اوتیسم را بیشتر میتوان یک اختلال عصبی که خودش را در سالهای اولیه کودکی (۳ سال آغازین کودکی) نمایان میکند، معرفی کرد.
همه کودکان احتیاج به توجه و محبت والدین دارند، ولی بعضی کودکان به طور مداوم و بدون وقفه از والدینشان توجه و محبت میخواهند.
کودکان در آغاز به دیگران به عنوان اسباب بازی نگاه می کند و بعداً به عنوان همبازی ولی حدود ۶ یا ۷ سالگی آمادگی این را پیدا می کند که ارتباطی عمیق تر و سنگین تر را به عنوان دوستی داشته باشند.
امروزه استفاده از دستگاه های الکترونیک از جمله موبایل،کامپیوتر و به طور کلی ارتباط با دنیای مجازی چنان گسترده شده که حتی توجه کودکان را نیز به خود جلب کرده است.
بازی یکی از مهمترین فعالیتهای کودکان است. آنها ساعتهای زیادی را صرف انجام بازیهای فردی یا گروهی میکنند و از این کار لذت میبرند.
کودک برای بازی کردن نیاز به اسباب بازی های گران قیمت ندارد و بازی با مواد طبیعی مانند شن، خاک و آب، بسیار ارزان و مفیدتر از وسایل بازی پرزرق و برق است.
خانواده نقش مهمی در ایجاد دیدگاه های جنسیتی در کودک دارد. از آنجایی که تفکر جنسیتی از کودکی به افراد القا شده و در درون آن ها نهادینه می شود، بسیاری از ما بدون آن که متوجه باشیم، در انتقال این دیدگاه های اشتباه به فرزندان خود نقش داریم.
در این زمان پرمشغله والدین که هر یک صبحهای زود سرکار رفته و بعد از ظهر خسته به خانه برمیگردند، مقوله بازی با کودکانی که در کنار مادر بزرگ پیرشان از صبح تا عصر حوصلهشان سر رفته، بسیار مهم بوده و انتظاری که بچهها از والدین خود دارند توجه و بازی کردن با آن ها است.
تنبیه بدنی و کمبود محبت از سوی والدین در سالهای نخست زندگی تأثیر مخربی بر سلامت جسمی و روحی فرد در آینده میگذارد.
کودکان هر آنچه را که با حرکت و سرعت در ارتباط است دوست دارند تنها باید امنیت آن ها در نظر گرفته شود.
واژه لجباز معمولا درباره کودکان زیر ۳ سال با احتیاط به کار می برند. چرا که در بیشتر این کودکان، این نوع واکنش رفتاری هدف دار نیست و کودک به علت مشکلات جسمی و یا تعارضات درونی، مشکلات خود را به صورت گریه، نق زدن، پرخاشگری، بی خوابی و امنتاع از خوردن غذا نشان می دهد.
خود کنترلی یعنی توانایی کودک در به تاخیر انداختن نیاز برای رسیدن به چیز بهتری در آینده. کودک خود را با به خرجدادن صبر و تحمل توانا و مستقل بار بیاورید.
خیلی از والدین دوست دارند فرزندانی با اعتماد به نفس و اجتماعی تربیت کنند و آن را عامل مهمی برای پیشرفت فرزندشان می دانند. که البته این فرض بسیار درست است و یادگیری مهارت اجتماعی در نوجوانی پایه ی ارتباطات در آینده است.
کودکان امروز، برای صحبت کردن با پدر و مادر و خواهر و برادر خود باید منتظر فرصت باشند. همین طور برای بازی کردن، دویدن، بلند خندیدن، کنجکاوی کردن، کشف و تجربه کردن، با خاک و آب و در دل طبیعت بازی کردن باید منتظر معجزه ای در زندگی خود باشند.
یکی از مهمترین و هیجان انگیزترین تصمیماتی که به عنوان والدین باید بگیرید، هدفمند کردن زندگی فرزندان تان است.
رشد گفتار و زبان کودک را باید از بدو تولد تا ۲ سالگی تقویت کرد.
رفتار خوب از خانه آغاز میشود و اگر کودک شما الگوی عملی درستی داشته باشد، بهسرعت از آن تقلید خواهد کرد. نگاه منصفانهای به رفتار خودتان بیندازید و از خودتان بپرسید که آیا درست رفتار میکنید یا نه.
به طور کلی، کودکان سؤال میکنند تا یاد بگیرند. والدین با دانستن همین نکته نه تنها نباید از پرسش کودکشان خسته شوند بلکه باید از این گونه سؤالات استقبال کنند.
اگر کودک یا نوجوانی در خانه داشته باشید، حتما بهخوبی میدانید امروزه گوشیهای هوشمند چه نقشی در زندگی این نسل ایفا میکنند.
برای اکثر والدین، کمک به فرزندشان برای کنترل خشم، در صدر کارهایی است که دلشان میخواهد انجام دهند.