به گزارش کودک پرس ، چهار ماه از زمان آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه در هفتم اکتبر (۱۵ مهر) می‌گذرد؛ حملات سنگین و مستمر رژیم صهیونیستی به این منطقه که ۱۶ سال گذشته را در محاصره به سر برده، آوارگی برای فرار از مرگ و ویرانی را رقم زده است.
غزه در پی محاصره کامل چهار ماهه و حملات هوایی و زمینی، اکنون به سرزمین آوارگانی در سرزمین مادری تبدیل شده است؛ چراکه بیش از نیمی از ساختمان‌های غزه تخریب شده‌اند و به شکل فزاینده‌ای فضا‌های امن و قابل زندگی در این منطقه کم شده‌اند.
در این میان کودکان غزه سهم زیادی از بار سنگین جنایت رژیم صهیونیستی را بر دوش می‌کشند؛ حدود نیمی از تقریبا ۲۹ هزار شهید غزه، کودک هستند.
کودکان و نوزادان غزه اکنون همزمان که نماد مقاومت فلسطین هستند، رنج زیادی از آوارگی تا سوءتغذیه، از مرگ بر اثر بمباران تا معلولیت را متحمل می‌شوند.
آنچه در توصیف وضعیت غزه با عنوان جنگ علیه کودکان خوانده می‌شود، به این معنا است که نوار غزه خطرناک‌ترین مکان در جهان برای گذراندن کودکی است.
وضعیت کودکان غزه در رفح
یافتن سرپناه در رفح، آخرین پناهگاه آوارگان فلسطینی که اکنون در معرض خطر حمله مرگ‌بار رژیم صهیونیستی قرار دارد، نخستین موضوع حیاتی برای حدود یک‌ونیم میلیون آواره فلسطینی است که برای در امان ماندن از حملات جنایت‌کارانه رژیم صهیونیستی به جنوبی‌ترین شهر غزه پناه برده‌اند.
سرپناه در رفح می‌تواند یک چادر در گوشه‌ای از خیابان یا یک مدرسه باشد؛ اکنون این سرپناه برای صد‌ها هزار آواره فلسطینی یک امر تجملی محسوب می‌شود.
وضعیت کودکان فلسطینی آواره در رفح مرز بحران را رد کرده و وارد شرایط فاجعه‌باری شده که پیامد‌های مرگ‌باری را در پی خواهد داشت؛ آن‌ها در ساختمان مدارس، مساجد، … در میان ازدحام جمعیت در شرایطی زندگی می‌کنند که امکانات بهداشتی ناکافی سایه سنگین شیوع بیماری‌های عفونی را بر زندگی آن‌ها انداخته است.
یکی از کودکان آواره که به همراه خانواده‌اش در یکی از مدارس رفح زندگی می‌کند؛ می‌گوید: من مانند مهره شطرنج مرتبا جابجا می‌شوم و این یعنی آوارگی.
به گزارش میدل ایست آی، برخی ازخانواده‌های آواره به مزارع در رفح پناه برده‌اند؛ جایی که لانه مرغ‌ها تبدیل به تختی برای کودکان شده‌اند.
یکی از کودکانی که ناچار به زندگی در این شرایط شده، می‌گوید که خوشحال است که پدر و مادرش زنده هستند؛ هرچند از خوابیدن در قفس مرغ‌ها می‌ترسد و هوا بسیار سرد است.
کودکانی که نام خود را از دست داده‌اند
جنگ غزه که زندگی کودکان این منطقه را به کابوسی طولانی‌مدت تبدیل کرده، نه تنها زندگی بلکه نام و هویت آن‌ها را نیز می‌گیرد؛ مدت‌ها است که والدین در غزه، نام و مشخصات کودکانشان را روی بدن آن‌ها می‌نویسند تا در صورت شهید یا مجروح شدن شناسایی شوند.
شمار قابل‌توجهی از کودکان غزه به دلیل از دست دادن خانواده‌هایشان در جنگ غزه، نام و هویت خود را از دست می‌دهند.
در حالی که شانس کودکانی که به سنی رسیده‌اند که نام و نام خانوادگی خود را می‌دانند، برای حفظ هویت و یافتن خانواده‌شان بالا است، نوزادان و خردسالانی که خانواده‌های خود را از دست داده‌اند، نام خود را نیز از دست می‌دهند و با عنوان «WCNSF» (مخفف عبارت کودک مجروح بدون عضو زنده خانواده)، ثبت می‌شود.
رنج کودکان آواره بدون همراه
کودکان آواره بدون همراه، بخشی دیگر از فهرست مصائب کودکان فلسطینی در غزه را تشکیل می‌دهند.
براساس اعلام یونیسف، آژانس حفاظت از کودکان سازمان ملل، دست‌کم ۱۷ هزار کودک در نوار غزه بدون همراه یا اقوام نزدیک خود زندگی می‌کنند.
این رقم معادل یک درصد از ۱.۷ درصد جمعیت آواره غزه است.
سازمان ملل تخمین می‌زند که حدود ۴۰ درصد از مردم غزه کارت شناسایی و دیگر مدارک خود را گم کرده‌اند؛ همین امر شناسایی کودکان بدون همراه و ملحق کردن آن‌ها به خانواده‌هایشان را دشوارتر می‌کند.
معلولیت در کودکی
کودکان غزه که سهم نامتناسبی از شمار شهدای این منطقه در پی حملات رژیم صهیونیستی دارند، با نرخ نامتناسبی نیز مجروح می‌شوند.
سازمان صندوق نجات کودکان، اعلام کرد که در جریان جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه بیش از ۱۰ کودک در روز یک یا هر دو پای خود را از دست می‌دهند.
تداوم جنگ به دست آوردن آمارهای دقیق از معلولیت‌ها و جراحت‌های کودکان غزه را ناممکن کرده است.
سایه سنگین بحران سلامت روان
براساس برآورد یونیسف، حدود ۵۰۰ هزار کودک پیش از شروع حمله به غزه به سلامت روان و حمایت روانی اجتماعی نیاز داشتند.
ارزیابی‌ها نشان می‌دهند که این تعداد در پی چهار ماه جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه، ۲ برابر شده و به رقم بیش از یک میلیون کودک رسیده است.
سوءتغذیه و دشواری تلاش برای ادامه زندگی
شرایط بد بهداشتی در غزه و کمبود غذای کافی باعث سوءتغذیه گسترده شده است.
دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل OCHA هفته گذشته اعلام کرد که داده‌های اولیه از بررسی‌های انجام شده در اطراف غزه نشان می‌دهد که ۵ درصد از کودکان زیر پنج سال در منطقه کوچک و شلوغ فلسطینی اکنون به شدت دچار سوءتغذیه هستند.
آژانس‌های امدادی، رژیم صهیونیستی را به ممانعت از ورود کمک‌ها به غزه متهم کرده و بر این باور هستند که بحران گرسنگی در مناطق شمالی غزه که دسترسی به آن سخت‌تر است، بسیار بدتر است.
مسئول ارتباطات منطقه‌ای یونیسف، مستقر در اردن، گفت که طی هفته‌های آینده زندگی دست‌کم ۱۰ هزار کودک در غزه که در معرض سوءتغذیه قرار دارد، با تشدید بحران کمبود آب آشامیدنی تمیز هم تهدید می‌شود.
رژیم صهیونیستی سال‌ها است که از گرسنگی به‌عنوان سلاحی علیه غزه استفاده می‌کند؛ سلاح‌سازی گرسنگی که به‌عنوان یک جنایت در قوانین بین‌المللی شناخته شده است، استراتژی است که رژیم صهیونیستی طی چهار ماه گذشته بیش از هر زمان دیگری به دنبال آن است.
نوزادان الشفا در چه شرایطی هستند؟
اواخر ماه اکتبر (مهر ) پرده هولناکی از جنایت‌های رژیم صهیونیستی در بیمارستان الشفا رقم خورد؛ زمانی که حملات گسترده به بزرگ‌ترین مجتمع درمانی شمال غزه جان ۳۹ نوزاد قرار گرفته در انکوباتور‌ها را به خطر انداخت.
هشت نفر از نوزادان بستری در بیمارستان الشفا جان خود را از دست دادند و سه نفر آن‌ها به جنوب غزه منتقل شدند.
در روز ۳۰ اکتبر ۲۰۲۳ (۹ آبان ۱۴۰۲)، حدود ۲۳ نوزاد باقی مانده در انکوباتور‌های بیمارستان تخریب شده الشفا با کمک سازمان جهانی بهداشت برای درمان به مصر منتقل شدند.
انتقال این نوزادان که به‌عنوان نماد مقاومت غزه شناخته می‌شدند، همانقدر که امیدبخش بود، پرسش‌های آزاردهنده‌ای را برای آینده آن‌ها ایجاد می‌کرد.
از ۲۳ نوزادی که به مصر منتقل شدند، پنج نفر جان خود را از دست دادند؛ خبر خوش اینکه حال بقیه نوزادان مطلوب است و همه آن‌ها موفق شدند با مرگ مبارزه کرده و زنده بمانند.
تقریبا همه این نوزادان از بخش مراقبت‌های ویژه خارج شده‌اند و وزنشان در حال افزایش است.
والدین ۱۰ نفر از این نوزادان شناسایی شده‌اند، اما هشت نوزاد دیگر همچنان بدون هویت باقی مانده‌اند.
سازمان‌های امدادی فلسطین می‌گویند که به دلیل تداوم جنگ قادر به یافتن خانواده این نوزاد‌ها نیستند.
گروه‌هایی مانند یونیسف، صندوق نجات کودکان و کمیته بین‌المللی صلیب سرخ که تجربه گسترده‌ای در ردیابی خانواده‌ها در محیط‌های درگیری دارند، می‌گویند این نخستین بار است که این نیاز در غزه، جایی که شبکه‌های خانوادگی قوی وجود دارد، احساس می‌شود.
ارسال دیدگاه