به گزارش کودک پرس ، روانشناسی نقاشی کودکان و خردسالان بسیاری از حرفهایها را در زمینه آموزش و پرورش جذب کرده و علاقه مند میکند. محققان، روانشناسان، معلمان و والدین تحقیقات مختلفی را برای روشن ساختن مفهوم و تفسیر نقاشیهای کودکان انجام دادهاند.
از طریق بررسی و تحلیل نقاشی کودکان، میتوان بینش آنها را در مورد توسعه اجتماعی / احساسی، فیزیکی و فکری هر کودک به دست آورد.
کودکان معمولا از طریق روشهای فکری، جسمی و احساسی جهان اطراف را کشف میکنند. مداد، قلم مو و کاغذ بهترین روش برای انتقال ترسها و امیدهای آنهاست. پیشرفت نقاشی کودکان در طی یک دوره زمانی میتوانند رشد فکری آنها را نشان دهد و همچنین تواناییها و مهارتهای علمی آنها را مشخص کند.
کودکان از طریق نقاشیهای خود، نظرات و تفسیرهایشان را بیان میکنند. نقاشیهای کودکان بخشی از طبیعت درونی آنها است. هنگامی که نقاشی میکنند، مواد، مداد رنگی، الگو، اندازه و موقعیت آنچه را که میخواهند بکشند با دقت انتخاب میکنند که هر کدام نشان دهنده بعدی از درون آنهاست و میتواند اطلاعات دقیقی ارائه دهد.
نقاشیهای کودکان در فرهنگهای مختلف متفاوت است. تحقیقات نشان میدهد کودکان در فرهنگهای مختلف نه تنها در جزئیات طراحی سبک، بلکه در استراتژیهای اولیه نیز متفاوت هستند. فرهنگ، نقش اساسی در توسعه نمادهای نهادینه دارد. همچنین میتواند یک ابزار ارتباطی باشد. کودکانی که هنوز توانایی کافی برای بیان لغات انتزاعی ندارند، از روشهای ارتباطی مانند نقاشی استفاده میکنند.
از طریق نقاشی کودکان با افراد خانواده ارتباط برقرار میکنند و مهارتهای زندگی را توسعه میدهند و حس اعتماد را ایجاد میکنند. نقاشیهای کودکان دارای نظمی است که به توسعه مهارتهای حرکتی کمک میکند. گستردگی دیدکودک، علایق، احساساتی مانند شادی، خشم، غم و اندوه همچنین شیوه زندگی و روشهای تربیتی تاثیر زیادی بر محتوای آن دارد.
روانشناسی نقاشی کودکان، حاکی از آن است که کودکانی که نقاشیهای بهتری دارند از درصد هوش عاطفی بالاتری برخوردارند.
بخش ناخودآگاه روح میتواند از طریق نقاشی ظاهر شود. طراحی یک ارتباط مستقیم با بخش ناخودآگاه دارد و حاوی اطلاعات روانشناختی زیادی است که عمق روان کودک را میتوان از طریق آن احساس کرد. کودکانی که نقاشی میکنند بچههای خوشحالتری هستند. آنها ترس، آرزو، درد و … را از طریق نقاشی بیان میکنند. همچنین اطلاعاتی در مورد رابطه جهان و دیگر افراد بیان میکنند.
آثار هنری کودکان نشان دهنده یک دیدگاه از شخصیت خودشان است. کودکان ابزار نقاشی را به طوری تصادفی انتخاب نمیکنند، این انتخاب خلق و خوی شخصیتی آنها را نشان میدهد. ضخامت مداد، اندازه ورق انتخاب شده، نشان دهنده خصوصیات درونی اوست. هرچه ورق بزرگتر باشد کودک میخواهد بیشتر خود را نشان دهد، در حالی که انتخاب یک برگه کوچکتر نشان میدهد کودک رضایت بیشتری دارد. در اینجا به تفسیر چند مورد از نقاشی کودکان میپردازیم.
طراحی یک شخص در اندازه بزرگ نشانه پرخاشگری است، اما در اندازه کوچک نشانه احساس بی کفایتی، شرم، ترس و افسردگی است. اگر سر شخص را بسیار بزرگ بکشد نشان از مغرور بودن است. بچههای معمولی سر را متناسب با بدن طراحی میکنند.
کودکانی که بیشتر صحبت میکنند، تهاجمی هستند و دهان را با اندازه بزرگ طراحی میکنند. اما بچههای معمولی متناسب با بدن نقاشی میکنند. کودکانی که فکر میکنند مدام تحت کنترل هستند اندازه چشمها را بزرگتر نقاشی میکنند. چشم در اندازه کوچک نشان از ضعف احساسات و وابستگی است و اگر چشم حذف شود نشان از عدم تمایل به حضور در جامعه و ارتباط برقرار کردن با دیگران است.
بزرگ نشان دادن بینی تاکید بر پرخاشگری در کودک است. کودکانی که گردن را بلند میکشند، نشان از سختی در دستیابی به اهداف و خواستههایشان است. کودکان مشکل دار اصولا گردن را به طور کامل حذف میکنند.
کشیدن دست نشان از تمایل به ارتباط برقرار کردن با محیط و کمک به همنوع است. کوچک کشیدن یا حذف آن نشان از احساسات ناامن و بی نظمی است.
اگر تمام بدن سایهدار باشد نشان از اضطراب کودک و اگر قسمتی از بدن سایه دار باشد اضطراب در آن قسمت از بدن کودک را نشان میدهد.
فشار قلم خبر از تنش عضلانی کودک میدهد. این پدیده در کودکان پسر منعکس کننده عجولی است. خطوط خفیف سطح انرژی پایین، شرم و افسردگی را منعکس میکند.
نقاشی کودکان باید توسط متخصصین تجزیه تحلیل شود. استراتژیهای مورد استفاده در نقاشی کودکان اطلاعات زیادی در اختیار متخصصین و والدین میگذارد که منجر به حل مشکلات درونی آنان میشود.
ارسال دیدگاه