یک متخصص اطفال گفت: وعده و وعیدهای پوشالی به کودکان برای علاقمند کردن آنها به غذا خوردن، روشی اشتباه است و کودک را از خوردن غذا باز میدارد.
کودک حرف شنو، روشهایی برای حرف شنو بودن کودک حرف شنوی کودک گوش ندادن کودکان به حرفهای والدینشان دلیلهای زیادی دارد.
تشویق فرزندتان به تصمیمگیری، به سادگی بیان این جمله که «خودت تصمیم بگیر و اختیارت با خودته» نیست. بهجای آن باید تصمیمگیری دربارهی مسائل مختلف را به صورت قدم به قدم و بر اساس سن و بلوغ فکری فرزندانتان به آن ها واگذار کنید.
انسان ذاتاً الگوطلب و الگوپذیر است. به همین جهت یکی از بهترین و کوتاهترین روشهای تربیت برای نمونه و تربیت عملی هرچه کمال و جاذبه نمونه ارائه شده بیشتر باشد.
کسب استقلال و مهارت در کودکان از سال های اولیه تولد او شروع می شود و بچه ها به طور طبیعی و غریزی دوست دارند کارهایشان را خودشان انجام بدهند و یاد بگیرند.
درک مفهوم زمان برای کودک مشکل است. کودک خردسال در دوره پیش دبستانی خود کمتر نسبت به زمان شناخت پیدا کرده و تنها شاهد گذشت روز و شب و نظم حوادث روز از جمله تماشای برنامه تلویزیونی بوده است. از او هیچ انتظاری برای «وقت شناس» بودن نداشتهاند. از چند نوبت تغییر فصول نیز تجربه اندکی اندوخته است. با آغاز مدرسه، ناگهان زندگی او با زمان تنظیم میشود و زمان از لحاظ روانی اهمیت بسیاری پیدا میکند.
والدین باید خود را به علم روز به ویژه مسائل مرتبط با فضای مجازی و شبکه های اینترنتی مجهز کنند و بدین ترتیب فرزند نمی تواند والدین را گمراه کند و در جریان عملکرد خود قرار ندهد. همچنین در صورت آشنایی والدین به علم روز فرزندان احساس نزدیکی بیشتری با آنان می کنند و در زمینه های مختلف آنان را مورد مشاوره و نظرگیری قرار می دهند، بدین ترتیب والدین به خوبی در جریان عملکرد و علایق فرزند خود هستند.
دکتر فریده قائمی پژوهشگر آموزشی کودکان و نوجوان از وجود خلاقیت در فرزندان انتقاد کرد و گفت: روش حل مسئله که یکی از راهکارهای حل مشکلات در زندگیهای خصوصی و حرفهای است را نمی توانند اجرا کنند.
به کودک یاد دهید که برخی خبرها با خبرچینی متفاوت است و او را قادر سازید بین خبرها تمیز قائل شود. مثلا خبرهایی در مورد مدرسه، تحصیل یا ارتباط با دیگران را به شما گزارش دهد.
از عوارض جانبی نامطلوب تنبیه این است که احساس ناخوش آیند حاصل از تنبیه در لحظه تنبیه شدن از طریق شرطی شدن کلاسیک با شرایط تنبیهی و شخصی یا اشخاص تنبیه کننده تداعی می شود و سبب انزجار تنبیه شونده از معلم یا تنبیه کننده می گردد.