اوتیسم را بیشتر میتوان یک اختلال عصبی که خودش را در سالهای اولیه کودکی (۳ سال آغازین کودکی) نمایان میکند، معرفی کرد.
همه کودکان احتیاج به توجه و محبت والدین دارند، ولی بعضی کودکان به طور مداوم و بدون وقفه از والدینشان توجه و محبت میخواهند.
کودکان در آغاز به دیگران به عنوان اسباب بازی نگاه می کند و بعداً به عنوان همبازی ولی حدود ۶ یا ۷ سالگی آمادگی این را پیدا می کند که ارتباطی عمیق تر و سنگین تر را به عنوان دوستی داشته باشند.
خیلی از والدین دوست دارند فرزندانی با اعتماد به نفس و اجتماعی تربیت کنند و آن را عامل مهمی برای پیشرفت فرزندشان می دانند. که البته این فرض بسیار درست است و یادگیری مهارت اجتماعی در نوجوانی پایه ی ارتباطات در آینده است.
کودکان امروز، برای صحبت کردن با پدر و مادر و خواهر و برادر خود باید منتظر فرصت باشند. همین طور برای بازی کردن، دویدن، بلند خندیدن، کنجکاوی کردن، کشف و تجربه کردن، با خاک و آب و در دل طبیعت بازی کردن باید منتظر معجزه ای در زندگی خود باشند.
یکی از مهمترین و هیجان انگیزترین تصمیماتی که به عنوان والدین باید بگیرید، هدفمند کردن زندگی فرزندان تان است.
رشد گفتار و زبان کودک را باید از بدو تولد تا ۲ سالگی تقویت کرد.
رفتار خوب از خانه آغاز میشود و اگر کودک شما الگوی عملی درستی داشته باشد، بهسرعت از آن تقلید خواهد کرد. نگاه منصفانهای به رفتار خودتان بیندازید و از خودتان بپرسید که آیا درست رفتار میکنید یا نه.
قدم اول برای کمک به بچهها برای دوستیابی، شناسایی موانع احتمالی دوستیابی است.
کودکانی که اعتماد به نفس پایین دارند و به والدین خود وابسته هستند، در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل میشوند.