والدین کودکان را در انتخاب لباس آزاد بگذارند

به گزارش کودک پرس ، مینو پدرام، دبیر دو دوره جشنواره ملی طراحی پارچه و لباس کودک و نوجوان، به تشریح ظرفیت‌های فرهنگی لباس کودک و نوجوان پرداخت و تصریح کرد: به طور کلی لباس دربرگیرنده هویت فرهنگی است. البته بحث طراحی لباس کودک مسائل خاص خود را دارد و علاوه بر مسائل مرتبط به ابعاد هنری لباس، اصول علمی طراحی لباس و بحث فنی پارچه، یکی از مباحث بسیار مهم در حوزه لباس کودک روانشناسی کودک است.

وی تصریح کرد: دوره‌ سنی کودکی تا نوجوانی ویژگی‌های خاص خود را از منظر روانشناسی، خلاقیت، رنگ لباس و علایق کودک دارد که باید به آنها توجه کنیم.

 

طراحی و تولید لباس کودک تخصصی‌تر باشد

این استاد دانشگاه ادامه داد: در طراحی لباس کودک رشد و آناتومی کودک نیز بسیار مهم است که باید مورد توجه قرار گیرد و بر همین اساس طراحی و تولید لباس کودک باید تخصصی‌تر انجام شود. باید ویژگی هر دوره سنی در نظر گرفته شود.

این داور جشنواره‌های مد و لباس از مغفول ماندن و حتی مجهول ماندن مسائل مرتبط با حوزه طراحی و تولید پوشاک ویژه کودکان و نوجوانان سخن گفت و اظهار کرد: باید به طراحان و تولیدکنندگان پوشاک کودک و نوجوان آموزش‌های تخصصی ارائه شود. به همین خاطر در حال برگزاری دومین دوره جشنواره ملی طراحی پارچه و لباس کودک و نوجوان هستیم و می‌کوشیم این جشنواره جنبه کاربردی بیشتری داشته باشد و کارگاه‌های آموزشی آن حتی قبل از برگزاری همایش برگزار شوند تا طراحان و تولیدکنندگان نیز کار برای کودک را متفاوت بدانند و ببینند.

وی در پاسخ به این سؤال که هدف شعار «از کودکی خوب بپوشیم» این دوره از جشنواره لباس کودک و نوجوان چیست؟ گفت: این شعار چالش‌برانگیز است و بر روی آن فکر زیادی شده و جمله‌ای عامیانه و در عین حال پرمحتواست. «خوب» به معنای ایده‌آل، درست پوشیدن، کمال زیبایی، پارچه خوب و کیفیت خوب است. اگر می‌گفتیم از کودکی زیبا بپوشیم، فقط زیبایی مطرح می‌شد، اما این شعار خوب و زیبا پوشیدن را هم دربرمی‌گیرد.

 

اول باید کودک را ببینیم و بعد لباس کودک را

این استاد دانشگاه بر توجه به بعد فرهنگی لباس از دوره کودکی تأکید کرد و گفت: اول باید کودک را ببینیم و بعد لباس کودک را. باید شرایط درست پوشیدن لباس را از کودکی فراهم کرد که شامل توجه به ابعاد روانشناختی کودک در انتخاب لباس، جنس لباس و المان‌های لباس از نظر محتوایی است.

 

والدین در انتخاب لباس به کودکان آزادی عمل بدهند

وی با اشاره به اینکه فردی گفته بود که شعار «خوب بپوشانیم» باید انتخاب می‌شد، چرا که این والدین هستند که لباس را به کودکان می‌پوشانند، گفت: پاسخ ما این بود که «بپوشانیم» اجبار و القا به کودک را مطرح می‌کند، در حالی که باید به کودکان اختیار و آزادی عمل در انتخاب لباس داد. البته والدین به فرزندان خود در انتخاب لباس مشورت می‌دهند، اما مهم است که خود کودک هم در انتخاب لباس مشارکت کند و بگوید که آیا در لباس انتخاب‌شده راحت است یا خیر و آیا لباس را دوست دارد؟

پدرام با تأکید بر اینکه شخصیت دادن به کودکان در انتخاب لباس یکی دیگر از اهداف ما در انتخاب این شعار بود، گفت: تلاش می‌کنیم که ابعاد فرهنگی لباس کودک را همراه با برگزاری یک جشنواره برجسته کنیم تا فقط تولید و طراحی لباس مطرح نباشد، بلکه ابعاد فرهنگی و استانداردهای تخصصی که باید همراه لباس کودک باشد هم مورد توجه طراحان، تولیدکنندگان و عموم مردم قرار گیرد.

وی در واکنش به رفتار والدینی که لباس‌های فشن بر تن کودکان می‌کنند و مدام در فضای مجازی عکس فرزندانشان را با شلوار لی‌ و تیپ‌های متناسب جوانی و بزرگسالی و استایل‌های نامناسب به اشتراک می‌گذارند، گفت: موافق این کار نیستم. حتی در فشن شوهای مطرح دنیا هم، که برای کودکان برپا می‌شود، تا این حد زیاده‌روی نمی‌شود.

پدرام افزود: در «catwalk» و نمایش‌های زنده لباس کودک در  دنیا سعی می‌شود که کودک را کودک و در سن خودش نشان دهند، اما متأسفانه در ایران بچه‌ها را به شکل و شمایل بزرگسال نشان می‌دهند و لباس‌هایی با طرح‌های مناسب سن بزرگسالی بر تن بچه می‌کنند و از او عکس می‌گیرند؛ این نوع پوشش احساس کاذبی به کودک می‌دهد. از سوی دیگر این نوع پوشش توجه کودک را در پی دارد که ممکن است بعدها به وی آسیب بزند، چرا که کودک چند سال به شدت مورد توجه است، اما پس از سپری کردن دوره کودکی و از دست دادن حالت کودکی و زیبایی معصومانه، دیگر شاهد آن توجه‌ها نخواهد بود. به همین دلیل این مسئله نیز باید به خوبی برای والدین تبیین شود تا شخصیت کودکان آسیب نبیند.

 

وی در پایان تصریح کرد: کودکان را با مدل‌های بزرگسال اشتباه نگیریم، جایگزین نکنیم و اجازه دهیم آنان با همان کودکی، معصومیت و سادگی‌ای که دارند این دوره را سپری کنند. البته ممکن است بخواهیم به آراستگی کودک در عکس توجه کنیم، اما این مسئله باید متناسب با سن و حالت کودکی او باشد و شخصیتی کاذب برای بچه به وجود نیاورد.