به گزارش کودک پرس ، اساسا کیفیت روابط مادر و کودک،ارتباط محکمی با رشد روانی و رفتاری کودک دارد،یعنی در خانواده هایی که ارتباط گرمی وجود ندارد احتمال بروز رفتارهای انحرافی در کودک بیشتر است.
از آن جایی که شخصیت انسان در کودکی شکل می گیرد و در دوره های بعدی تکامل می یابد،نقش والدین به ویژه مادر در تربیت کودک غیر قابل انکار خواهد بود. مادران با کنترل واکنش های منفی در خود خواهند توانست ازابراز هیجاناتی منفی مثل خشم و ترس و غم در کودکانشان جلوگیری کنند.
باید دانست که؛ نحوه ابراز هیجانات و احساسات در مادران به میزان زیادی پیش بینی کننده رفتار های کودکان خواهد بود. تا آن جایی که نتیجه ی تعاملات بین مادر و کودک به سادگی در رفتارهای کودک مشاهده می‌شود.
به عنوان مثال والدینی که تعامل مناسبی با فرزندانشان ندارند و رفتار های آن ها را با واکنش هایی منفی چون کتک زدن، سیلی زدن، ناسزا گفتن و.. پاسخ می دهند با افزایش خشم و پرخاشگری در کودکان شان مواجه خواهند شد.
هم چنین تنبیه بدنی و بی انضباطی، خشم مکرر یا خشونت در مادران از جمله واکنش های منفی است که تأثیرات قابل توجهی را بر یادگیری کودکان می گذارد
بنابراین هرچه قدر مادر محبت و صمیمیت بیشتری به کودکش ابراز کند، کودک در خانواده احساس امنیت و اعتماد بیشتری پیدا کرده و آرامش و سلامت روانی اش تثبیت خواهد شد، برعکس اگر هیجاناتی منفی مثل ترس و غم و ملامت و سرزنش توسط مادر ابراز شود، حاصل آن به بار آمدن احساساتی منفی چون افسردگی، انزوا و.گوشه گیری و حقارت خواهد بود.
پس می توان نتیجه گرفت که؛ رفتارهای والدین در شکل گیری و به ثمر رساندن شخصیتی پایدار و متعادل در کودکان تأثیر بسزایی خواهد داشت.
والدین باید آگاهی ها و مهارت های لازم را در زمینه ی انتقال احساسات و هیجانات خود کسب کنند تا از تبادل ابرازات منفی به کودکانشان جلوگیری کنند.
منبع: خبرگزاری دانا
ارسال دیدگاه