«ادب از که آموختی!؟» تربیت مهم تر است یا ادب کردن!؟ آموزش کلیدی تر است یا پرورش!؟ تشویق و تنبیه تأثیر گذارتر است یا رعایت اصول و قواعد!؟
از یک سو می خواهیم شما از هر لحاظ آماده شوید تا بتوانید با آنچه شاید برای شما و خانواده تان اتفاق بیفتد، برخورد کنید و از سوی دیگر سعی داریم توجه شما را به تفاوت های شخصی در زمینه ی معلولیت کودک جلب کنیم.
اگر صاحب فرزندی هستید، هنگام صحبت با او جملاتی که در ادامه مطلب برایتان آورده ایم را از دایره لغات خود حذف کنید. این جملات نه تنها رفتار اشتباه کودکتان را تغییر نخواهند داد بلکه تاثیری منفی بر ذهن او می گذارد که شاید هیچگاه قابل جبران نباشد. در ادامه مطلب ا این جملات مخرب آشنا شوید.
کودکان آنچه را که میبینند کپی برداری میکنند، بنابراین سعی کنید، نمونهای از یک فرد خوب و فروتن باشید. توجه داشته باشید که در کنار کودکان چه حرفی را ایراد میکنید و کاملا مراقب گفتار خود باشید. به هیچ وجه جوکهای نژادپرستانه نگویید، زیرا چنین چیزی میتواند کودکتان را به رفتارهای نژاد پرستانه تشویق کند. اگر به طور اتفاقی کنار فرزندتان کسی را با الفاظ نژاد پرستانه صدا کردید، فورا عذرخواهی کنید و حتی اگر دیدید در کنار فرزندتان کسی قربانی رفتار نژاد پرستانه شده است، به هواخواهی او اقدام کنید تا فرزندتان این الگوی پسندیده را از شما بیاموزد.
خیلی اوقات کودکان دوست ندارند به آنها امر و نهی شود. مثلا اگر به کودک لجباز چهارساله خود امر کنید که باید رأس ساعت ۹ شب در تختخوابش باشد، تعجبی ندارد که با یک جیغ بلند به شما «نه» بگوید یا اگر به پسربچه یکدنده خود اصرار کنید که فقط و فقط باید همان اسباببازی انتخاب خودتان را بخرد، شک نکنید که روی اسباببازی انتخاب خودش پافشاری خواهد کرد.
مرگ بخشی غیر قابل گریز از زندگی است و کودکان باید آن را درک کنند و راههایی را آموزش ببینند تا بتوانند این پدیده کاملا طبیعی را بپذیرند.
اگر فرزند شما پس از بازي با اساب بازي هاي خود ان ها را وسط سالن رها كرد با فرياد به او نگوييد كه چند بار بايد به تو بگويم بعد از هر بار بازي وسايلت را جمع كن؟!! بهتر است بجاي اين تذكر مخرب او را با لحني زيبا صدا زده و با جمله اي خبري بگوييد كه اسباب بازي هايش وسط سالن ريخته، و حتي ميتوانيد اضافه كنيد كه ممكن است كسي روي آن ها پا بگذارد و خراب شوند و آنها را از دست بدهد. در صورت اول كودك لجبازي مي كند و در صورت دوم همكاري.
حضور موثر و مشارکت پدر در امور تربیتی باعث میشود کودک پدر را صاحب قدرت بداند و به او تکیه کند. وقتی پدر کنار میکشد یا کنار گذاشته میشود، این عدم مشارکت پدر ناخودآگاه این تصور برای فرزندتان ایجاد میشود که پدر ضعیف است و از پس کارها برنمیآید و روابط سالم او با پدر مخدوش میشود و برایش خلاهایی میسازدکه با هیچ چیزی پر نمیشود.
همه افراد انواع احساسات و هیجانهای مثبت و منفی را تجربه می کنند اما همه توانایی و مهارت اینکه احساسات خود را بشناسند و بتوانند با آنها کنار بیایند، ندارند! چطور به کودک خود کمک کنیم که این مهارتها را پرورش دهد؟
اینکه چرا کودکان میترسند مورد توجه بسیاری از صاحبنظران رشد کودک و روانشناسان بوده است. برخی از محققان عوامل زیستی را به عنوان علت برخی از ترسها عنوان کردهاند و برخی دیگر عوامل روان شناختی، عوامل خانوادگی و سایر عوامل را مطرح کردهاند. در برخی اوقات ترسی که کودک از خود نشان میدهد به یک نیاز روانی ارتباط دارد. مثلا کودکی که ترس از مدرسه را نشان میدهد ممکن است از لحاظ روانی وابستگی زیادی به پدر یا مادر خود داشته باشد و ترس او در واقع ریشه در این وابستگی او دارد.