به گزارش کودک پرس ، با گسترش کار کودکان در سطح دنیا در سال 2002 سازمان بین المللی کار برای مبارزه و ساماندهی با این معظل فراگیر دنیا اقداماتی را در پیش گرفت.به همین منظور 12 ژوئن(7 خرداد)به این مناسبت نام گذاری شد تحقق اهداف این روزجهانی همکاری دولت‌ها، کارفرمایان و سازمان‌های کار، جامعه مدنی و میلیون‌ها انسان از سراسر جهان را می طلبد.
“کار کودک ” کاری است که توسط کودکانی که هنوز به سن قانونی نرسیده اند انجام می شود که با توجه به شرایط سنی غیر قانونی و ممنوع تلقی می شود این کودکان غالبا از تحصیل محروم و از تغذیه و مراقبت و حمایت های خانواده بی بهره هستند و به معنای واقعی فرصت کودکی ندارند.
متاسفانه بهره گیری از این گروه در بسیاری از کشورها در مشاغل پرخطر انجام می شود که کودک با عدم درک درست از آن به صورت سخت یا سبک، اجباری یا اختیاری، داخل یا خارج از منزل برای انجام آن همکاری می کند.
با روند افزایش کودکان کار در جوامع بشری و آسیب های متاثر از آن اقدام سازمان بین‌المللی کار در مورد مقابله با کار کودک طی چهار دهه اخیر گسترش زیادی داشته و پیشرفت‌های مهمی از زمان انتشار اولین گزارش جهانی درباره این موضوع حاصل شده است. با این وجود چالش اصلی سازمان بین‌المللی کار، نحوه تعامل با نظام‌های ملی و حمایت از آنها برای مقابله با کار کودک و محو قطعی آن در جهان است.
دکتر ابوطالب سعادتی شامیر ،عضو هیات علمی دانشگاه علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی در این باره گفت: بسیاری از اتفاقاتی مانند کار کودکان که تحت عنوان آسیب های اجتماعی تلقی می شود محصول بی برنامگی ها و بی نظمی هایی است که در جامعه وجود دارد.
وی گفت:بعضی از مسائل باید به صورت پایه ای و ریشه ای بررسی و حل شود به عنوان مثال خانواده های کم بضاعت و بی بضاعت که در مناطق جنوب شهر در شهر های مختلف زندگی می کنند و یا دچار آسیب هایی مانند اعتیاد،زندان،فقر،خشونت و بسیاری از آسیب های دیگر هستند باید مورد توجه قرار گیرند.
وی با تاکید بر اینکه این افراد امکان رشد و ترقی در جامعه را پیدا نمی کنند گفت: بسیاری از این خانواده ها برای اینکه درآمدی داشته باشند ترجیح می دهند ازکودکان خود کار بکشند و آنها را برای کسب درآمد در خیابان های مختلف به کارهای مختلف وادار می کنند.
عضو هیت علمی گروه روان شناسی تربیتی واحد علوم و تحقیقات گفت: در این بین لازم است نهاد های مسئول و ذیربط و ارگان هایی که بودجه و هزینه هایی به عنوان رسیدگی به امور کودکان دریافت می کنند، در این حوزه برنامه ریزی های درستی داشته باشند و قسمتی از بودجه هایی که تحت عنوان بودجه های سرگردان و تنخواه در سازمان وجود دارد را به حل این مساله اختصاص دهند و شرایط رشد و پیشرفت را برای کودکان فراهم کنند.
دکتر سعادتی بیان کرد: قابل پیش بینی است بچه هایی که در ابتدا در خانواده هایی متولد می شوند که وضعیت مالی نامناسبی دارند در دام آسیب های اجتماعی بیفتند بسیاری از این کودکان در کنار تکدی گری وسرقت، مواد مخدر هم می کنند و یا در محیط هایی به کار گرفته می شوند که در آنجا آسیب های جسمی و روحی جدی وجود دارد.
وی گفت: این کودکان با آسیب های شخصیتی، عملا آینده خود را از دست می دهند اما سازمان های متولی با عهدار دار شدن بخشی از مسیولیت ها در این زمینه می توانند با حمایت های مختلف مانند آموزش والدین،در نظر گرفتن مکان زندگی مناسب از آنها حمایت کنند.
مدیر انجمن جامعه شناسی آموزش و پرورش ایران گفت: این گروه آسیب پذیر،به عنوان شهروند کشور حق دارند مورد توجه مسئولان قرار بگیرند ارگان هایی مانند آموزش و پرورش می توانند با اختصاص بخشی از مدارس برای آموزش و حتی نگهداری این کودکان در خوابگاه ها به آنها کمک کنند خیلی از ارگان های دیگر مانند کمیته امداد،سازمان بهزیستی، هلال احمر، نهاد های دینی و مذهبی که بودجه هایی را تحت عنوان خیریه دارند می توانند قسمتی از وجوهاتشان را که از مردم بابت امور خیر دریافت می کنند را صرف این خانواده ها کنند.
این روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران گفت: با شناسایی افراد خیر و حمایت آنها می توان با ساختن خانه های امن و یا خانه های سلامت برای این کودکان و خانواده آنها در جهت بهبود اوضاع معیشتی آنها را حمایت کرد موضوع این است که بسیاری از این کودکان باهوش و با استعداد هستند و اگر شرایط مساعدی برای آنها فراهم شود می توانند در آینده دانشمندان و افراد برجسته کشور شوند.
وی در پایان گفت: جامعه به جای اینکه هزینه هایی برای کنترل دائم و حبس کودکان مجرم و سارق صرف کند بهتر نیست در ابتدا برای حمایت و آموزش آنها هزینه کرد تا این افراد نه تنها آسیبی به جامعه وارد نکنند بلکه خودشان محافظ جامعه شوند و بتوانند گامی برای پیشرفت و اعتلای جامعه بردارند.
منبع: ایسکانیوز
ارسال دیدگاه