به گزارش کودک پرس در خواست خود را روشن و کوتاه مطرح کنید و عبارت هایی چون «چقدر خوب می شود اگر کمک کنی، ممکن است؛ می شود؛ می توانی و …» را به کار نگیرید. در صورتی که به مسئولیت خود عمل نکرد، 5 دقیقه بعد دوباره یاد آور شوید. اگر انجام نداد، خود آن را انجام دهید. با این فرض که شما مادر یا پدری مهربان بوده اید و هستید و به خواسته های منطقی او پاسخ داده اید و می دهید، با این رفتار شما، احساس گناه خواهد کرد و به در خواست بعدی شما پاسخ خواهد داد.
برای ایجاد مسئولیت پذیری، از زور و اهرم فشار استفاده نکنید؛ زیرا به کشمکش و جنجال بین شما و فرزند می انجامد و افزون بر این که مانع مسؤولیت پذیری می شود، او را به لجاجت نیز وا می دارد.
اگر بر سر کارهای روزانه با فرزندتان وارد جنگ شوید، برنده نخواهید شد و اگر هم بر او تحمیل کنید، به انتقامجویی اش وا می دارید و با بی نشاطی، عصبانیت و کوتاهی در انجام وظایف، از شما انتقام خواهد گرفت.
اگر با برخورد مناسب شما احساس گناه نکرد و برای چندمین بار از زیر بار مسؤولیت شانه خالی کرد می توانید از ساز و کارهای باز دارنده، به ویژه شیوه بده و بستان. استفاده کنید؛ البته حتماً پیش از استفاده از این ساز و کارها که در حقیقت نوعی مجازات هستند، او را آگاه سازید تا بتواند برای جلوگیری از آن ها تصمیم بگیرد. مجازات‌های اعلام نشده از سوی والدین، حاکی از بی انصافی آنان نزد فرزندان است.
به فرزند خود توضیح دهید که اگر به مسؤولیت خویش عمل نکند، چه پیامدهایی برایش خواهد داشت؛ البته خوب است کنار اعلام مجازات، پاداش هایی را هم برای انجام مسئولیت‌ها اعلام کنید.
مواجهه با پیامدهای منطقی بی مسئولیتی، راهکار خوبی برای مسؤولیت پذیر کردن فرزند است. پیامد منطقی دیر بیدار شدن از خواب، نرسیدن به سرویس مدرسه، محرومیت از صبحانه، و توبیخ به وسیله اولیای مدرسه است. پیامد منطقی بی نظمی و قرار ندادن لباس چرک در سبد مخصوص، شسته نشدن آن است و …
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
منبع: مهدپرتال
ارسال دیدگاه