به گزارش کودک پرس ،
حضور کودکان کار در خیابان ها یکی از معضلات اجتماعی است که به مشکلاتی از قبیل فقر، بی سرپرستی، بد سرپرستی، خشونت و بسیاری از موضوعات دیگر برمی گردد و موجب شود تا یک کودک به جای حضور در کانون گرم خانواده و بازی و سرگرمی به کار روی آورد و از حقوق اولیه خود محروم باشد.
براساس آخرین آمارها که توسط سازمان بین المللی کار و یونیسف منتشر شده بیش از ۱۰ میلیون کودک کار در سراسر جهان شناسایی شده که بسیاری از آنها در کشورهای در حال توسعه حضور دارند و این موضوع به یکی از چالش های دولتمردان و مسوولان این کشورها تبدیل شده است.
در کشور ایران براساس ماده ۷۹ قانون کار، به کار گماردن افراد کمتر از ۱۵ سال تمام ممنوع است و همچنین براساس ماده ۸۰ قانون مذکور، کارگری که سنش بین ۱۵ تا ۱۸ سال تمام باشد، “کارگر نوجوان” نامیده می‌شود و در بدو استخدام باید توسط سازمان تامین اجتماعی مورد آزمایش‌های پزشکی قرار گیرد.
سازمان بهزیستی به عنوان متولی ساماندهی امور کودکان کار و توانمندسازی آنها در طول سال اقداماتی را در این زمینه انجام می دهد تا بتواند از آسیب های اجتماعی حضور کودکان کار در خیابان ها بکاهد.
چگونگی ارتباط مردم با کودکان کار، تعداد کودکان غیربومی، میزان درآمد آنها و بسیاری از موضوعات دیگر از جمله مسایلی است که در زمینه کودکان کار اهمیت دارد.
در گفت و گویی با پری میرزایی معاون اجتماعی بهزیستی استان قزوین، از ایشان در باره چالش های کودکان کار در استان پرسیده است.
چند درصد کودکان کار در قزوین اتباع خارجی هستند و روزانه چقدر درآمد دارند؟
طبق آمارهای احصا شده از کودکان کار و خیابان در ۶ ماهه نخست سال ۱۴۰۰، حدود ۷۰ درصد کودکان کار در قزوین اتباع غیر ایرانی هستند.
البته این آمار بر اساس خود اظهاری کودکان کار و خیابان اخذ شده و آمار رسمی در این زمینه وجود ندارد.
میانگین درآمد کودکانی که به جمع آوری ضایعات مشغول هستند در روز ۱۰۰ هزار تومان و میانگین درآمد کودکانی که دستفروشی می کنند حدود ۵۰ هزار تومان است که در ماه به صورت میانگین حدود سه میلیون تومان می شود.
برای جمع آوری کودکان کار و تحت پوشش قراردادن آنها چه اقدامی انجام شده است؟
در حال حاضر بهزیستی استان قزوین، کودکان کار و خیابان را در یک مرکز دولتی و ۲ مرکز غیر دولتی تحت نظارت سازمان با هدف کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی ناشی از حضور و کار کودکان مورد پذیرش و حمایت قرار می دهد.
یکی از این مراکز به صورت شبانه روزی و مراکز دیگر به صورت موردی و حمایتی خدماتی را به این افراد ارائه می کند تا بدین وسیله تعداد این کودکان روز به روز کاهش یافته و به زندگی روزمره و عزتمندانه خود بپردازند.
این کودکان بیشتر در کدام قسمت های شهر قزوین اسکان دارند و تحصیلات آنها چگونه ارزیابی می شود؟
این افراد با توجه به مساله فقر اقتصادی و کمبود درآمد معمولا در مناطق کمتر برخوردار و فقیر نشین ساکن هستند و بسیاری از آنها مشکلات زیادی برای یک زندگی معمولی دارند.
در زمینه تحصیلی، مددکاران مرکز با مصاحبه از کودکان پذیرفته شده در مرکز وضعیت تحصیلی کودکان را رصد کرده و اقدامات حمایتی را برای ادامه تحصیل آنها از قبیل تخفیف در هزینه های مدرسه و کمک هزینه تحصیلی برای تامین نوشت افزار و تهیه گوشی همراه برای تحصیل در دوران شیوع کرونا و حتی پوشاک و کفش انجام می دهند.
البته اقتصاد این خانواده ها با چالش های متعددی همراه است و باید اقدامات ویژه تری برای آنها صورت گیرد.
پرداختی سازمان های حمایتی به کودکان کار چه میزان است؟
در سال گذشته مبلغ اعتبار یک میلیارد و ۱۰۱ میلیون ریال جهت حمایت و توانمندسازی کودکان کار و خیابان از اداره کل بهزیستی به مراکز کودکان کار پرداخت شده است.
این مبلغ در زمینه های توانمندسازی خانواده، تامین ملزومات معیشتی و پوشاک، لوازم ضروری، بازسازی مسکن و همچنین حرفه آموزی هزینه شده است.
علاوه بر این حمایت های مالی سازمان، مراکز و موسسات مرتبط نیز حمایت های نقدی و غیرنقدی از جمله خدمات تخصصی مددکاری، روانشناسی، حقوقی، تحصیلی، آموزشی، پزشکی و درمانی، سبدکالا و پوشاک را به کودکان ارائه می کنند.
آیا مافیایی پشت این کودکان کار وجود دارد؟
در استان قزوین بالغ بر ۹۹ درصد کودکان دارای خانواده بوده و در طول روز ساعت هایی را به منظور کار در خیابان به سر می برند.
بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که اغلب این کودکان، کودکان کارگری هستند که شب ها به خانه بر می گردند و معمولاً به مدرسه می روند، همچنین امکان انجام کارهای مجرمانه از جانب آنان کمتر است و علت کار کودکان به مسائل مالی کودک و خانواده مربوط می شود.
مافیای کودکان کار بیشتر در شهرهای بزرگ کشور شناسایی شده اند و خوشبختانه این موضوع در استان قزوین رنگ و بوی جدی ندارد.
درباره چگونگی کمک به این کودکان به مردم چه توصیه ای می کنید؟
کودکان کار را نباید نادیده بگیریم، نگاه نکردن و جواب ندادن به آنها، عین نادیده گرفتن است و می تواند موجب آسیب های فردی و اجتماعی جبران ناپذیری شود.
اگر تصمیم گرفتیم از کودکان خرید نکنیم، مودبانه بگوییم “نه ممنون” و اگر لازم بود جوابمان را تکرار کنیم و به کار بردن خشونت کلامی و رفتاری در این زمینه نقض حقوق کودک است.
در مواجهه با کودکان کار از بیان این جمله که “این کودکان، عضو باند هستند” پرهیز کنیم، اغلب آنها نان آوران کوچک خانواده هستند و به ویژه در استان قزوین باند یا مافیایی پشت آنها نیست.
در صورت مشاهده کودکانی که در معرض آسیب جدی جانی از قبیل شکنجه و ضرب وشتم قرار دارند به سرعت به اورژانس اجتماعی با شماره ۱۲۳ گزارش دهیم.
در صورت تمایل به خرید، با کودکان مانند یک فروشنده برخورد کنیم و از رفتارهای ترحم آمیز افراطی پرهیز شود چراکه پول دادن بی دلیل یا پرداخت مبالغ بالا در ازای کالایی که کودک می فروشد، در دراز مدت تاثیر منفی بر شخصیت کودکان گذاشته و باعث تشویق کودک به کارهای کاذب در آینده می شود.
همچنین در مقابل خشونت یا بی احترامی دیگران به کودکان کار سکوت نکنیم، حداقل اقدام در این زمینه تذکر کلامی به افراد و نیز حمایت از کودک در معرض خشونت است و در نهایت در ازای کمک مستقیم به کودکان از موسسات حامی آنها حمایت کنیم.
ارسال دیدگاه