خودبیش از حد توجه می‌کند. این توجه بیش از اندازه در بعضی موارد باعث می‌شود کودک به صورت فردی فاقد استقلال و کاملا وابسته به والدین شود چرا که درهمه مراحل رشدش والدین برای او تصمیم گیری کرده و به کودک اجازه داده نشده که همانند دیگر کودکان روال عادی و عمومی رشد خود را طی کنند.
این توجه زیاد اغلب به خاطر نگرانی زیاد والدین برای تربیت صحیح کودک است که در بیشتر موارد نتیجه عکس دارد در مواردی دیگر هم برای اینکه کودکان مستقل داشته باشند کودک را از همان کودکی در تصمیم‌گیری هایش رها می‌کنند و درست و نادرست را به کودک نمی‌آموزند و به تصمیم کودک حتی به صورت نادرست اهمیت می‌دهند. در این حالت والدین باید به جای همراهی با تصمیم و رفتار نادرست کودک با دلایل خوب و کافی را قانع کنند و راه درست را به کودک خود بیاموزند کودکی خودسر، بار می‌آید و عادت کرده که همیشه حرف، حرف خودش باشد. قطعا زمانی که این کودکان در جامعه قرار بگیرند به مشکل بر خواهند خورد، در کل توجه بیش از حد به کودک باعث تربیت کودکانی بی اراده، لوس و در برخی مواقع خود رای و پر رو می‌شود.
امام باقر (ع) می فرماید: «بدترین پدران کسانی هستند که در محبت و نیکی به فرزندان زیاده روی می نمایند.»
ارسال دیدگاه