وقتی ساخت فیلم کودک دیگر پُز نیست

به گزارش کودک پرس ، از ابتدای دهه 60 و در ادامه تا اواخر دهه 70 را باید اوج سینمای کودک در ایران دانست، سینمایی که در آن بزرگانی چون ایرج طهماسب، مرضیه برومند، حمید جبلی، کامبوزیا پرتوی، مسعود کرامتی و محمدرضا هنرمند رشد یافتند و با کار در این گونه سینمایی برای خود شهرتی دست و پا کردند.
حالا دو دهه‌ای می‌شود که دیگر رونق از سینمای کودک ما رخت بربسته و از میان کارگردانان ذکر شده نیز، هر چند ایرج طهماسب، مرضیه برومند و حمید جبلی همچنان در این گونه سینمایی فعالیت می‌کنند اما دیگر از آن همه شور و اشتیاقی که باعث رونق گیشه می‌شد، خبری نیست.

یا مثلا تا همین چند سال پیش هم در میان 10 اثر پُرفروش سینما حداقل 3 یا 4 فیلم کودک جای داشت اما حالا در کُل طول سال شاید به زحمت بتواند 3 یا 4 فیلم کودک اکران کرد که آن هم بسیار کم سر و صدا و آرام روی پرده‌، نمایش داده می‌شوند و بعد از چند روز پرونده اکران آنها برای همیشه بسته می‌شود.
حالا برای بررسی علت از رونق افتادن سینمای کودک و بی توجهی سینماگران نسبت به این گونه سینمایی با توجه به اهمیت آن، به سراغ چند تن از فیلمسازانی که در گذشته و یا حال قرابتی با سینما کودک داشته‌اند، رفته‌ایم تا نظر آنها را نیز درباره این موضوع جویا شویم و از نظر شما نیز می‌گذرد آنچه با این فیلمسازان گفتیم و شنیدیم.

**پرتوی: فیلم‌های دولتیِ گروه کودک هم راهی به اکران ندارند
کامبوزیا پرتوی، کارگردان فیلم سینمایی «کامیون» در این باره گفت: سینمای کودک و نوجوان آنقدر مهجور است که آثار دولتی که در این حوزه تولید می شود هم به اکران نمی‌‎رسند.
وی با یادآوری اهمیت توجه به سینمای کودک و نوجوان، اظهار داشت: اکنون فقط اسمی از سینمای کودک و نوجوان باقی مانده است، البته تلویزیون همچنان با پخش کارتون‌های بعضا جذاب کودکان را به هنر نمایش علاقه‌مند نگاه داشته اما سینما در این گونه هنری کاملاً مغفول مانده است.
این کارگردان سینما افزود: سینمای کودک در هر شرایطی نیاز به حمایت دارد و مهمترین حمایت از آن در واقع اکران است که متاسفانه این روزها در پایین‌ترین حد قرار دارد.
پرتوی با بیان اینکه حتی بنیاد سینمایی فارابی هم که یک نهاد کاملا دولتی است و فیلم‌های کودکی که حمایت مالی کرده هنوز نتوانسته‌اند اکران شوند، گفت: وقتی فارابی نمی‌تواند فیلم‌های کودک خود را اکران کند از فیلم‌های بخش خصوصی قطعاً توقعی نباید داشته باشیم.
نویسنده فیلم سینمایی «من ترانه 15 سال دارم» ادامه داد: دورانی که فیلم‌های کودک حمایت می‌شد و امکان اکران داشت آثار بسیار با کیفیت و تاثیرگذاری ساخته شد بنابراین الان نیز برای بازگشت رونق به سینمای کودک چاره‌ای جز حمایت در اکران نداریم.

پرتوی گفت: الان فیلم‌سازان تنها به امید جشنواره فیلم کودک و نوجوان آثار نه‌چندان قوی و تاثیرگذاری می‌سازند که در نهایت بعد از چند اکران در جشنواره فیلم کودک مانند دیگر آثار سال‌های اخیر به آرشیو می‌رود.
وی یکی از آسیب‌های جدی به سینمای کودک و نوجوان را فیلم‌سازی برای جشنواره‌ها عنوان کرد و توضیح داد: چند سالی است که برای سرپا بودن جشنواره فیلم کودک با حمایت‌های دولتی و ظرف یک ماه به صورت شتاب‌زده چند فیلم برای این جشنواره تولید می‌شود که واقعاً تاسف بار است.
نویسنده فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله (صلی‌الله علیه و آله و سلم)»، یکی از شاخصه‌های اصلی فیلم کودک را رنگارنگ بودن آثار دانست و توضیح داد: انتقادهایی که می‌توان به فیلم‌های کودک و نوجوان داشت، نبود جذابیت و عنصر رنگ در آثار است.

پرتوی گفت: برخی فیلم‌سازان، سینمای کودک را آسان‌ترین راه برای ورود به سینما می‌دانند و با کارگردانیِ یک فیلم کودک احساس می‌کنند حالا دیگر فیلم‌ساز شده‌اند، این در حالیست که سینمای کودک به دلیل داشتن مخاطب خاص بسیار دشوار است و باید کارگردانان باسابقه و با تجربه به این حوزه ورود کنند.
وی درباره اهمیت برگزار شدن یا نشدن جشنواره فیلم کودک و نوجوان نیز گفت: با برگزاری جشنواره در هر شرایطی موافقم چرا که برگزار شدنش از نشدنش بهتر است؛ هر چند ایراداتی هم داشته باشد.
پرتوی خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم کودک حداقل در همین حد که باعث می‌شود سالی یک بار از این گونه مهم سینمایی یاد کنیم خوب و مهم است و معتقدم درباره هیچ جشنواره‌ای نمی‌توان گفت اگر برگزار نشود، بهتر است.

**فیاضی: موفقیت در تولید فیلم کودک تصادفی نیست
رضا فیاضی بازیگر مجموعه تلویزیونی «قصه‌های تابه‌تا» نیز درباره بی توجهی به سینما کودک، گرانی تولید فیلم کودک را یکی از دلایل کاهش فعالیت فیلمسازان این حوزه دانست و گفت: قطعاً موفقیت در تولید آثار کودک، تصادفی نیست و نیاز به شناخت و تخصص دارد.
وی با مرور دلایل موفقیت فیلم‌های کودک دهه‌های 60 و 70 افزود: واقعیت این است که در آن دوران، کار را کارشناسان برعهده داشتند و تعداد تولیدات زیاد بود بنابراین مقایسه وضعیت سینمای کودک و نوجوان در دهه‌های 60 و 70 با اکنون کار درستی نیست.
وی یادآور شد: برای نمونه، مرضیه برومند در سینمای کودک و نوجوان آثار موفقی دارد و فیلم‌های او در خاطره مخاطب ثبت شده است، او اگرچه در عرصه بزرگسال نیز مجموعه تلویزیونی موفق «آب پری» را تجربه کرده است اما موفقیت کارهای کودک او نظیر«زی زی گولو» را کمتر تکرار کرد، زیرا کارگردانی است که کودک را می‌شناسد.

این بازیگر درباره هزینه‌های تولید در دهه‌های گذشته فعالیت سینمای کودک و نوجوان عنوان کرد: در آن دوران، تولید یک اثر هنری هزینه سنگینی نداشت ولی امروز فیلمسازی گران شده و بخش قابل توجه تولید آثار کودک و نوجوان، متوجه مسائل اقتصادی است و پس از آن به متخصصان حوزه کودک برمی‌گردد.
وی با اشاره به نمونه آثار موفق کودک و نوجوان افزود: در تولید «دنیای شیرین»، یک روانشناس کودک و نوجوان به سازندگان و عوامل ساخت این اثر مشاوره می‌داد تا تولید یک اثر به نقطه مطلوب نزدیک شود و ساعت‌ها بحث و بررسی در جلسات مشترک داشتیم و به طور کلی برای آثاری مرتبط با مخاطبان کودک و نوجوان زحمت زیادی کشیده می‌شد.

فیاضی با بیان این که کودکان و نوجوانان امروز نوستالژی ندارند، ادامه داد: در گذشته تنها دو شبکه تلویزیونی وجود داشت و الان با وجود شبکه‌های متعدد تلویزیونی، تولید سریال‌های کودک و نوجوان عملا فراموش شده و اگر موردی وجود دارد هم سفارشی است و خروجی آن هم پیشاپیش مشخص است.
وی با اشاره به اهمیت آموزش فیلمسازان جوان و خلاق در حوزه سینمای کودک، گفت: باید برای بهبود شرایط تولید، سرمایه گذاری مالی و معنوی انجام داد و افراد متخصصی را تربیت کرد تا سینمای کودک و نوجوان رونق بگیرد، متاسفانه اکنون متولی خاصی برای سینمای کودک و نوجوان نداریم و از همین رو اتفاقات مورد انتظار را شاهد نیستیم.
فیاضی دغدغه اصلی خود را توجه به قشر نوجوان دانست و خاطرنشان کرد: تولید اثر سینمایی برای نوجوانان بسیار خطیر و مهم است زیرا کودک را از طریق موسیقی و ایجاد سرگرمی متناسب با سن او می‌توان راضی و شاد نگه داشت اما نوجوان تغذیه فرهنگی تخصصی، مؤثر و مفید نیاز دارد و با هر اثر سینمایی نیاز او تأمین و جذب هر فیلمی نمی‌شود.

وی با اشاره به این که نیاز اصلی کودک، مواجهه با فضایی فانتزی است، افزود: آثار فعلی سینمای کودک، فانتزی نیستند؛ فانتزی‌هایی نظیر سریال «زی زی گولو» که در آن روز، شب می شود و ابر بر سر آقای جمالی می‌بارد و در واقع توقعی که در دنیای خیال انگیز کودکی اتفاق می‌افتد، در این فیلم‌ها برآورده می‌شود.
این بازیگر فیلم‌های کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: متاسفانه در کشور ما فجایعی در ارتباط با کودکان و نوجوانان اتفاق می‌افتد که در رسانه‌ها نسبت به آن آگاهی‌ بخشی صورت نمی‌گیرد و انیمیشن‌ها و فیلم‌های خوبی نیز در این رابطه ساخته نمی‌شوند.

**بختیاری: فیلم کودک مسیر نمایش تصاویر مثبت و امیدبخش است
بهنوش بختیاری بازیگر فیلم سینمایی «قهرمانان کوچک» نیز در این باره گفت: فیلم کودک راهی است برای نمایش تصاویر مثبت، امیدبخش و مشخص که آینده کودکان را ترسیم کند و برای آنها اهداف خوب را به تصویر بکشد.
وی با ارائه پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت سینمای کودک و نوجوان اظهار داشت: در این گونه (ژانر) سینمایی نیاز به تشکیل اتاق فکری است که ایده‌های مربوط به کودک و نوجوان را بررسی کرده و برای تامین منابع مالی آن چاره اندیشی شود.

وی با تاکید بر اینکه دولت باید نگاه حمایتی نسبت به سینمای کودک و نوجوان داشته باشد چرا که بچه‌ها آینده سازان کشورمان هستند، گفت: به نظرم در دوران کودکی من و هم نسل هایم نیز کوتاهی هایی در این زمینه اتفاق افتاده است و اگر اینطور نبود قطعا نسل موفق تری داشتیم و من یکی از معترضان به این کم کاری ها هستم.
بازیگر فیلم سینمایی «اخراجی‌ها 3» با بیان این که مجموعه های موفقی چون «کلاه قرمزی» نیز بیشتر به دلیل خاطره سازی مخاطبان بزرگسال را جذب می کنند، افزود: این مجموعه نیز ظاهراً برای کودکان ساخته می شوند اما تنها در رابطه با کودکان هستند و بیشتر والدین از تماشای آن لذت می برند.
بختیاری فیلم‌سازی را نوعی کارآفرینی دانست و ادامه داد: به نظرم مهم‌ترین متولی سینمای کودک و نوجوان، بنیاد سینمایی فارابی است و ایده پردازان باید در رابطه با کودک، ایده‌هایی عملی ارائه دهند و این مهم، شاخصه آثار فاخری است که ایده‌های خوب را اجرا کردند.

وی با تاکید بر اینکه یک ایده و فکر به تنهایی می تواند یک مجموعه را هدایت کند، گفت: برای مثال در سریال «محله گل و بلبل» یک تیم کوچک تلاش کرد به کودکان آموزش‌های کاربردی برای بهبود زندگی ارائه دهد و از نظرات روانشناسان هم بهره برد تا هیچ دیالوگی خارج از اصول روانشناسی کودک در اجرا مطرح نشود.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «خانه به دوش» با تاکید بر اینکه دغدغه تولید فیلم کودک دارد، گفت: بسیار مایلم برای کودکان اثری مفید و جذاب بسازم اما نیاز به حمایت دارم و نمی‌توانم در روند اداری، کارهای خود را پیش ببرم و متأسفم که مسئولیتی در زمینه کودکان و نوجوانان ندارم اما نسبت به این گروه سنی واقعاً دلسوز هستم.

بختیاری خاطرنشان کرد: کودکان در فیلم های سینمایی که دارای محتوایی خشن هستند، چیزی نمی آموزند، فیلم کودک راهی است برای نمایش تصاویر مثبت، امیدبخش و مشخص که آینده کودکان را ترسیم کند و برای آنها اهداف خوب را به تصویر بکشد.

**علی‌اکبری: هنرمندان گفتمان صحیح کودک را به سینما بیاورند
محسن علی‌اکبری تهیه کننده فیلم سینمایی «استرداد» نیز درباره از رونق افتادن فیلم کودک طی دو دهه اخیر گفت: هنرمندان باید مباحث سنتی، فرهنگی و تاریخی را به موضوعات روز و گفتمان مناسب برای کودکان و نوجوانان امروز در سینما تبدیل کنند.
وی مهم ترین مساله امروز سینمای کودک و نوجوان را در آشنا نبودن سینماگران این حوزه با ویژگی‌های کودکان دانست.
این تهیه کننده سینما با اشاره به اینکه کودکان امروز با دهه‌های قبل تفاوت دارند، گفت: با سرعتی که فناوری به خانه‌های مردم راه یافته است، سینما باید به روز باشد، یک کودک 6 ساله امروز کار با تلفن همراه را به طور کامل برای شما شرح می‌دهد و شما را متعجب می‌کند در حالی‌ که او هنوز مدرسه نرفته و به اجتماع وارد نشده است.

وی افزود: توقع کودکان و نوجوانان از سینما و فیلمسازان نسبت به قبل، بالا رفته است از همین رو فیلمسازان باید کودک امروز را بشناسند و طبق ویژگی ها و نیازهای او فیلم بسازند.
علی‌اکبری ادامه داد: طی چند وقت اخیر شاهد بودیم وقتی یک فیلم خوب کودک ساخته شود هم سالن سینما و هم نوبت اکران در اختیارش قرار خواهد گرفت بنابراین هنرمندان با ساخت آثار باکیفیت می توانند جایگاه سینمای کودک را دوباره در سینمای ایران احیا کنند.

تهیه کننده فیلم سینمایی «مریم مقدس» با تاکید بر ضرورت تشکیل سینمای سرگروه کودک و نوجوان، گفت: به نظرم باید به تشکیل گروه سینمایی کودک و نوجوان، توجه ویژه شود همچنین با توجه به تاسیس پردیس های سینمایی متعدد در سال های اخیر، هر پردیس می تواند یکی از سالن ها را به نمایش فیلم های کودک و نوجوان اختصاص دهد.

وی افزود: در این زمان شاید توقع زیادی باشد که از هنرمندان گلایه کنیم که چرا در حوزه کودک و نوجوان فعال نیستند، به هر حال آنها می خواهند هنرشان دیده شود و این روزها سینما کودک از اکران، بسیار دور است.
علی‌اکبری ادامه داد: امروزه با توجه به گسترش پردیس های سینمایی با سالن های متعدد می توان این گروه را فعال کرد و مطمئن بود در ادامه راه، هنرمندان انگیزه بیشتری برای فعالیت در سینمای کودک و نوجوان پیدا کنند.
تهیه کننده فیلم «تلفن همراه رئیس جمهور» درباره اینکه سینما چقدر می تواند در خدمت کاهش آسیب‌های اجتماعی نظیر کودک آزاری باشد، گفت: در همه جای جهان، سینما مهم‌ترین رسانه تصویری است و تئاتر در رتبه بعدی قرار دارد بنابراین بسیاری از حرف‌ها از جمله آسیب‌های اجتماعی را که در تلویزیون نمی توان گفت در سینما به راحتی قابل طرح است.

وی افزود: البته اینکه مسائلی مانند کودک آزاری در ژانر (گونه) کودک و نوجوان قرار می گیرد یا نه؟ بحث پیچیده‌ای است و به نظر می‌رسد این مسائل باید در قالب سینمای بزرگسال بیشتر مطرح شود و ورود به این مباحث برای کودکان خطرناک است.

علی‌اکبری با تاکید بر اینکه اگرچه کودک باید از مخاطراتی که او را تهدید می کند، آگاه باشد اما لازم است ابتدا در مدرسه و توسط آموزش و پرورش آگاه شود، ادامه داد: وقتی این مباحث در کلاس های درسی مورد غفلت است، در قالب فیلم برای کودک ابهام برانگیز و غیر همخوان با آموزش های قبلی او به نظر می رسد و دوگانگی شخصیتی برایش ایجاد می کند.
تهیه کننده فیلم «کتاب قانون» درباره تاثیر جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان بر ارتقای این سینما، بیان کرد: جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در مقطعی به دلیل این که امکان دسترسی به فیلم‌های روز دنیا را فراهم می‌کرد، مخاطبان زیادی داشت اما هرچه پیش رفتیم، دسترسی مخاطبان به فیلم‌های روز بیشتر شد و این کار هنرمندان را سخت کرد و جشنواره جذابیت قبل خود را از دست داد.

**فرضیایی: سینمای کودک باید قدرت ایده‌پردازی را تقویت کند
داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) مجری و بازیگر مجموعه «محله گل و بلبل» نیز در این باره گفت: سینمای کودک اگر رویا هم می‌سازد، نباید از حقیقت فاصله بگیرد و جنبه سرگرم‌کننده آن باید به گونه ای باشد که ذهن را فعال و قدرت ایده‌پردازی کودک را تقویت کند.
وی با اشاره به بایدها و نبایدهای سینمای کودک و نوجوان اظهار داشت: آن نوعی از سینما مطلوب کودک و نوجوان امروز است که عین واقعیت دنیای کودک را به تصویر بکشد و حتی اگر فانتزی است، هیجان کاذب ایجاد نکند، ذهنیت زیبایی برای او بسازد و موجب تقویت قوه تعقل، تفکر و تخیل کودک شود.

وی با مرور فیلم های خاطره انگیز دوران کودکی و نوجوانی خود و همذات پنداری با کاراکترهای فیلم‌ها «ساز دهنی» و «سندباد» افزود: آن دوران ما به نوعی با شخصیت‌ها و قصه این فیلم ها زندگی می کردیم مثلا دوست داشتیم مثل سندباد ماجراجو باشیم، مثل او دنیا را کشف کنیم و کشف کردن چیزی بود که به ذهن ما می رسید یا در فیلم «ساز دهنی»، ارزش ساز دهنی به قدری به نظرم زیاد رسید که برای به دست آوردن و نگهداری از آن می توان سختی های زیادی را تحمل کرد، اگرچه این برداشت کودکانه است اما درست و انسان دوستانه بود.
فرضیایی با ابراز نگرانی نسبت به بعضی آثار سطحی سینمای کودک و نوجوان در دوره حاضر، توضیح داد: اکنون در سینمای کودک در سراسر دنیا شاهد ترویج نوعی خشونت هستیم و در فروشگاه‌های کوچک و بزرگ هم فیلم‌ها و هم عروسک های کاراکترهای آنها در دسترس همگان است، در حالی که عروسک‌های ساخت داخل برای مخاطبان محلی از اِعراب ندارد زیرا برای طراحی و شکل ظاهری آنها فکر و برنامه ریزی نمی شود.
وی خاطرنشان کرد: در سینمای کودک و نوجوان باید به ضعف‌ها اشاره کنیم و در عین حال برای کودک، سینمایی بسازیم که به دغدغه های والدین نیز پاسخ بدهد در حالی که چنین فیلمی الان ساخته نمی شود بنابراین لازم است پیشکسوتان و صاحبنظران برای تولید فیلم خوب مشورت دهند.

مجری برنامه «تورنگ و پورنگ» گفت: هر برنامه ساز و فیلمسازی در طول سال های کاری خود تغییر می کند، خود من دیگر عمو پورنگ سال 80 نیستم هر چند که همه تلاش خودم را به کار می گیرم اما حمایت‌هایی که از کارهای بزرگسال می‌شود، از آثار کودک صورت نمی گیرد.
فرضیایی با تاکید بر اینکه متاسفانه در سینما، فرش قرمز را برای آثار بزرگسال پهن می کنند اما برای سینمای کودک معمولا به برگزاری یک جشنواره بسنده می شود، گفت: معتقدم کودک، آینه تمام قدی است که فردای خود را در آن می توانید ببینید.

**قنبری: کودک نیازمند سینمای جذاب و تربیتی است نه پُرفروش
رهبر قنبری عضو تشکل «مرکز توسعه سینمای کودک و نوجوان» نیز در این باره گفت: سینمای کودک سینمای تربیتی است نه گیشه، که البته علاوه بر پرداختن به مساله آموزش باید جذابیت هم داشته باشد.

وی درباره نسبت امروز سینماگران با فیلم‌های کودک و احساس وظیفه برای تولید فیلم در این حوزه، اظهار داشت: معتقدم بسیاری از سینماگران ما دغدغه فیلم کودک را دارند اما وقتی تقریباً به هیچ وجه حمایت نمی‌شوند هر قدر هم که به قول معروف پوست کلفت باشند بالاخره جایی از پا درمی‌آیند.
قنبری افزود: زمانی از سینمای کودک حمایت می‌شد و بزرگانی در این حوزه فیلمسازی می‌کردند و می‌نوشتند، اما گعده‌هایی در سینما، این حمایت‌ها را چنان از آن خود کردند و کاری صورت ندادند که امروز دیگر ساختن کار کودک برای فیلم سازان تقریباً هیچ امتیازی ندارد.

کارگردان فیلم سینمایی «فصل بلوغ» با اشاره به اینکه در مقطع کنونی ساخت فیلم «روشنفکری اجتماعی» و «طنزهای جلف» مد شده است، گفت: در نوع اول، فیلمساز به خود افتخار می‌کند و در نوع دوم فیلمسازان تنها به گیشه فکر می‌کنند.
قنبری بر لزوم احداث سالن‌های سینما مخصوص کودکان به عنوان مهمترین رکن حمایت از سینمای کودک تاکید و عنوان کرد: امروزه ما به سالن هایی نیازمندیم که در آن کودک و نوجوان در کنار خانواده و در فضایی امن به تماشای آثار جذاب و مختص به سن و سال خود بنشیند.

نویسنده فیلم «پرنده باز کوچک» با انتقاد از ساخت فیلم‌های بی‌کیفیت در حوزه کودک، گفت: در حالی که امروز انیمیشن‌های سه بُعدی در بالاترین کیفیت تولید و به راحتی در دسترس کودکان ما قرار دارد برخی هنوز بر ساخت فیلم عروسکی اصرار دارند، مشخص است که این دست کارها در مقابل انیمیشن‌ها مورد توجه قرار نمی‌گیرد، بنابراین باید نوع نگاه فیلمسازان نیز اصلاح شود.
وی با تاکید براینکه همه ما بدون هیچ چشم داشتی برای تربیت فرزندان‌مان هزینه می‌کنیم، گفت: نگاه مدیران به سینمای کودک هم باید همین طور باشد، یعنی از سینمای کودک به عنوان گونه‌ای تربیتی حمایت کنند و انتظار درآمدزایی کلان از آن نداشته باشند.

قنبری گفت: متاسفانه این فرهنگ در بین مدیران و سینمادارها شکل نگرفته است و فکر می‌کنند سینمای کودک نیز مانند کمدی و برخی آثار اجتماعی سراسر اغراق، باید خوب بفروشد درحالی که این تفکر کاملا غلط است.
کارگردان مستند «آینه‌های غبار گرفته»، درباره کاهش تاثیر جشنواره فیلم کودک نسبت به گذشته و ضرورت برگزاری آن، گفت: جشنواره فیلم کودک یک امکان است و نباید تعطیل شود، بَد برگزار شدن این جشنواره از برگزار نشدنش بهتر است.

وی ادامه داد: اصولا به عنوان یک فیلمساز معترضی معتقدم نباید در مقابل برخی مسائل کوتاه آمد، با این وجود از برگزاری جشنواره‌ها همواره حمایت کرده‌ام و معتقدم جشنواره‌ها خود نوعی حمایت از سینما است.
قنبری با تاکید بر اینکه مدیریت جشنواره باید با ایده‌های نو و خلاقانه اصلاح شود، خاطرنشان کرد: برخی مدیران خودشان را به کودکی زده‌اند و فکر می‌کنند جشنواره کودک برگزار می‌کنند در حالی که این‌طور نیست.

**قاری‌زاده: ادامه بی‌توجهی آموزش‌وپرورش به سینمای کودک لطمه‌ جدی می‌زند
مجید قاری‌زاده، کارگردان فیلم سینمایی «پسران آجری» پیش‌بینی کرد در صورت ادامه یافتن بی‌توجهی بنیاد سینمایی فارابی و آموزش و پرورش به سینمای کودک در چند سال آینده، دیگر نه فیلمی در این حوزه خواهیم داشت و نه از جشنواره فیلم کودک چیزی باقی خواهد ماند.
وی در این باره گفت: وزارت آموزش و پرورش را یکی از رکن‌های حمایت از سینمای کودک دانست و گفت: در گذشته فرهنگ درستی وجود داشت که مدیران مدارس، دانش آموزان را به سینما می‌بردند اما متاسفانه این فرهنگ نیز در آموزش و پرورش منسوخ شده است.

این هنرمند با انتقاد از سینمای ورم کرده کمدی گفت: قطعا فیلم باید در همه گونه‌های سینمایی ساخته شود اما اینکه یک ژانر این قدر فربه شده و گونه‌ای مثل فیلم کودک به کلی نادیده گرفته شود، منطقی نیست.
قاری‌زاده آماده کردن شرایط برای اکران فیلم های کودک، حضور جدی وزارت آموزش و پرورش در حمایت از فیلم کودک و خلق آثار جذاب و کودک پسند را سه راهکار سریع برای نجات این گونه سینمایی عنوان کرد.
وی توضیح داد: اصلاح روند تولید، نمایش و پخش می‌تواند جان تازه‌ای به این گونه سینمایی دهد، به این ترتیب گیشه این حوزه هم داغ خواهد شد چون کودکان بدون خانواده به سینما نمی‌روند و تجربه نشان داده که اگر فیلم قابل اعتمادی برای کودکان وجود داشته باشد خانواده ها حتما فرزندانشان را به سینما خواهند برد.

کارگردان فیلم سینمایی «دخترم سحر» درباره اهمیت توجه به جشنواره فیلم کودک و نوجوان اظهار داشت: جشنواره فیلم کودک سی‌ویکمین دوره خود را تجربه می‌کند و این یعنی که این رویداد دیگر کودک نیست و همه انتظار بلوغ کامل آن را دارند.
قاری‌زاده تاکید کرد: جشنواره فیلم کودک و نوجوان در سومین دهه از برگزاری خود باید تاثیرگذار و عاری از هرگونه آزمون و خطا برگزار شود.
تهیه کننده فیلم سینمایی «سرزمین آرزوها»، فعالیت کارگردانان خودجوش را لازمه رشد سینمای کودک خواند و بر ضرورت تولید آثار دغدغه‌مند و تاثیرگذار تاکید کرد.

وی ادامه داد: امروز فیلمسازان علاقه‌ای به حضور در بخش تولید فیلم کودک ندارند این در حالیست که تولیدکنندگان فیلم برای جشنواره کودک و نوجوان هم کمتر رنگ اکران و نمایش عمومی را می‌بینند.
قاری‌زاده با بیان اینکه اکنون تنها جشنواره فیلم کودک است که برای مدت بسیار محدودی این ژانر سینمایی را بر سر زبان‌ها می اندازد، گفت: بعد از جشنواره نیز فیلم‌ها بلوکه می‌شوند و در کنار بسیاری فیلم‌های دیگر که مدت‌ها از زمان تولیدشان گذشته و همچنان در قفسه‌ها خاک می‌خورند، قرار می‌گیرند.
نویسنده فیلم سینمایی «جوانی» تاکید کرد: همواره برخی فیلمسازان از دوران رونق سینمای کودک در دهه 60 و 70 سخن می‌گویند که یکی از مهمترین دلایل آن وضعیت مناسب گروه فیلم کودک و نوجوان آن زمان است.
وی با انتقاد جدی از وضعیت اکران این روزهای فیلم‌های کودک گفت: سیاستگذاری در بخش سینمای کودک و نوجوان باید از سالها پیش در اختیار خود سینماگران قرار می‌گرفت تا با برنامه‌ریزی مناسب در تولید و اکران به وضعیت امروز دچار نشویم.
این نویسنده، تهیه کننده و کارگردان سینما خاطرنشان کرد: آسیب جدی به سینما وقتی شکل می‌گیرد که سینمادارها در مورد فیلم‌ها تصمیم‌گیری کنند چرا که این قشر تنها به دنبال سرمایه و آثاری مثل شهر موش‌ها هستند که فروش بالای آن تضمین شده است.

وی گفت: تغییر مداوم مدیریتی نیز به کاهش انگیزه مدیران و نبود برنامه‌ریزی طولانی مدت در این حوزه منجر شده است که این روند باید اصلاح شود.

**علیمردانی: آثار کودک پُرهزینه‌ترین گونه سینمایی است
هاتف علیمردانی کارگردان فیلم سینمایی «کوچه بی نام» نیز درباره بی رونقی این روزهای سینمای کودک  گفت: برخی تصور می کنند فیلم کودک، بودجه کمی می خواهد در حالی که به تصویر کشیدن دنیای خیال گونه و پر رویای کودکان، پرهزینه ترین نوع تولیدات سینما است.
وی با اشاره به این که سینمای کودک و نوجوان تاکنون به پارادایمی (الگوواره ای) که آن را به مقصد می رساند توجه نکرده است، گفت: واقعیت این است که بچه های امروز سلیقه بالاتری از فیلمسازان دارند بنابراین هیچ وقت برای دیدن فیلم هایشان به سینما نمی روند.

وی افزود: در دوران کودکی من و هم نسلانم ارتباطات رسانه ای امروزی وجود نداشت، یادم است برای دیدن کارتون «سیندرلا» چقدر تلاش کردم و سالها علاقه مند به این کارتون بودم.
کارگردان فیلم سینمایی «آباجان» با اشاره به این واقعیت که سطح سلیقه و انتظار نسل گذشته از سینمای کودک و نوجوان پایین تر از بچه های امروز بود، ادامه داد: از سوی دیگر سینمای کودک و نوجوان در گذشته با وجود این که تکنیک چندانی نداشت، به لحاظ قصه پردازی در سطح بالاتری بود، این سینما اگر راه خود را در همان مسیر ادامه می داد می توانست به نتیجه برسد.
علیمردانی با اشاره به علاقه اش به سینمای کودک و علت کناره گیری از آن گفت: همین چند وقت پیش پیشنهاد ساخت یک فیلم کودک داشتم و ابتدا پذیرفتم به عنوان کارگردان هنری همکاری کنم اما بعد از برآورد مالی، کار به نتیجه نرسید.

کارگردان فیلم سینمایی «هفت ماهگی» ادامه داد: متاسفانه در کشور ما تصور این است که فیلم کودک بودجه کمی می خواهد در حالی که به تصویر کشیدن دنیای خیال گونه و پر رویای کودکانه، نیازمند جلوه های ویژه است و ترکیب انیمیشن با فضای رئال، هزینه بسیار می طلبد.
علیمردانی تاکید کرد: سینمای کودک اگر درست پیش برود، در عین پرهزینه بودن، سودآوری هم خواهد داشت.

وی درباره برگزاری جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان و تاثیر آن بر این گونه سینمایی نیز گفت: فیلمسازان ما باید بدانند دیگر دوره عروسک تن پوش تمام شده است، سینمای کودک و نوجوان به لحاظ تکنیکی و فنی نیروهای توانمندی دارد و می توان آنها را جذب این سینما کرد.
کارگردان «به خاطر پونه» خاطرنشان کرد: به نظرم به جای تعدد فیلمسازی در سینمای کودک و نوجوان، اگر یک فیلم خوب در این گونه بسازیم، برنده هستیم و باید نگاه کم هزینه بودن را از سینمای کودک برداریم.
علیمردانی با تاکید بر اینکه دولت، بنیاد سینمایی فارابی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر نهادهای مسئول باید از سینمای کودک و نوجوان حمایت و در آن سرمایه گذاری کنند، گفت: نویسندگان و کارگردانان این حوزه نیز باید متقاعد به کار شوند زیرا اگر سینمای کودک را از دست بدهیم، انگار بچه ها را از دست داده ایم.

به نظر می رسد آنچه بیش از همه این روزها باعث افت سینمای کودک شده، سامان نداشتن وضعیت اکران است. یعنی به واقع اگر رونق اکران بار دیگر به سینمای کودک بازگردد حتما در آینده ای نه چندان دور فیلمسازان مطرح سینما به سراغ این گونه سینمایی خواهند رفت.

 

 

 

 

منبع: ایرنا