به گزارش کودک پرس ،یک اقدام رسمی در آموزش و پرورش پیرامون تدوین کتب سواد رسانه شکل گرفت و اکنون شاهد تدریس آن در دبیرستان‌ها هستیم، البته معتقد نیستیم این اقدام کفایت می‌کند، اما می‌تواند تا حدی دانش‌آموز را نسبت به پیامدهایی که حضور و درگیری با فضای مجازی و رسانه‌های جدید دارد آشنا کند. از سوی دیگر به مشاورین مدارس توصیه شده است که به این موضوع بپردازند.
البته معمولا مقوله فضای مجازی باید در خانه دنبال شود و نه در مدرسه؛ زیرا بیش از مدرسه، خانواده‌ها هستند که باید فرزندان خود را کنترل کنند. اگر محیط خانواده منسجم باشد و کودک احساس کند در محیطی منسجم زیر چتر محبت پدر و مادر قرار دارد کنترل ساده‌تر خواهد بود.
آمارها نشان می‌دهند عمده‌ترین مشکلات در این حوزه مربوط به دانش‌آموزانی است که فرزندان طلاق اند یا درون خانواده شان بحران‌هایی وجود دارد و پدر و مادر نسبت به یکدیگر موضع منفی دارند. در خانواده‌های گرفتار بحران دانش‌آموز در وضعیت رهاشدگی قرار می‌گیرد و این رهاشدگی باعث می‌شود دانش‌آموز بدون نظارتی از سوی پدر و مادر، عمده وقت خود را در فضای مجازی بگذراند.
بیشتر از مدرسه، خانواده‌ها و محیط صمیمی آن هاست که در کنترل و هدایت فرزندان در مسیر صحیح نقش دارند. حضور موثر خانواده در هدایت فرزندان منجر به آن می‌شود تا دیگر شاهد تکرار بحران‌هایی از قبیل نهنگ آبی و خودکشی دانش‌آموزان نباشیم. در پایشی که به روش نمونه‌گیری در چند کلانشهر صورت گرفته، میانگین زمانی که دانش آموزان پای اینترنت، اینستاگرام، تلگرام و امثالهم صرف می‌کنند بیش از دو ساعت در روز است.
این استاندارد برای سنین مختلف، متفاوت است؛ اما میزان عادی این شاخص در دانش آموزان با سنین بالاتر حدود نیم ساعت در روز و در سنین پایین حدود یک ربع است. این در حالی است که اکنون دانش آموزان چهار برابر مقدار مورد توصیه به فضای مجازی وقت اختصاص می‌دهند.
ارسال دیدگاه