به گزارش کودک پرس ، بیشتر زوج‌هایی که ازدواج کرده‌اند یا تصمیم به ازدواج دارند، برای داشتن فرزند برنامه‌ریزی می‌کنند. چندین سال قبل داشتن خانواده‌ای بزرگ رایج بود و این یک فایده محسوب می‌شد. اما با گذشت زمان و تغییر سبک زندگی، داشتن خانواده های بزرگ دیگر وجود ندارد. در واقع اکنون بیشتر خانواده‌ها تنها به داشتن یک فرزند قانع‌اند و بعضی از آن‌ها حتی فرزندی نمی‌خواهند. در اینجا می خواهیم سه آسیب مهم و کلیدی را بررسی کنیم…
آسیب اول: پایین بودن امید به زندگی
در خانه هایی که پر فرزند است امید به زندگی بیشتر است. در خانه ای که یک فرزند وجود دارد، با تب این فرزند پدر و مادر تب می کنند، از ناراحتی او همه ناراحت می شوند با مریضی او مریض می شوند و همواره نگران هستند که نکند او را از دست بدهند و یا اینکه نگرانند که اگر خود والدین از دنیا بروند این فرزند آینده اش چه می شود.
ولی در خانه هایی که فرزندان زیادی دارند دیگر این فضای نگرانی و احساسی وجود ندارد و یک فضای منطقی تر و عاقلانه تر حاکم است و والدین بیشتر وقت و فکرشان را به تربیت فرزندان معطوف می دارند و حتی پدر و مادر این آرامش را دارند که اگه یک روزی از دنیا بروند خواهر و برادرانی هستند که همدیگر را حمایت می کنند.
آسیب دوم: پر توقع شدن فرزند
یکی از آسیب های تک فرزندی توجه بالاتر از نیاز به فرزند است که فرزند را پر توقع بار می آورد که این توقع زیاد چه از پدر و مادر و چه از جامعه می تواند باشد. اگر چند فرزند داشته باشیم این توجه و محبت بین چند فرزند تقسیم می شود و محبت، توازن پیدا می کند. پدری که از سرکار به منزل می آید و تنها تک فرزندش را می بیند و از محبتش او را فراوان می بوسد وقتی بوسه ها زیاد شد و محبت و توجه بیش از اندازه به فرزند شد باید انتظار داشت که فرزند به پدر بگوید بابا برایم کامپیوتر یا تبلت یا… می خری؟
آسیب سوم: تربیت ناصحیح
تعدد فرزند در تربیت صحیح فرزندان نیز موثر است. معمولا بی تجربه بودن والدین برای اولین فرزند، مشکلاتی برای کودک بوجود می آورد ولی در فرزندان بعدی به دلیل بالارفتن تجربه و دانش تربیت در والدین، تربیت کردن فرزندان بعدی راحت تر خواهد شد. تربیت عرصه بسیار مهمی است، پدر و مادر باید نگران این مسائل باشند، ولی تربیت یک مهارت است، اگر رانندگی رو یاد بگیریم چه یک کیلومتر و چه صد کیلومتر را می توانیم رانندگی کنیم، اگر همه دانش و مهارت های تربیتی را یاد بگیریم دو و یا چهار فرزند فرقی نخواهد کرد.
پدر مادر هایی که اولا، وقت برای فرزندان می گذارند و ثانیا، دانش تربیت را بالا می برند، اگر چند فرزند داشته باشند این در تربیت صحیح کمک می کند، ولی اگر مورد اول و دوم یعنی وقت و دانش کافی را داشته باشند ولی تک فرزند باشند در تربیت آسیب بوجود می آید چون در تک فرزندی همانطور که گفته شد شدت محبت برای یک فرزند بالا خواهد بود و اورا پر توقع و لوس بار می آورد و در همه مسائل او را پرتوقع خواهد کرد، چه در خرید، چه در توجه و…. ولی اگر چند فرزند داشته باشیم در تمام امور این هجمه ی محبت تقسیم خواهد شد.
…تک فرزندی یعنی، هزاران اسباب بازی حتی بدون حتی یک همبازی…
ارسال دیدگاه