به گزارش کودک پرس ، خشایار عمادی اظهار کرد: در شهرها و شهرک‌های جدید مانند سپاهان شهر اصفهان کودکان فعالیت چندانی به صورت فردی و گروهی در فضاهای عمومی ندارند، در حالی که در این مناطق نوساز امکانات و تسهیلات معمولا به میزان کافی و بر اساس برنامه‌ریزی‌های قبلی مهیا شده است.
وی افزود: یکی از مهمترین اقشار جامعه “کودکان” هستند که به دلیل شرایط خاص سنی و نقش آنها در جامعه آتی ضرورت توجه به نیازهای آن ها در شهرها و جوامع امروزی انکارناپذیر است؛ کودکان به علت شرایط خاص جسمانی و روحی نیازهای ویژه خود دارند که بسیاری از این نیازها در محیط بیرون از خانه و در فضاهای شهری و در تعامل و ارتباط با دیگر افراد جامعه و به خصوص دیگر کودکان برآورده می‌شود؛ بنابراین مهیا کردن شرایط مناسب در محیط بیرون خانه و در شهر برای حضور فعال و مفید کودکان یکی از مهمترین فاکتورهایی است که می‌تواند در پرورش جسمی، روحی، فکری و آموزشی آنها موثر باشد.
این کارشناس شهرسازی اضافه کرد: در کشور ما تا کنون هیچ گونه تمهیدی درباره این مسئله اندیشیده نشده است در حالی که در نقاط دیگر دنیا از جمله شهر کوچک کریس چرچ در نیوزیلند به دستور شورای شهر آن مطالعات گسترده ای در این زمینه انجام شده و طرح هایی نیز داده شده است، یکی از دانش ها و حرفه هایی که به میزان زیادی می‌تواند در این زمینه و حل این مشکل چاره ساز باشد “دانش طراحی شهری” است که با راهکارهای کالبدی و با مشارکت و درنظرگیری کودکان در فرایند برنامه‌ریزی و طراحی محیط می‌تواند مسایل مربوط به کودکان را حل یا تسهیل کند.
عمادی در زمینه خصوصیات شهر دوستدار کودک تصریح کرد: وجود فضاهایی برای بازی و ملاقات دوستان، امنیت و ایمنی این فضاها، گستردگی فضاهای دوستدار کودک که به آنها اجازه بازی و فعالیت کافی، جستجو و دوندگی را بدهد از مهمترین خصوصیات شهر دوستدار کودک است.
وی افزود: در سال ۲۰۰۲ در پژوهشی لیست دقیقی از خواسته‌ها و نیازهای کودکان و سپس اولویت‌های آنها برای بهبود محیط فیزیکی زندگی ( واحدهای همسایگی ) ارایه شد که شاخص‌های بسیار مناسبی برای طراحی محیط دوستدار کودک هستند؛ این شاخص‌ها در چهار دسته ” نگهداری، تعمیر و مناسب سازی محیط” ، “مکان‌های بازی و تفریح ” ،” فضاهای همگانی” و ” ترافیک”، “حمل و نقل و تحرک کودکان ” دسته بندی شدند.
وی با اشاره به ویژگی‌های شهر دوستدار کودک و نوجوان از دید برنامه‌ریزی شهری خاطرنشان کرد: به طور کلی بهداشت عمومی و کیفیت زندگی اهداف شناخته شده شهر دوستدار کودک هستند، همچنین مسئولیت برنامه ریزی شهری برای سلامت، شادی، رشد و حتی بقای کودکان اهمیت اساسی دارد؛ عواملی مانند پیش بینی و تدارک آب سالم، بهداشت، فاضلاب، جمع آوری زباله، هوای پاک، انواع انرژی مورد استفاده برای آشپزی، گرما و نور، برنامه ریزی حمل و نقل، احداث پارکها و فضای سبز و ارتقای سکونت انسان همگی از ویژگی‌های شهر دوستدار کودک است.
منبع: ایمنا
ارسال دیدگاه