انفجار کابل از دانش‌آموزان و کودکان نیز قربانی گرفته است

به گزارش کودک پرس ، خانواده‌های قربانیان این رویداد حکومت را به کوتاهی در تأمین امنیت جان مردم متهم می‌سازند.

از این میان یک خانواده دو عضو اش را در این حمله از دست داده است و یکی آن، شش ماه پیش عروسی کرده بود.

مزمل نزده ساله هنوز دانشجوی اقتصاد در دانشگاه پروان بود.

فرید بیست و دو ساله که آموزش دیده تربیه معلم بود، شش ماه پیش ازدواج کرده بود.

این دو جوان جان باخته این خانواده با هم پسر عمه و پسر ماما بودند که برای شرکت در همایش بزرگ داشت از میلاد پیامبر اسلام رفته بودند.

محمد صادق، مامای محمد فرید، گفت: «به لحاظ خدا اگر نمی‌توانی حکومت را رها کن، تا چی وقت ما حوصله کنیم و تا چی وقت این جوان‌کشی‌ها باید ادامه پیدا کند؟»

سید حامد، کاکای محمد فرید، گفت: «اینان به خاطر دین و به خاطر خدا آنجا رفته بودند، اما ما از دولت خویش تقاضا داریم که امنیت مردم را بگیرد.»

راز محمد، پسر کاکای مزمل، گفت: «حکومت به فکر خود است و برای خود شان دیوارهای بلند امنیتی ساخته اند، اما برای مردم هیچ توجهی ندارد و هیچ تدابیر امنیتی ندارد.»

این مرد که آموزگار دینی هر دو جان باخته این خانواده است نیز در آن هنگام در کنار آنان بود، اما از حمله سالم به در آمده است و بخشی از رویداد را به یاد می‌آورد.

مولوی نورالله حنیف، گواه رویداد، گفت: «یک فرد قوی تلاش داشت که پیش بیاید اما یکی از مولوی صاحب ها مانع آمدن او به پیش می‌شد و بعد از او آتش بلند شد و همه جان ویران شد.»

صفی‌الله بیست و سه ساله که دکاندار است در این حمله به قلب اش آسیب رسیده است.

او از میان سی زخمی که از این رویداد به شفاخانه وزیر محمد اکبر خان انتقال داده شده بودند، شب گذشته عملیات نفس‌گیری را پشت سر گذشتانده است.

صفی الله، کسی که در انفجار شام سه شنبه زخم برداشته است، گفت: «یک انفجار شد، نفهمیدیم بسیار دود شد وقتی که چشمم را باز کردم دیدم که در شفاخانه هستم.»

حسیب‌الله بارک، مسوول بخش جراحی شفاخانه وزیر محمد اکبر خان، گفت: «یک مریض ما که دیوار قلب اش خونریزی داشت، عملیات اش کردیم و حالا وضع اش خوب است.»

هر چند حکومت افغانستان امروز را از بهر خونین بودن این حمله ماتم ملی اعلام کرده است، اما خانواده‌های قربانیان این رویداد می‌گویند که حکومت برای جلوگیری از ادامه چنین حمله‌ها راهکارهای مناسبی روی دست ندارد و دور نمای پایان چنین حمله‌ها هنوزهم ناپیدا به نظر می‌رسد.